خداوندا! چه بسيار چيزهايى كه من از آن غائب بودم ولى تو در آن حاضر بوده و بهره هايم را در آن ميسّر ساخته و ناگوارى را از من دفع نمودى، و در غيابم مرا مورد توجه قرار داده، و بى آنكه آگاه باشم مرا محافظت كردى، و نيرو و قدرتى نيست جز به تو، پس در اين موارد ستايش و منت و عطا از آنِ توست.
بارالها! و چه بسيار امورى كه از آن بيخبر بوده و تو آنرا بعهده گرفتى و رأى مرا محكم ساخته و مرا پذيراى آن نمودى، و مرا به درخواست آن موفق ساختى و تصميمم را قوى كرده و آن را به كمك خود موقن نمودى، پس اى خدايم ستايش و سپاس بسيار بر تو، اى پروردگار جهانيان.
خدايا بر محمّد پيامبر مكى، آن خشنود پسنديده، پاكيزه پرهيزگار مبارك، پاك طاهر، پاكزاد پاك سرشت باوفا، و بر خاندان او، آن پاكيزگان برگزيده، درود فرست، چنانكه بر ابراهيم و خاندان او درود فرستادى، براستى كه تو ستوده و بزرگوارى.
خدايا! بدنبال ستودنيهايت از تو مى خواهم كه پس از درود بر پيامبرت محمّد و خاندانش تمامى گناهانم را بيامرزى، گذشته و حالش را، كوچك و بزرگش را، نهان و آشكارش را، مواردى را كه مى دانم و مواردى كه تو نوشته و حفظ نموده و من آنها را فراموش كرده ام، اى خدا اى خدا، اى بخشاينده اى بخشاينده، اى مهربان اى مهربان.
خدايا! تنزيهت كرده و به ستايشت مشغولم، معبودى جز تو نيست، از تو آمرزش خواسته و بدرگاهت توبه مى كنم، توئى اى خدايم جايگاه هر شكايت و نهايت هر حاجت، و مردم را به دعا كردن امر نموده و اجابت دعايشان را به عهده گرفتى، براستى كه تو نزديك و اجابت كننده اى، خدايا منزهى و تو را ستايش مى كنم، براستى كه چه بزرگ است نامت در ميان اهل آسمان، و چه اندازه ستوده است رفتارت در ميان زمينيان، و آشكار است نيكى ات در صحرا و دريا.
خدايا! تنزيهت كرده و به ستايشت مشغولم، معبودى جز تو نيست، از تو آمرزش خواسته و بدرگاهت توبه مى كنم، توئى محبت كننده و هر شوق و رغبتى بدرگاه توست، باران را فرو فرستاده و روزيها را مقدر نمائى، و توئى قسمت كننده روزى، و مقدر كننده عمرها، روزى دهنده بندگان، سيراب كننده سرزمينها، بيرون آورنده ميوه ها، دارنده بركتهاى بزرگ.
خدايا! تنزيهت كرده و به ستايشت مشغولم، معبودى جز تو نيست، از تو آمرزش خواسته و بدرگاهت توبه مى كنم، توئى فريادرس و شوق و رغبت بسوى توست، و توئى فرو فرستنده باران، رعد به ستايشت و فرشتگان از بيم تو تسبيحت را گويند، و عرش اعلى و ستون پائين، و هوا و آنچه ميان آن دو است و آنچه در زير خاك است، و خورشيد و ماه و ستارگان، و روشنى و تاريكى و نور، و سايه و آفتاب.
منزهى تو كه كوهها را حركت داده و بادها را به جريان مى اندازى، خدايا تنزيهت كرده و به ستايشت مشغولم، معبودى جز تو نيست، از تو آمرزش خواسته و بدرگاهت توبه مى كنم، منزهى تو، از تو مى خواهم بدان نامت كه از آن ترسند و عرش تو را حمل كنند، و هر كه در آسمانها و زمين توست، و هر كه در درياها و در هوا، و هر كه در تاريكى، و هر كه در ميانه هاى درياها، و هر كه در زيرزمين، و هر كه در ميان شرق و غرب عالم است.
منزهى تو كه چه اندازه بزرگى، خدايا تنزيهت كرده و به ستايشت مشغولم، معبودى جز تو نيست، از تو آمرزش خواسته و بدرگاهت توبه مى كنم، منزهى تو، معبودى جز تو نيست، از تو اجابت دعا و سپاسگزاريت را در سختى و آسانى خواهانم.
خدايا! منزهى و تو را ستايش مى كنم، معبودى جز تو نيست، به آسمانها نگريسته و طبقات آنرا محكم ساختى، و به تكيه گاه زمينهاى پست توجه فرمودى و اطراف آنرا به سختى كشيدى، منزهى تو، و به آنچه در درياها و ميانه هاى آنها بود نگريستى، پس هر چه در آنها بود از روى هيبت و بيم از تو آشكار و هويداست.
منزهى تو، و به آنچه شرق و غرب جهان بدان احاطه دارد، و هوايى كه در ميان آن بود توجه فرمودى، آنها از روى خشوع در برابرت، و از روى فروتنى در پيشگاه ذات بزرگوارت كه بزرگترين ذاتهاست همگى خاضع و فروتن گشتند، منزهى تو، چه كسى تو را يارى نمود آنگاه كه آسمانها را برافراشتى و بر عرش عظمت استيلا يافتى، منزهى تو، چه كسى تو را يارى نمود آنگاه كه زمين را گستراندى و آنرا كشيدى و سپس پهن كردى و بسترش ساختى، پس كيست آنكه بر قدرت تو توان دارد.
منزهى تو، كيست آنكه در زمانى كه كوهها را برپا داشتى و پايه هاى آنرا از روى محبتت به خلق محكم نمودى تو را مشاهده كرد، منزهى تو، چه كسى تو را يارى نمود آنگاه كه درياها را شكافتى و زمين را محيط به آن نمودى.
منزهى تو، جز تو معبودى نيست، و به ستايشت مشغولم، كيست آنكه با تو ضديت كرده و بر تو غالب آيد، يا از تو سرپيچى نمايد، يا از حكم و فرمانت نجات يابد، خدايا منزهى تو، جز تو معبودى نيست، آنگاه كه تو بياد آئى ديدگان از ترست براى بيخبرى دلها بگريند، منزهى تو براستى چه اندازه بزرگ است بردباريت، و نافذ است حكمت، و نيكو است آفرينشت.
منزهى تو، جز تو معبودى نيست، و تو را مى ستايم، كيست آنكه به مدح تو برسد يا بتواند كنه تو را وصف كند، يا به پادشاهى تو برسد، منزهى تو، ديدگان در برابرت حيران گشته، و دلها از ترست و از هراس بيم تو پر شده، خدايا منزهى تو، جز تو معبودى نيست، و تو را مى ستايم، كه چه اندازه بردبارى، و چقدر مهربانى، و چه اندازه شنوا و بينائى.
منزهى تو، توئى زنده اى كه معبودى جز تو نيست، بزرگى و از آنچه ستمگران گويند بسيار برتر، منزهى تو، جز تو معبودى نيست، مرا از رحمت خويش محروم مكن و عذاب منما، و من از تو آمرزش مى خواهم، اى پروردگار جهانيان اجابت كن، اجابت كن، اجابت كن.
سُبْحان الَّذي اَسْرى بِعَبْدِهِ لَيْلاً مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ اِلَى الْمَسْجِدِ الْاَقْصَى الَّذي بارَكْنا حَوْلَهُ لِنُرِيَهُ مِنْ اياتِنا اِنَّهُ هُوَ السَّميعُ الْبَصيرُ، سُبْحانَهُ وَ تَعالى عَمَّا يَقُولُونَ عُلُوّاً كَبيراً، تُسَبِّحُ لَهُ السَّماواتُ السَّبْعُ وَ الْاَرْضُ
___________________________________
الارضين السبع "خ ل". وَ مَنْ فيهِنَّ، وَ اِنْ مِنْ شَيْ ءٍ اِلاَّ يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ وَ لكِنْ لاتَفْقَهُونَ تَسْبيحَهُمْ اِنَّهُ كانَ حَليماً غَفُوراً.
سُبْحانَهُ اِذا قَضى اَمْراً فَاِنَّما يَقُولُ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ، فَاصْبِرْ عَلى ما يَقُولُونَ وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَ قَبْلَ غُرُوبِها، وَ مِنْ اناءِ اللَّيْلِ فَسَبِّحْ وَ اَطْرافَ النَّهارِ لَعَلَّكَ تَرْضى، سُبْحانَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَ، وَ سَلامٌ عَلَى الْمُرْسَلينَ وَ الْحَمْدُ للَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ.
سُبْحانَ اللَّهِ رَبِّ الْعَرْشِ الْعَظيمِ، سُبْحانَكَ اِنّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمينَ، سُبْحانَ اللَّهِ وَ تَعالى عَمَّا يَصِفُونَ، سُبْحانَهُ وَ تَعالى عَمَّا يُشْرِكُونَ، سُبْحانَهُ هُوَ اللَّهُ الْواحِدُ الْقَهَّارُ، سُبْحانَ الَّذي بِيَدِهِ مَلَكُوتُ كُلِّ شَيْ ءٍ وَ اِلَيْهِ تُرْجَعُونَ، سُبْحانَ رَبِّ السَّماواتِ السَّبْعِ وَ رَبِّ الْعَرْشِ الْعَظيمِ.
سَبَّحَ لِلَّهِ ما فِي السَّماواتِ وَ الْاَرْضِ وَ هُوَ الْعَزيزُ الْحَكيمُ، لَهُ مُلْكُ السَّماواتِ وَ الْاَرْض يُحْيي وَ يُميتُ وَ هُوَ عَلى كُلِّ شَيْ ءٍ قَديرٌ، هُوَ الْاَوَّلُ وَ الْاخِرُ وَ الظَّاهِرُ وَ الْباطِنُ وَ هُوَ بِكُلِّ شَيْ ءٍ عَليمٌ.
هُوَ الَّذي خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْاَرْضَ في سِتَّةِ اَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوى عَلَى الْعَرْشِ يَعْلَمُ ما يَلِجُ فِي الْاَرْضِ وَ ما يَخْرُجُ مِنْها وَ ما يَنْزِلُ مِنَ السَّماءِ وَ ما يَعْرُجُ فيها، وَ هُوَ مَعَكُمْ اَيْنَما كُنْتُمْ وَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ بَصيرٌ.
لَهُ مُلْكُ السَّماواتِ وَ الْاَرْضِ وَ اِلَى اللَّهِ تُرْجَعُ الْاُمُورُ، يُولِجُ اللَّيْلَ فِي النَّهارِ وَ يُولِجُ النَّهارَ فِي اللَّيْلِ وَ هُوَ عَليمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ.
سَبَّحَ لِلَّهِ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْاَرْضِ وَ هُوَ الْعَزيزُ الْحَكيمُ، هُوَ اللَّهُ الْخالِقُ الْبارِى ءُ الْمُصَوِّرُ لَهُ الْاَسْماءُ الْحُسْنى، يُسَبِّحُ لَهُ ما فِي السَّماواتِ وَ الْاَرْضِ وَ هُوَ الْعَزيزُ الْحَكيمُ.
يُسَبِّحُ لِلَّهِ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْاَرْضِ لَهُ الْمُلْكُ وَ لَهُ الْحَمْدُ وَ هُوَ عَلى كُلِّ شَيْ ءٍ قَديرٌ، وَ مِنَ اللَّيْلِ فَاسْجُدْ لَهُ وَ سَبِّحْهُ لَيْلاً طَويلاً، فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَ اسْتَغْفِرْهُ اِنَّهُ كانَ تَوَّاباً، سُبْحانَكَ اَنْتَ الَّذي يُسَبِّحُ لَكَ بِالْغُدُوِّ وَ الْاصالِ، رِجالٌ لاتُلْهيهِمْ تِجارَةٌ وَ لا بَيْعٌ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ وَ اِقامِ الصَّلاةَ وَ ايتاءِ الزَّكاةَ يَخافُونَ يَوْماً تَتَقَلَّبُ فيهِ الْقُلُوبُ وَ الْاَبْصارُ.
وَ سُبْحانَ الَّذي تُسَبِّحُ لَهُ السَّماواتُ وَجَلاً وَ الْمَلائِكَةُ شَفَقاً وَ الْاَرضُ خَوْفاً وَ طَمَعاً وَ كُلٌّ يُسَبِّحُهُ داخِرينَ، سُبْحانَهُ بِالْجَلالِ مُنْفَرِداً وَ بِالتَّوْحيدِ مَعْرُوفاً، وَ بِالْمَعْرُوفِ مَوْصُوفاً، وَ بِالرُّبُوبِيَّةِ عَلَى الْعالَمينَ قاهِراً، وَ لَهُ البَهْجَةُ وَ الْجَمالُ اَبَداً.