427 ـ سيمي النيشابوري
من ادباء وشعراء ايران ، وكان كاتباً بليغا ، فاضلاً ، حسن الخط .
أصله من نيشابور ، سكن مشهد الامام الرضا (عليه السلام) بخراسان ، واشتغل بتعليم الصبيان ، وكان معاصراً لعلاء الدولة بن بايسنقرين بن شاهرخ ، توفي سنة 830 هـ ، وله (ديوان شعر) .
من شعره :
أي دل بكام خويش جهان را تو ديده گير***دروى هزار سال چونوح آرميده گير
تركان تنگ چشم وسهى قد وخوش خرام***سيب ذقن گزيده ولبها مكيده گير
هر گنج وهر خزانه كه شاهان نهاده اند***آن گنج وآن خزانه بدست آوريده گير
هر پرده اى كه هست ببلغار وچين وروم***زآنها براى خويش قباها بريده گير
سيمين تن توچون قفس وروح همچو مرغ***روزى قفس شكسته ومرغش پريده گير
المراجع :
الذريعة ج 9 قسم 2 ص488 و489 ، روز روشن (فارسي) ص385 و386 ، مطلع الشمس (فارسي) 1/722 و723 و3/970 ، فرهنگ سخنوران (فارسي) ص284 و285 ، حبيب السير (فارسي) 4/62 ، لغت نامه دهخدا (فارسي) 29/779 .