كان عليه السلام يقول: ما من عبد الاّ و به ملك موكّل يلوّي عنقه، حتّى ينظر الى حدثه، ثم يقول له الملك: يابن آدم هذا رزقك، فانظر من أين أخذته و الى ما صار، فينبغي للعبد عند ذلك ان يقول:
اَللَّهُمَّ ارْزُقْنِي الْحَلالَ، وَ جَنِّبْنِي الْحَرامَ.
دعاى آن حضرت هنگام نگاه كردن به آنچه از انسان خارج مى شود
از آن حضرت روايت شده كه فرمود: بنده اى نيست جز آنكه فرشته اى دارد كه سر او را خم مى كند تا به آنچه از او خارج مى شود بنگرد، آنگاه فرشته به او مى گويد: اى فرزند آدم اين روزى توست بنگر از كجا آورده و به كجا منتهى شده است، پس شايسته است بنده در اين هنگام بگويد:
خدايا! مرا از روزى حلال بهره مند نموده، و از حرام دورم دار.