427 ـ سيمي النيشابوري

من ادباء وشعراء ايران  ، وكان كاتباً بليغا  ، فاضلاً  ، حسن الخط  .

أصله من نيشابور  ، سكن مشهد الامام الرضا (عليه السلام) بخراسان  ، واشتغل بتعليم الصبيان  ، وكان معاصراً لعلاء الدولة بن بايسنقرين بن شاهرخ  ، توفي سنة 830 هـ  ، وله (ديوان شعر)  .

من شعره  :

أي دل بكام خويش جهان را تو ديده گير***دروى هزار سال چونوح آرميده گير

تركان تنگ چشم وسهى قد وخوش خرام***سيب ذقن گزيده ولبها مكيده گير

هر گنج وهر خزانه كه شاهان نهاده اند***آن گنج وآن خزانه بدست آوريده گير

هر پرده اى كه هست ببلغار وچين وروم***زآنها براى خويش قباها بريده گير

سيمين تن توچون قفس وروح همچو مرغ***روزى قفس شكسته ومرغش پريده گير

المراجع  :

الذريعة ج 9 قسم 2 ص488 و489  ، روز روشن (فارسي) ص385 و386  ، مطلع الشمس (فارسي) 1/722 و723 و3/970  ، فرهنگ سخنوران (فارسي) ص284 و285  ، حبيب السير (فارسي) 4/62  ، لغت نامه دهخدا (فارسي) 29/779  .