388 ـ سالك
هو سالك اليزدي .
من شعراء ايران في القرن الحادي عشر الهجري ، وكان أديبا ، متصوفا .
سكن شيراز ، ثم انتقل الى اصفهان وأقام بها ، ثم هاجر الى الهند أيام ملكها عبد الله قطب شاه وصحبه وحظي لديه وسكن الدكن ، وأيام فتنة المغول ترك الدكن وسكن مدينة شاه جهان آباد ، ولم يزل بها حتى توفي
سنة 1066 هـ .
له (ديوان شعر) ، ومن شعره :
در هم سرشته اند غم وشادى جهان***چندانكه كرد خنده لب ما گريستم
سالك فتاده تا نظر ما به سوى چرخ***فواره سان به عالم بالا گريستم
وله أيضاً :
محتسب دوش مرا بر در خمار گرفت***برد غوغا زحد ومعركه بسيار گرفت
شيشه بر گردن من كرد وبه سو گرداند***شور رسوائى من كوچه وبازار گرفت
بر در دير مغان زاهد سالوس آمد***خبر كفر من از حلقه زنار گرفت
خواستم كز سر كوى تو قدم بردارم***دامن آبله پاى مرا خار گرفت
چه بهارى چه بهشتى كه گلستان چون خار***به تماشاى تو جا بر سر ديوار گرفت
دى كه مستانه سر زلف ترا داشت به كف***دزد خود سالك از آن طره طرار گرفت
المراجع :
الذريعة ج9 قسم2 ص420 . فرهنگ شاعران زبان پارسى (فارسي) ص262 . لغت نامه دهخدا (فارسي) ج28 ص178 . ريحانة الأدب (فارسي) ج2 ص414 . تذكره نصر آبادى (فارسي) ص329 . روز روشن (فارسي) ص343 - ص345 . فرهنگ سخنوران (فارسي) ص256 .
