خدايا! در پيش خود نعمتهايى را مى بينم كه از تو آنها را درخواست نكرده بودم، و دانستم نزد تو رحمتهاى بيشمارى وجود دارد كه بدان نا آگاهم، از اينرو ارزش خواستم از تو در آنچه ديدم كاهش يافت، و نهايت آرزويم در هنگام آرزو نمودن اندك گرديد، اگر در خواهش و در خواست بسيار اصرار دارم بخاطر فقرم نسبت به آنچه نزد توست مى باشد، و اگر در دعا تقصير داشته و كوتاهى مى كنم بخاطر نعمتهايى است كه بدون درخواست بمن داده اى.
اَللَّهُمَّ اَنْتَ خَلَقْتَني كَما شِئْتَ، فَارْحَمْني كَما شِئْتَ وَ وَفِّقْني لِطاعَتِكَ، حَتّى تَكُونَ ثِقَتي كُلُّها بِكَ وَ خَوْفي كُلُّهُ مِنْكَ.