اى شنونده دعا، و اى برافرازنده آسمان، و اى جاودان، و اى بسيار بخشنده بر هر فقير بيچاره.
و اى داناى پنهانيها، و اى پوشاننده عيوب، و اى بخشنده گناهان، و اى بر طرف كننده مشكلات از شخص گرفتار.
و اى داراى صفات برتر، و اى بيرون آورنده گياه، و اى گرد آورنده پراكندگيها، و اى برانگيزاننده شخص مرده از استخوانهاى پوسيده.
و اى فرو ريزنده باران از ابرهاى پر آب بر زمينهاى سخت هموار و ناهموار، بسوى گرسنه هاى شكم تهى از ابرهاى رعدزا.
و اى كه فلكها را بعنوان آسمان بسته آفريدى، با شبهاى فرو رونده در روشنائى تابنده كه نور ستارگان را بپوشاند.
و اى شكافنده بامداد، و اى گشاينده پيروزى، و اى فرستنده بادها در صبح و شام كه در نتيجه ابرها را بالا مى برند.
و اى محكم كننده كوهها آن ميخهاى بلند در زمينهاى بائر آن كوههاى مرتفع از كارهاى ديرينه اش.
و اى راهنماى بسوى نيكى، و اى الهام كننده به راستى، و اى روزى ده بندگان، و اى زنده كننده آباديها، و اى زداينده غمها.
و اى كه به او پناه برده و به او پناهنده شوم، و اى كه حكمش نافذ بوده و در باره من نعمتى را فروگذار نكرده اى، بزرگى تو راست كه خداى حكيمى هستى.
و اى آزاد كننده هر اسير، و اى جوش دهنده هر شكسته، و اى بى نياز كننده هر فقير بينوا، و اى غذا دهنده كودك، و اى درمان كننده هر دردمند.
اى كه عزتم از اوست، و اى كه از هر ذلت و خوارى و هر آفت و بلا و گرفتارى به او پناه جويم مرا از هر اندوه پناهم ده، و همچنين از هر جن و انسى كه ياد نمودن روز قيامت را از من به فراموشى مى سپارد و دل با معاشرت با او سنگدل گردد، و نيز از شر گمراهى خويشتن و شيطان رانده درگاهت.
اى فرستنده خوراك براى مردم و چهار پايان، و رساننده دانه و بال و پر براى جوجه هاى بى بال در آشيانه چه حكيم و منزهى.
اى صاحب اختيار هر فرمانبردار و نافرمان، براى هيج بنده اى از گذشته و حال از تو راه فرار و خلاصى نيست.
و اى بهترين كسى كه از او با يقين پاداش خواهند، بر آنچه از احكام گذشته اش كه بر او حكم فرموده اى خشنود است، چه حكيم و مهربانى.
و اى كه بر ما احاطه دارى و آزار را از ما دور سازى، و اى كه كشورش پهناور و عدالتش نسبت به نيكوكار و گناهكار برابر است.
و اى بيننده هر لحظه، و اى شنواى هر لفظ، و اى قسمت كننده هر بهره با احسان حفاظت كننده اش و با عدالت برابرش.
و اى آنكه شنوا است و عرشش والا، و خلقتش تازه و پناهنده اش مورد دستبرد ظالم بيدادگر نيست.
و اى آنكه عطا كرد و عطايش را كامل و بى منت ساخت، و اى آنكه كفايت كرد و از روى نعمت بخشى نعمتهايى كه خالص و ريزان كرد را رسانيد.
و اى ملجأ هر ناتوان، و اى پناه هر درمانده، چه خداى بزرگ و مهربانى و نسبت بما رؤوف و عطوفى، و به وضع ما بينا و بزرگوار.
اى آنكه با هر كس از روى درستى حكم و قضاوت كرد، هر كه را در هر جا مى ميراند، و از مرگ و اجل حتمى فرار نمودن سود ندارد.
تو مرا مى بينى ولى من تو را نمى بينم و پروردگارى جز تو ندارم، پس مرا بسوى هدايت خودت راهبرى فرما و به توفيق نگهدارنده ات هلاكتت را بر من فرو نياور.
و اى صاحب جلالت و نيرو و زيبائى، و داراى شوكت و كارهاى برجسته، و داراى كيد و تدبير، چه بردبار بزرگى هستى، از دوزخ و از هراس بزرگش، و از زندگى نكوهيده اش، و از سوزش پايدارش، و از آب سوزانش پناهم ده، قرآن را همدمم كن، و در بهشت مرا ساكن نموده، و از حوريان نيكوروى همسرم گردان.
و بسوى بهشت پر نعمت امانم ده، بسوى نعمت و خوشى، آن خوشى كه سخن لغو در آن شنيده نشود، و نامى از اندوه و بيمارى در آن نباشد، نه دردمند و نه زخمى، بسوى آن منظره خوشرو و خرمى كه رنج و خستگى در آن نيست، كه بر ساكنينش گوارا باد، و خوشا بحال كسى كه آنجا را آباد كند آن منزلگاه ارزشمند، بسوى آن خانه بلند كه به زيبائى مقرون و به نور درخشان است، و خداى صاحب جلال و آن بزرگ و مهربان را بدان ديدار كنيم، بسوى آن بستر آماده و پوشاك زيبا، و خوراك لذيذ، و آب سيراب كننده از سرچشمه هاى بهشتى.
پس اى خدائى كه برتر از آنستكه وصف كردم، از تو مى خواهم كه بر محمد و خاندانش درود فرستى و ما را از تمامى آنچه در خواست كرديم محروم مفرمائى، و از فضل خويش بر ما بيفزا، كه براستى تو بر هر چيز توانائى، به مهرت اى مهربانترين مهربانان، و درود خدا بر آقاى ما محمد و تمامى خاندانش باد.
عن عاصم بن صميرة: انّ علياًعليه السلام كان يعلّمهم هذه الكلمات:
اِلهي عَظُمَ حِلْمُكَ فَعَفَوْتَ فَلَكَ الْحَمْدُ، وَ تَبَسَّطَتْ يَدُكَ فَاَعْطَيْتَ فَلَكَ الْحَمْدُ، رَبُّنا وَجْهُكَ اَكْرَمُ الْوُجُوهِ، وَ جاهُكَ خَيْرُ الْجاهِ، وَ عَطِيَّتُكَ اَبْلَغُ الْعَطِيَّةِ.
تُطاعُ رَبَّنا فَتَشْكُرُ وَ تُعْصي رَبَّنا فَتَغْفِرُ، وَ تُجيبُ الْمُضْطَرَّ وَ تَكْشِفُ الضُّرَّ، وَ تَشْفي مِنَ السَّقَمِ، وَ تُنْجي مِنَ الْكَرَبِ، وَ تَقْبَلُ التَّوْبَةَ، وَ تَغْفِرُ الذَّنْبَ، لايُجْزي بِالائِكَ اَحَدٌ وَ لايُحْصي نِعَمَكَ قَوْلُ قائِلٍ.