دعاى آن حضرت هنگام صبح

اى خدا اى آنكه زبان صبح را بهمراه گويائى پرتو تابناكش بيرون كشيد، و قطعات تاريك شب را به همراه توده هاى سياه و سرگردانش پراكند، و ساختمان چرخ گردون را در اندازه هاى زيباى ماهها متقن نمود، و تابش آفتاب را با نور درخشان و گرمش نورافكن ساخت، اى آنكه خود بر خود دلالت نمود، و از همنشينى مخلوقاتش منزه گشت، و از سازگارى با كيفيات آنها برجسته گرديد.

اى آنكه از گمانهاى خطور كننده ذهنى نزديكتر، و از چشم انداز ديدگان دور گرديد، و به موجودات قبل از پيدايش آنها آگاه بود، اى آنكه مرا در گاهواره امن و امانش خوابانيد، و براى حركت بسوى بخشش بى دريغش از نعمتهاى ارزشمند و احسانهايش بيدار نمود، و با قدرت و توانش ناملايمات را از من دور ساخت، خدايا درود فرست بر آنكه در شب تاريك جاهليت راهبر بسوى تو بود، و بر آنكه در ميان سببها و رشته هايت به درازترين رشته شرف تمسك جست، و بر آن صاحب حسب بى آلايش و درخشان در برترين نقطه شرف، و بر آن ذات ثابت قدم در لغزشگاههاى دوران قبل از رسالت، و بر خاندان نيكش كه برگزيدگان نيكوكارند.

خدايا! و دريچه هاى روز را با كليدهاى رحمت و رستگارى برايمان بگشا، و خدايا از برترين لباسهاى هدايت و شايستگى بر من بپوشان، و خدايا با عظمتت در جويبار دلم چشمه هاى خروشان خشوع و فرمانبرداريت را بجوشان، و خدايا از هيبتت از گونه هايم مشك هاى اشك را جارى ساز، و خدايا سبك مغزى و درنده خوئى مرا با مهارهاى قناعت مهار نما.

بارالها! اگر رحمتى از جانب تو مرا با موفقيت نيكو شامل نگردد، چه كسى مرا در راه روشن و هموار بسوى تو مى كشاند، و اگر بردباريت مرا به آرزوها و خواهشها تسليم كند چه كسى مرا از سقوطهاى نفسانى بواسطه ناديده گرفتن لغزشهايم نجات مى دهد، و اگر هنگام نبرد با نفس و شيطان ياريت شامل حالم نگردد و مرا تنها گذارد، عدم يارى نمودنت مرا به رنج و محروميت واگذار نموده است.

خدايا! آيا نمى بينى كه تنها از راه آرزوهايم بسوى تو آمده ام، يا هنگامى به رشته هاى تو چنگ زدم كه گناهان مرا از خانه وصالت دور ساخت، پس نفسم با انجام خواسته هايش چه بد مركبى را سوار شده است، پس واى بر او بخاطر فريفتگيش به پيرايش گمانها و آرزوهاى نابجايش، و مرگ بر او بخاطر جسور گشتنش بر آقا و مولايش.

خدايا! درگاه رحمتت را با دست اميدم كوبيدم، و بسوى تو گريختم در حالى كه از زياده روى هواهاى نفسانيم بتو پناهنده گرديده ام، و انگشتان دوستى ام را به رشته هايت چنگ زده ام، پس خدايا از لغزشها و خطاهائى كه مرتكب شده ام چشم پوشى نما، و از به زمين افتادن مرا در امان دار، چرا كه تو مولا و آقا و تكيه گاه و مايه اميدم هستى، و تو نهايت خواست و آرزويم در اين دنيا و دنياى ديگرى.

خدايا! چگونه بيچاره اى كه از گناهان بسوى تو گريخته را طرد مى كنى، يا چگونه راهجوئى كه شتابان بسوى تو آمده را نااميد مى گردانى، يا چگونه تشنه اى را كه به كنار حوضهاى آبت هجوم آورده را باز مى گردانى، نه هرگز چنين نيست، چرا كه استخرهاى تو حتى در ايام خشكسالى سخت لبريز است، و درگاهت براى خواستن و سرزده وارد شدن گشوده مى باشد، و تو نهايت خواست سؤال كنندگان و آرزومندان مى باشى.

خدايا! اينها مهارهاى نفسم مى باشد كه آنها را به پاى بند مشيت تو قرار داده ام، و اين بار سنگينى گناهانم است كه آن ها را به پيشگاه عفو و رحمتت نهاده ام، و اين هوسهاى گمراه كننده من است كه به آستان لطف و مهربانيت واگذار نموده ام، پس خدايا اين بامداد را بگونه اى قرار ده كه با روشنائى هدايت و سلامت در دين بر من فرود آيد، و شامگاهم را سپرى از نيرنگ دشمنان و هواهاى هلاك كننده قرار ده.

تو بر هر چه خواهى قادرى، فرمانروائى را به هر كه خواهى مى دهى و از هر كه خواهى باز مى گيرى، و هر كه را خواهى عزيز گردانده و هر كه را بخواهى ذليل مى كنى، خير و نيكى بدست توست، تو بر هر كار قادر و توانايى، شب را در روز و روز را در شب داخل گردانى، و زنده را از مرده و مرده را از زنده بيرون آورى، و هر كه را بخواهى بدون حساب روزى مى دهى، معبودى جز تو نيست.

خدايا! پاك و منزهى و سپاس تو را سزاست، كيست آنكه تو را شناخت و از تو نترسيد، و كيست آنكه به تو پى برد و از تو هراسى بدل راه نداد، به قدرتت پراكندگيها را گرد آورده، و به لطفت شكافتنى ها را شكافتى، و به كرمت تاريكيهاى فراگير را روشن نمودى، و از سنگهاى سخت آبهاى گوارا و شيرين جارى ساختى، و از ابرهاى پرفشار بارانى تند فرو فرستادى، و خورشيد و ماه را براى مخلوقات چراغى روشن قرار دادى، بدون آنكه در خلقت خستگى و ناتوانى بر تو دچار شود.

پس اى آنكه به عزت و جاودانگى يگانه گرديد، و بندگانش را با مرگ و نيستى مقهور خود ساخت، بر محمد و خاندان پرهيزگارش درود فرست و صدايم را بشنو، و دعايم را اجابت فرما، و به فضلت آرزويم را تحقق بخش.

اى بهترين كسى كه براى برطرف شدن بدى خوانده شده، و اى آرزو شده در هر سختى و آسانى، حاجتم را به پيشگاه تو آورده ام، پس مرا از موهبتهاى ارزشمندت بى نصيب و محروم مگردان، اى بزرگوار، اى بزرگوار، اى بزرگوار، به رحمتت اى مهربانترين مهربانان، و درود خدا بر بهترين مخلوقش، محمد و تمامى خاندان او باد.

و سجده كرده مى گوئى:

خدايا! قلبم پوشيده، و جانم معيوب، و عقلم مغلوب، و هواى نفسم چيره و غالب، و طاعتم اندك، و گناهانم بسيار، و زبانم اقرار كننده به گناهان است، پس چاره ام چيست اى پوشاننده عيبها، و اى داناى پنهانيها، و اى برطرف كننده اندوهها، به احترام محمد و خاندانش تمامى گناهانم را بيامرز، اى آمرزنده اى آمرزنده به رحمتت اى مهربانترين مهربانان.

دعاؤه في الصباح

روى عن مولانا علي عليه السلام انه قال: من قرأ هذه الايات الستّ في كلّ غداة كفاه الله تعالى من كل سوءٍ، و لو القى نفسه الى التهلكة، و هي:

قُلْ لَنْ يُصيبَنا اِلاَّ ما كَتَبَ اللَّهُ لَنا هُوَ مَوْلانا وَ عَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ.
___________________________________
التوبة: 51.

وَ اِنْ يَمْسَسْكَ اللَّهُ بِضُرٍّ فَلا كاشِفَ لَهُ اِلاَّ هُو وَ اِنْ يُرِدْكَ بِخَيْرٍ فَلا رادَّ لِفَضْلِهِ يُصيبُ بِهِ مَنْ يَشاءُ مِنْ عِبادِهِ وَ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحيمُ.
___________________________________
يونس: 107.

وَ ما مِنْ دابَّةٍ فِي الْاَرْضِ اِلاَّ عَلَى اللَّهِ رِزْقُها وَ يَعْلَمُ مُسْتَقَرَّها وَ مُسْتَوْدَعَها كُلٌّ في كِتابٍ مُبينٍ،
___________________________________
هود: 6.
وَ كَاَيِّنْ مِنْ دابَّةٍ لاتَحْمِلُ رِزْقَها اَللَّهُ يَرْزُقُها وَ اِيَّاكُمْ وَ هُوَ السَّميعُ الْعَليمُ.
___________________________________
العنكبوت: 60.

ما يَفْتَحِ اللَّهُ لِلنَّاسِ مِنْ رَحْمَةٍ فَلامُمْسِكَ لَها وَ ما يُمْسِكْ فَلا مُرْسِلَ لَهُ مِنْ بَعْدِهِ وَ هُوَ الْعَزيزُ الْحَكيمُ.
___________________________________
فاطر: 2.

قُلْ اَفَرَاَيْتُمْ ما تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ اِنْ اَرادَنِيَ اللَّهُ بِضُرٍّ هَلْ هُنَّ كاشِفاتُ ضُرِّهِ، اَوْ اَرادَني بِرَحْمَةٍ هَلْ هُنَّ مُمْسِكاتُ رَحْمَتِهِ، قُلْ حَسْبِيَ اللَّهُ عَلَيْهِ يَتَوَكَّلُ الْمُتَوَكِّلُونَ.
___________________________________
الزمر: 38.

حَسْبِىَ اللَّهُ لا اِلهَ اِلاَّ هُوَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَ هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظيمِ.
___________________________________
التوبة: 129.

وَ اَمْتَنِعُ بِحَوْلِ اللَّهِ وَ قُوَّتِهِ مِنْ حَوْلِهِمْ وَ قُوَّتِهِمْ، وَ اَسْتَشْفِعُ بِرَبِّ الْفَلَقِ مِنْ شَرِّ ما خَلَقَ، وَ اَعُوذُ بِما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ اِلاَّ بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظيمِ.