قال الصدوق: كان اميرالمؤمنين عليه السلام اذا توضأ قال:
بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ، وَ خَيْرُ الْاَسْماءِ لِلَّهِ، وَ اَكْبَرُ الْاَسْماءِ لِلَّهِ، وَ قاهِرٌ لِمَنْ فِي السَّماءِ، وَ قاهِرٌ لِمَنْ فِي الْاَرْضِ، اَلْحَمْدُلِلَّهِ الَّذي جَعَلَ مِنَ الْماءِ كُلَّ شَيْ ءٍ حَيٍّ، وَ اَحْيى قَلْبي بِالْايمانِ.
اَللَّهُمَّ تُبْ عَلَيَّ، وَ طَهِّرْني، وَ اقْضِ لي بِالْحُسْنى، وَ اَرِني كُلَّ الَّذي اُحِبُّ وَ افْتَحْ لي بِالْخَيْراتِ مِنْ عِنْدِكَ، يا سَميعَ الدُّعاءِ.
شيخ صدوق نقل مى كند: امام هر گاه مى خواست وضو بگيرد مى فرمود:
بنام خدا و به ياد او، و بهترين نامها براى اوست، و بزرگترين نامها از آن اوست، و مسلط بر آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است مى باشد، سپاس خداى را سزاست كه از آب همه چيز را خلق فرمود و قلبم را با ايمان زنده كرد.
خدايا! توبه ام را بپذير و مرا پاك گردان و نيكى برايم مقدر نما، و هر چيز كه دوست دارم را بمن بنمايان، و از جانب خودت خيرات را بر من فرو فرست، اى شنونده دعاها.