اَللَّهُمَّ صُنْ وَجْهي بِالْيَسارِ، وَ لا تَبْذُلْ جاهي بِالْاِقْتارِ، فَاَسْتَرْزِقَ طالِبي رِزْقِكَ، وَ اَسْتَعْطِفَ شِرارَ خَلْقِكَ، فَاُبْتَلى بِحَمْدِ مَنْ اَعْطاني، وَ اَفْتَتِنَ بِذَمِّ مَنْ مَنَعَني، وَ اَنْتَ مِنْ وَراءِ ذلِكَ وَلِيُّ الْاِعْطاءِ وَ الْمَنْعِ، اِنَّكَ عَلى كُلِّ شَيْ ءٍ قَديرٌ.
خدايا! با توانگرى چهره ام را از درخواست نمودن از مردم حفظ فرما، و آبرويم را با فقر از بين مبر، تا از روزى خواهانت طلب روزى كنم و از بندگان شرورت طلب رحمت و مهربانى نمايم، و به ستايش كسانى كه بمن عطا مى كنند دچار شده، و به مذمت آنانكه از من دريغ مى دارند مبتلا گردم، در حاليكه تو در مقابل صاحب اختيار اعطا و بخشش و منع مى باشى، و تو بر هر كار قادر و توانائى.