هو أبو المكارم آهي النرگسي ، الأبهري ، الهروي ، القندهاري .

أديب ، شاعر إيراني .

أصله من أبهر ، نشأ في هراة .

توفي في قندهار سنة 938هـ ، وله ثمانون عاماً ، ودفن فيها . له (ديوان شعر) ، من شعره :

خدايا تلخ گردان در مزاقم عيش عالم را***كه خوشتر دارم از شادى عالم من ره غم را

ترا از گريه من خنده مى آيد كه بى دردى***سرود عيش پندارى فغان اهل ماتم را

وله أيضاً :

ما عاشقيم مرتبه عشق پست نيست***عشق است هرچه هست دگر هرچه هست نيست

مستى جام عشق غمت مستى خوش است***هشيار نيست هر كه ازاين باده مست نيست

وله أيضاً :

آرميدى بر رقيبان ورميدى از ما***ما چه گفتيم وچه كرديم چه ديدى از ما

جور گفتيم مكن تند شدى وه چه شود***كه فراموش كنى آنچه شنيدى از ما

از تواى ناله برشكيم كه از غايت شوق***بيشتر از سر آن كوى رسيدى از ما

المراجع :

الذريعة ج9 قسم 1 ص13 ، ريحانة الأدب (فارسي) 1/66 ، هفت اقليم (فارسي) 3/192 و193 ، فرهنگ سخنوران (فارسي) ص599 .