عن الصادق عليه السلام قال: كان اميرالمؤمنين عليه السلام اذا حضر من اهل بيته احداً الموت قال له: قل:
لا اِلهَ اِلاَّ اللَّهُ الْحَليمُ الْكَريمُ، لا اِلهَ اِلاَّ اللَّهُ الْعَلِيُّ الْعَظيمُ، سُبْحانَ اللَّهِ رَبِّ السَّماواتِ السَّبْعِ وَ رَبِّ الْاَرَضينَ السَّبْعِ وَ ما فيهِنَّ وَ ما بَيْنَهُنَّ وَ رَبِّ الْعَرْشِ الْعَظيمِ، وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ.
فاذا قالها المريض قال: اذهب ليس عليك بأس.
از امام صادق - كه بر او درود باد - روايت شده: امير المؤمنين - كه بر او درود باد - هر گاه يكى از خاندانش در حال مرگ بود مى فرمود: بگو:
معبودى جز خداى بردبار و بخشنده نيست، معبودى جز خداى برتر و والاتر نمى باشد، پاك و منزه است پروردگار آسمانهاى هفتگانه و زمينهاى هفتگانه و آنچه در آنها و بين آنهاست، و پروردگار عرش بزرگ، و سپاس خداى جهانيان را سزاست.
هنگامى كه بيمار اين اذكار را مى گفت، مى فرمود: اكنون ديگر براى تو مشكلى وجود نخواهد داشت.