دعاى آن حضرت بعد از ركعت هشتم از نافله شب
خدايا! به احترام آنكه از تو به خودت پناه برد، و به عزتت پناهنده گرديد، و در سايه رحمت تو استقرار يافت، و به ريسمانت چنگ زد، و تنها بتو اطمينان يافت، از تو مى خواهم، اى دهنده عطاهاى بزرگ و آزاد كننده اسيران، اى آنكه از جود و بخشش خود را بخشنده ناميد.
هم اكنون تو را مى خوانم با اميد و ترس، و خوف و طمع، و اصرار و ابرام، و زارى و چابلوسى، و ايستاده و نشسته، در ركوع و سجود، و سواره و پياده، و در رفتن و بازگشتن، و در هر حال، از تو مى خواهم، كه بر محمد و خاندانش درود فرستى و اين حاجت - كه آن را نام مى برى - را به من عطا كنى.
رَبِّ اَسَأْتُ وَ ظَلَمْتُ نَفْسي، وَ بِئْسَ ما صَنَعْتُ، فَهذِهِ يَداىَ يا رَبِّ جَزاءً بِما كَسَبْتُ، وَ هذِهِ رَقَبَتي خاضِعَةٌ لِما اَتَيْتُ، وَ ها اَنَا ذا بَيْنَ يَدَيْكَ، فَخُذْ لِنَفْسِكَ مِنْ نَفْسِي الرِّضا حَتّى تَرْضى، لَكَ الْعُتْبى لا اَعُودُ.
ثم قل: اَلْعَفْوَ - ثلاثمائة مرة، ثم قل:
رَبِّ اغْفِرْلي وَ ارْحَمْني، وَ تُبْ عَلَيَّ، اِنَّكَ اَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحيمُ.