1054 ـ دهخدا
هو أبو المعالي الرازي ، الاصفهاني ، النّحاس ، المعروف بدهخدا .
من شعراء ايران في القرن السادس الهجري ، وكان فاضلاً ، ذكيا .
عاصر الشاعرين حكيم سنائي ، والمختاري الغزنوي .
عاصر بعضاً من ملوك آل سلجوق ، وتقرّب من بلاطهم ، وصار من خاصّةِ شعرائهم .
له (ديوان شعر) ، ومن شعره :
ماه است ترا چهره ومشك است ترا زلف***سرو است ترا قامت وسيم است ترا بر
تا زلف وخط ولعل تو وچشم تو اى دوست***در خاطر ومعنى شده در صورت ودفتر
خاطر همه مرجان شد ومعنى همه لؤلؤ***صورت همه معنى شد ودفتر همه عبهر
خورد از لبت آن زلف پر ازعنبر تو مى***ور نه لبت آلوده چرا گشت بعنبر
اى كرده تبه عيش من اى زلف بت من***عيشى نشناسم بجهان زان تو خوشتر
زيرا كه تو را مسكن از آن چهره زيبااست***زير كه توئى ساكن آن عارض دلبر
همواره خورى زان لب نوشين مى سورى***پيوسته چنى زان رخ رنگين گل احمر
در رقص بدان لاله سير آب زنى پاى***در خواب بر آن سوسن آزاد نهى سر
المراجع :
الذريعة ج9 قسم1 ص332 وص333 . هفت اقليم (فارسي) ج3 ص39 - ص42 . تاريخ جهانگشاى جوينى (فارسي) ج2 ص2 . ريحانة الأدب (فارسي) ج2 ص240 . لغت نامه دهخدا (فارسي) ج24 ص446 وص447 . فرهنگ سخنوران (فارسي) ص211 . مجمع الفصحا (فارسي) ج1 ص197 - ص199 .
