دعاى آن حضرت در يكى از شبها در جنگ صفين
ابن عباس گويد: در شب ليلة الهرير
___________________________________
هرير در لغت عرب به صداى زوزه روباه و سگ و امثال آنها گفته مى شود، و چون در آن شب و روز به تحريض مالك اشتر جنگ بسيار سختى صورت گرفت، و تنها صداى برخورد شمشيرها همچون زوزه حيوانات شنيده مى شداز اينرو بدين نام خوانده شد. به حضرت على - كه بر او درود باد - گفتم: آيا دشمنان را نمى بينى كه دور ما حلقه زده اند، فرمود: اين امر تو را به هراس افكنده است؟ گفتم: آرى، فرمود: بگو:
خداوندا! بتو پناه مى برم از اينكه در فرمانروائيت مورد تجاوز قرار گيرم، خداوندا بتو پناه مى برم از اينكه در سايه هدايتت گمراه شوم، خداوندا بتو پناه مى برم از اينكه در ظل توانگريت فقير گردم، خداوندا بتو پناه مى برم از اينكه در وادى سلامت و تندرستى ات از بين بروم، خداوندا بتو پناه مى برم از اينكه مغلوب گشته و شكست بخورم با اينكه تمامى امور از تو نشأت گرفته و بسوى تو بازگشت پيدا مى كند.
روى المنقري عن جابر بن عمير الانصارى قال: والله لكأني أسمع علياًعليه السلام يوم الهرير حين سار اهل الشام - الى ان قال: - و علي عليه السلام يقول لاصحابه: حتى متى نخلّي بين هذين الحيّين قد فنينا و انتم وقوف تنظرون، اما تخافون مقت اللّه، ثم انفتل الى القبلة و رفع يديه الى اللّه عز و جل و نادى:
يا اَللَّهُ يا رَحْمانُ يا رَحيمُ، يا واحِدُ يا اَحَدُ يا صَمَدُ، يا اَللَّهُ يا اِلهَ مُحَمَّدٍ، اَللَّهُمَّ اِلَيْكَ نُقِلَتِ الْاَقْدامُ، وَ اَفْضَتِ الْقُلُوبُ، وَ رُفِعَتِ الْاَيْدي، وَ مُدَّتِ الْاَعْناقُ، وَ شُخِصَتِ الْاَبْصارُ، وَ طُلِبَتِ الْحَوائِجُ.
اَللَّهُمَّ اِنَّا نَشْكُو اِلَيْكَ غَيْبَةَ نَبِيِّنا، وَ كَثْرَةَ عَدُوِّنا، وَ تَشَتُّتَ اَهْوائِنا، رَبَّنَا افْتَحْ بَيْنَنا وَ بَيْنَ قَوْمِنا بِالْحَقِّ، وَ اَنْتَ خَيْرُ الْفاتِحينَ.
سيروا على بركة الله، ثم نادى:
لا اِلهَ اِلاَّ اللَّهُ وَ اللَّهُ اَكْبَرُ.