دعاى آن حضرت در مناجات و ثناء بر خدا "شعر"
اى داراى جود و بزرگى و والائى ستايش تو را سزاست، فرخنده و نيكو گرديدى، و به هر كه خواهى داده و از هر كه خواهى دريغ مى نمائى.
خدايا! اى خالق و نگاهدار و رهائى بخشم در سختى و آسانى بسوى تو پناه مى آورم.
خدايا! خطاهايم بسيار زياد و سنگين گشته است، از اينرو گذشت تو از گناهم برجسته و گسترده تر مى نمايد.
خدايا! اگر خواهش نفسم را انجام داده ام هم اكنون در پشيمانى بسر مى برم.
خدايا! حالت فقر و بيچارگيم را مى بينى و مناجات و راز و نياز آهسته ام را مى شنوى.
خدايا! رشته اميدم را پاره مكن و مرا منحرف مگردان، چرا كه طمع در باران رحمت و بخششت دارم.
خدايا! اگر مرا محروم كرده يا از درگاهت برانى پس به چه كسى اميد داشته و از چه كسى ميانجيگرى طلب كنم.
خدايا! از عذابت مرا ايمنى ده، چرا كه من اسير و ذليل و ترسان بوده و در برابرت فروتنى مى نمايم.
خدايا! با الهام نمودن دليل و حجتم با من همدمى كن، آنگاه كه در ميان قبر جاى و مكان گرفتم.
خدايا! اگر هزار سال مرا عذاب كنى اما رشته اميدم از تو قطع نمى گردد.
خدايا! روزى كه فرزندان و اموال در آنجا بهره و سودى نمى دهد مزه عفوت را بمن بچشان.
خدايا! اگر مرا مراعات ننمائى ضايع و تباه مى گردم، و اگر مورد رعايتت قرار گيرم تباه و ضايع نخواهم شد.
خدايا! اگر از غير نيكوكار در نگذرى گناهكارى كه با هواهاى نفسانى اش كامرانى مى كند چه كسى را دارد.
خدايا! اگر در تقوا پيشه نمودن سستى و تنبلى نمودم هم اكنون بدنبال عفو تو رفته و خواستار آنم.
خدايا! اگر از روى نادانى خطا كردم در مقابل تا آنجا اميد دارم كه گفته شده او اصلاً نمى ترسد.
خدايا! گناهانم كوهى برجسته گرديده و بسيار زياد شده است در حاليكه بخشش تو از خطا و گناهم برجسته تر و برتر است.
خدايا! ياد عطايت سوز و گداز دلم را بر طرف مى كند، و ياد خطاها اشك را از ديدگانم جارى مى سازد.
خدايا! لغزشم را ناديده گير و از گناهم در گذر، چرا كه من بدان اعتراف داشته و ترسان و نالانم.
خدايا! از جانب خود نسيم رحمت و سلامتى ات را شامل حالم گردان، چرا كه جز درهاى فضلت درگاه ديگرى را نمى كوبم.
خدايا! اگر دورم ساخته يا مرا خوار گردانى پروردگارا چاره ام چيست و چه كنم.
خدايا! عاشق شبها بيدار بوده و با تو مناجات مى كند و تو را مى خواند، اما انسان غافل در خواب است.
خدايا! و اين مردم گروهى در خواب هستند، و گروهى در شب بيدار بوده و ناله و زارى سر مى دهند، و همه آنها اميدوار رحمت و عطاى تو مى باشند، و خواستار رحمت بيكرانت بوده، و طمع در بهشتت را دارند.
خدايا! اميدواريم در قلبم سلامتى افكند و خواستار آنم نمود، ولى كارهاى زشتم مرا به رسوائى تهديد مى كند.
خدايا! اگر ببخشى پس عفوت رها سازنده من است و الاّ با گناه درهم كوبنده بر زمين خواهم خورد.
خدايا! بحق محمد كه از نسل هاشم است و احترام پاكانى كه در برابرت خاضعند.
خدايا! بحق پيامبر و پسر عمويش، و احترام نيكانى كه در پيشگاهت خاشعند.
خدايا! مرا بر دين او بميران، در حاليكه توبه كرده پرهيزكار بوده، و در برابرت خضوع و خشوع دارم.
خدايا! اى مولايم مرا از شفاعت بزرگ او محروم مدار چرا كه شفاعتش پذيرفته است.
و بر آنان درود فرست تا آنگاه كه يكتاپرستى در درگاهت عبادت كرده و با تو مناجات مى نمايد.
لَبَّيْكَ لَبَّيْكَ اَنْتَ مَوْلاهُ++
فَارْحَمْ عُبَيْداً اِلَيْكَ مَلْجاهُ
يا ذَاالْمَعالي عَلَيْكَ مُعْتَمَدي++
طُوبى لِمَنْ كُنْتَ اَنْتَ مَوْلاهُ
طُوبى لِمَنْ كانَ نادِماً اَرِقاً++
يَشْكُو اِلى ذِي الْجَلالِ بَلْواهُ
وَ ما بِهِ عِلَّةٌ وَ لا سُقُمٌ++
اَكْثَرُ مِنْ حُبِّهِ لِمَوْلاهُ
اِذا خَلا فِي الظَّلامِ مُبْتَهِلاً++
اَجابَهُ اللَّهُ ثُمَّ لَبَّاهُ