GADİR SAYFASI

Ana Sayfa

Şiirler

EHL-İ BEYT SEVGİSİ

Bu sevgiyi veren sensin Allah’ım

Bundan gayrısında, çulum yok benim

Sana sığınırken, budur silahım,

Bundan gayrısında, yolum yok benim.

Bununla uçarım sana gelirim

Kanadım kolumu bunda bulurum

Bu dünyada yoktur başka gelirim,

Bununla mest olur sarhoş olurum.

Nurunla verdiğin, hidayet varken

Başka yolu, nasıl seçer gelirim?

Sırat köprüsü de bu kadar darken

Enine boyuna ölçer giderim.

Ehl-i Beyt’e karşı duydumsa bunu

Bu buyruğu veren sensin Allah’ım

Kalbimin içine koydumsa bunu

Benliğime seren, sensin Allah’ım

Bu yollarda beni, sana götüren

Kavli Resul’ündür, senin adına

Ruhumu bununla yola düşüren

Ali sevgisidir senin katına

Ellerim açıktır, göklere doğru,

Seslenir seslenir, dua ederim

İnancım büyüktür, bu yüce yoğru,

Bana rehber olur, sana giderim.

Gönlüm, kalbim, bağrım, bunla doludur.

Yürüdüğüm bu yol sapmaz bilirim.

Ehl-i Beyt’in yolu hakkın yoludur

Bu yolla mutlaka sana gelirim.

Güneşin seslenip, selam verdiği

Ali’dir pirimiz, Şah-ı Hüda’dır

Ruhun uyup, sağlam aklın erdiği,

Cennetin gençleri Al-i Aba’dır

Cennet Cehennemi ayıran ise

Bu nur-u Ali’den yüz mü çevrilir?

Kendini seveni kayıran ise

Ondan sapan dağlar bile devrilir.

Hidayet bayrağı kendisi ise

Kendine değil de kime gideyim?

Bu ilmin kaynağı kendisi ise,

Ona değil, kime biat edeyim?

Yüzüne bir bakmak ibadet ise

Ben kime bakayım Ali’den gayrı?

Yolunda yürümek hidayet ise

Ben neden düşeyim, Ali’den ayrı?

Gedemem ey Ali, yaban ellere

Ümidim sendedir, sende bilirim.

Gadir-i Humm’da kalkan ellere

Tutunur, tutunur sana gelirim.

Mehmet Tevfik Özezen