خدايا من بنده تو و در سرپرستى توأم، مرا برگزيده و از من خشنود گشته اى، و مرا برتر گردانده و گرامى داشتى به آنچه به من از جايگاه برگزيدگان و اوليائت به ارث نهادى، و مرا بى نياز نموده و مردم را در دين و دنيايشان به من نيازمند ساختى.
و مرا عزيز گردانده و مردم را در مقابلم ذليل نمودى، و نورت را در قلبم ساكن گرداندى، و مرا به غير خودت نيازمند نساختى، و به من نعمت دادى و ديگران را از من نعمت بخشيدى، و برايم منتى را از غير خودت قرار ندادى، و خشنود نشده و خشمگين نمى شوم جز براى خشنودى و خشم تو، و جز حق نگويم، و جز راستى از دهانم بيرون نيايد.
اِلهي كَفى بي عِزّاً اَنْ اَكُونَ لَكَ عَبْداً، وَ كَفى بي فَخْراً اَنْ تَكُونَ لي رَبّاً، اِلهي اَنْتَ لي كَما اُحِبُّ، وَفِّقْنى لِما تُحِبُّ.