اَللَّهُمَّ اكْفِنا عَدُوَّكَ الرَّجيمَ، اَللَّهُمَّ اِنّي اُشْهِدُكَ اَنَّكَ لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ، وَ اَنَّكَ الْواحِدُ الصَّمَدُ، لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ وَ لَمْ يَكُنْ لَكَ كُفُواً اَحَدٌ، فَلَكَ الْحَمْدُ عَدَدَ نعَمائِكَ لَدَيَّ وَ اِحْسانِكَ عِنْدِي، فَاغْفِرْلي وَ ارْحَمْني وَ اَنْتَ خَيْرُ الرَّاحِمينَ.
ثم لم يزل يقول:
لا اِلهَ اِلاَّ اللَّهُ وَحْدَكَ لا شَريكَ لَكَ، وَ اَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُكَ وَ رَسُولُكَ، عُدَّةً لِهذَا الْمَوْقِفِ وَ ما بَعْدَهُ مِنَ الْمَواقِفِ.
اَللَّهُمَّ اجْزِ مُحَمَّداً عَنَّا خَيْراً، وَ اجْزِ مُحَمَّداً عَنَّا خَيْرَ الْجَزاءِ، وَ بَلِّغْهُ مِنَّا اَفْضَلَ السَّلامِ، اَللَّهُمَّ اَلْحِقْنيِ بِهِ وَ لاتَحُلْ بَيْني وَ بَيْنَهُ اِنَّكَ سَميعُ الدُّعاءِ رَؤُوفٌ رَحيمٌ.
ثم نظر عليه السلام الى اهل بيته فقال:
حَفِظَكُمُ اللَّهُ مِنْ اَهْلِ بَيْتٍ، وَ حَفِظَ مِنْكُمْ نَبِيَّكُمْ، وَ اَسْتَوْدِعُكُمُ اللَّهَ وَ اَقْرَأُ عَلَيْكُمُ السَّلامَ.
ثم لم يزل يقول:
لا اِلهَ اِلاَّ اللَّهُ، مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ، حتّى قُبض عليه السلام.
خداوندا! دشمن رانده شده ات را از جانب ما كفايت كن، خدايا گواهى مى دهم كه معبودى جز تو نيست، و تو يكتا و بى نيازى، زاده نشده و نمى زائى و براى تو همتائى نمى باشد، پس سپاس تو را سزاست به اندازه نعمتهايت بر من و نيكيهايت در حق من، مرا بيامرز، و مشمول رحمتت قرار ده، و تو بهترين آمرزندگانى.
آنگاه پياپى مى فرمود:
معبودى جز تو نيست، يگانه بوده و شريكى ندارى، و محمد بنده و فرستاده توست، و اين گفتارم توشه اى است براى قيامت و مواقف آن.
خدايا! از جانب ما به محمد پاداش نيك ده، و بهترين پاداش را به او عنايت كن، و برترين سلامهايمان را به او برسان، خدايا مرا به او ملحق نما، و بين من و او فاصله مينداز، تو شنونده دعاها و مهربان و بخشنده اى.
آنگاه آن حضرت به خاندان خود نظر افكند و فرمود:
خداوند شما خاندان را نگاهدارد، و بوسيله شما حافظ پيامبرتان باشد، شما را به خدا سپرده، و با شما خداحافظى مى نمايم.
آنگاه پياپى مى فرمود:
معبودى جز خدا نيست، محمد پيامبر خداست، تا آنكه روحش به ملكوت اعلى پيوست.