www.alevininsesi-velayet.com

Ali İRFAN

VELAYET yayıncılık Yayın No: 19

Çocuk Serisi: 3

İrtibat

Velayet Yayıncılık Havuzlubahçe Mah. Bahçelievler Cad. 411 A (Anafartalar Lisesi Karşısı) Seyhan i ADANA e-mail: velayet@hotmail.com

Tlf.: 0322.359 82 04

GSM: 0535.668 62 20

DİZGİ - MİZANPAJ MOZAİK REKLAM Tlf.: 0322.36339 72 KAPAK: VELAYET

TİRAJ: 5000

BASKı: İMAJ OFSET

Cemal Gürsel Cad. No: 34/A

Tlf.: 0322.363 42 59 ADANA

VELAYET

S U N U

Kötü ve çirkin insanlar dünyanın geleceğini kendilerine benzetrnek için ellerinden geleni yaparak, gelecek nesillere çirkin bir dünya bırakmak istiyorlar.

Bizler ne kötü olalım, ne de kötülük ve çirkinlikler karşısında sessiz kalalım. Dünyamızı kötü yarınlardan, çirkinliklerden koruyalım.

Bu da ancak; iyileri, güzellikleri, doğruları tanımak onları örnek ve önder edinmekle olur.

Bu güzellikleri, iylikleri, doğruları Yüce Yaratıcımız tüm insanlığa beyan etmiştir. Bu beyanda, ondört masum- u paklar tarafından hayat bulmuştur. Bu hayat, onlara layıkıyla uyanlar tarafından sürdürülmektedir.

Bizlere düşen, Yüce Yaratıcının ilahi mesajındaki beyanı anlamamız ve onun canlı örnekleri olan ilahi önderleri en iyi bir şekilde tanımamızdır.

Bu şekilde İnsan- i Kamil'e giden yola adım atabilir; kötülüklerden, çirkinliklerden uzak bir dünyada insana yaraşır bir hayatı kucaklayabiliriz.

Bu kitap serimizin bu gayeye hizmet edeceği umudundayız. Çaba bizden başarı Allah'tandır.

Rabbim! Bizleri; doğrulardan eyle, doğrularla beraber eyle. Rabbim! Bizleri; tüm kötülük ve çirkinliklerden uzak tut ve bizlere dünya ve ahirette hayırlar nasip eyle.

Muhabbet ile ...

Ali İRFAN

___________________________________________________________________________

ÖYKÜLERiMİZ

1- O Gelecek

2 - Halifenin Meclisinde

3- Yiğit Şair Farazdak

o GELECEK !

Dünya ne kadar güzel değil mi? Şu yeryüzü ve üzerindekiler, şu gökyüzü ve üzerindekiler. Yeryüzü ve gökyüzü arasında herşey bir güzellikle bir uyum ile kendi tath varlığını sergilemekte. Şu dağlar, denizler, ağaçlar, meyveler, rengarenk çiçekler, cıvll cıvll uçuşan kuşlar ...

Ve düşünebilen, konuşabilen, paylaşabilen, sevebilen, emek veren, zahmet çeken, hüzünlenip gülebilen güzel in- sanlar ...

Evet insanlar doğumdan ölüme bu güzel mekanda, güzel bir akışla süresini tamamlamah değil mi?

Sevmek ne güzel değil mi? Sevilmek ve gülmek bütün insanlarla acısız, huzurlu, mutlu bir dünyada sevgi coşkusuyla yaşamak ne güzel değil mi?

Yalan yok! Düşmanlık, kin, öfke, savaşlar, katliamlar yok! Haksızlık, adaletsizlik, zulüm yok! Açlık, yokluk, yoksulluk yok!

Ne renk, ne dil, ne din aynmli herkes insan, herkes bir diğerine bakhğında insanca bakıyor, insanı görüyor. Biri diğerinde, diğeri diğer birinde kendini buluyor, herkes karşısındaki insanda kendini görüyor!

Her bir insan kendine istediğini, başkalan için de istiyor. Kendi için istemediğini başkası için istemiyor!

Bir insan acı çekse bütün insanlar bunu duyuyor ve koşuyor ona teselli için, acısını tatllya dönüştürmek için. Dünya güzel, dünya hayatı içindeki tüm güzelliklerle güzel, insanlar güzel... insanlar güzellikleriyle güzel dünyada güzel bir hayatı güzelce yaşayarak,

ebedi yaşamın güzelliklerine kucak açarlar... Bütün bunlar varlığın varoluş gerçeği ama varlar bu dünyada kendi gerçeğinden uzaklaşmış!

Bu gerçeğin, hayat bulması ne güzel olur değil mi?

Bu gün içinde yaşadığımız dünya nedense kendi gerçeği dışında bir takım gerçekleri yaşamakta bu da ne dünyaya yakışıyor ne insana ...

Nedendir bütün bunlar? Nedendir bu dünyanın çektiği acılar?

Savaşlar bu dünyada, acılar, yokluklar, zulümler, işkenceler, haksızlıklar, adaletsizlikler ...

Bütün bunlar insanlann eseri; neden insanlar böyle eserlere neden olsun? Bu iblisin gönlünü hoşetmez mi? Hani melekler Allah'a demişti: Yeryüzünde bozgunculuk erişmiş güzel insanlan peygamber ve veliler olarak göndermiştir.

Ama nedense insanlar nankördür; insani olmayan yapacak, kandökecek birini mi yaratacaksın? Allah onlara sizler bilmezsiniz ben bilirim demişti ve melekler Allah' a itaat etmişlerdi de iblis insanı kutsamada isyan etmiş Allah'ın yaratma gayesindeki, Allah'ın halifesi olmaya layık insana büyüklük taslamış11.

Şimdi de insan Allah'ın yaratma gayesindeki insan olma yerine, kendine üstünlük sağlayan iblis'i haklı çıkanrcasına kendi gerçeğine aykın düşmekte.

işte bu yüzden Allah insanlann kendi gerçeklerini anlamalan ve o gerçekleri sahiplenerek o güzelliklerle yaşamalan için ilk insandan günümüze kadar insanlara ışık olacak yine insanlar arasından yaratma gayesine çirkinliklere dalarak o kimselere gereği gibi itaat etmedi, onlan izleyemediler. Bu yüzden de kendi elleriyle kurduklan dünyayı kendilerine zindan ettiler.

Oysa bütün kutsal kitaplar onlann özgürlüğünün programı, kurtuluş bilgisi idi. Bütün kutsal insanlar, onlann ellerine, ayaklanna, yüreklerine vurulan kö-

lelik zincirlerini kırmak, onlan kendilerinin ördükleri zindandan kurtarmak için gelmişlerdi ve hep bunun mücadelesini vermişlerdir.

Pekiartık kutsal kitaplar inmiyor. Kutsal insanlar gelmiyor ve insanlar bu kölelik zincirlerine vurulup, kendilerine azap zindanına çevirdikleri bu zulüm, adaletsizlik, çirkinlikler dünyasında yaşamayı sürdürmekteler.

Eğer bu hep böyle gidecekse ne anlamı vardı bu dünyanın? Gökyüzünün, yeryüzünün ve ikisi arasında bulunanIann yaratılmasının ne anlamı vardı? Belki de gü~ellikleri, hakkı, adaleti, sevgiyi, özgürlüğü doğru anlayabilmek, sahiplenmek, değerini bilmek için bunlara ihtiyaç vardı.

Bütün bunlann anlaşıldığı noktada tam da yeryüzü böylesi beter çirkin likler, haksızlıklar, zulüm ve adaletsizliklerle dolmuşken; O gelecek!

O, tüm bu kötü gidişatı tersine çevirmek, yeryüzünü güzelliklerle, hak ve adaletle doldurmak için ilahi kurtuluş sancağını açacak, bu işin önderliğini yapacak.

O, bütün yeryüzüne sevgi, güzellik ve adaleti getirecek. Böylece dünya bu acılar, çirkinlikler, adaletsizliklerden sonra kalan ömrünü güzelliklerle, adaletle sürdürecektir kıyamete kadar.

O, gelecek bütün bunlar gerçekleşecek! insanlık kurtulacak!

O, Allah'ın tertemiz kulu, insanlık önderi, alemlere rahmet peygamber efendimizin evlatlanndan, biz Alevilerin Onikinci imamıdır.

O, baba tarafından Allah'ın son peygamberinin evlatlarından, onbirinci imamımız Hasan Askeri'nin ve ana taraflndan da Hazreti isa'ntn evlatIanndan Rum padişahının kızı Nergis Hatun'un oğludur ..

O'nun adı, Allahresulü'nün adı olan "Muhammed"dir. Lakabı ise yine Peygamberimizin lakabı olan "Ebu-I Kasım"dır.

O, Mehdi (Allahtarafından hidayet olunmuş , aynı zamanda Hadi yani hidayet eden)'dir. Çünkü gizli ve açık hakka ve adalete hidayet edendir. Hakkı, adaleti getirecek olandır. Allah'da onun hikmetle var edeni, koruyan, bizim için sır olan hikmetiyle hidayet edenidir.

O, Muntezer (beklenen)'dir. Çünkü insanlık onun bekleyişi içindedir. insanlar zulmün yok edicisi, adaletin getiricisi olarak umudla onun bekleyişi içindedirler. insanlık onunla kurtulacak, onunla yeryüzü adaletle dolacaktır.

O, Kaim (ayaklanmış, kıyam eden)' dir. Çünkü yeryüzünde dolan çirkinlikler ve adaletsizlikleri yok etmek için ayakla- nacak, kıyam edecek olan insanlık önderidir.

Bütün dinlerde dünyanın karanlıklarla, çirkinlikler, adaletsizlikler, zulümlerle dolduğunda bir gün salih bir kurtancının geleceği müjdesi vardır.

O, Peygamber Efendimizin bildirip müjdelediği Hazreti Fatıma anamızın imam Ali ve sırasıyla bütün Onbir imamımızın bildirdiği müjdelediği kimsedir.

Bu yüzden onbirinci imamimız zamaninda hüküm süren zalim Abbasi halifelerinden Mu'temed Onbirinci imamımız Hasan Askeri'yi ve evini devamlı kontrol altında tutmaktaydı. Hatta bazı kadınlara onun hanımını izlemelerini emretmişti.

Ama zalimler istemesede Allah nurunu tamamlayacaktır. O gün, nede kutlu bir gün idi o gün ...

Bütün alem Allah'ın hikmetinin saçtığı bir nur ile dolmuştu. O gün, nurdan bir nur doğmuştu. Çirkinlikler, adaletsizlikler, zulüm yasa bürünmüştü. Melekler birbiri ardı sıra yeryüzüne inmekteydi. Yeryüzünün ümidi tomurcuk açmıştı.

O gün, Şaban ayin onbeşi Perşembe günü idi. O gün, gece ay, gündüz güneş imam Hasan Askeri (a.s)'nin evinde misafir idi... imam Hasan Askeri (a.s)'nin halasının o ku1tu doğumu şöyle anlattığını tarih kitaplarin kaydetmiştir:

O gün, ben imam'in evinde idim. imam'dan gitmek için izin istediğimde imam bana: "Halacığım! Gitme bir süre kal. Yoksa oğlumuz doğduğunda bizlerle olmak istemiyor musun" diye buyurdu.

Çok şaşırmıştim hanımı Nergis hatunda doğumla ilgili bir görünüm yok idi. O'na "ya imam! Nergis'in bedeninde hiç hamilelik belirtisi yok ki" dedim.

imam bana cevap olarak şöyle buyurdu:

"Halacığım sakın şaşırma Nergis hatunda tıpkı Hazreti Musa (a.s)'ın annesi gibi onu gizlice dünyaya getirecektir. Eibette sizler bu çocuğun doğumuyla ilgili önceden bir belirti göremezsiniz."

O gece, imam (a.s)'ın evinde kaldım.

Henüz güneş doğmamış, sabah olmamıştı ki doğum belirtileri kendini göstermeye başladı ... O esnada odayı bir nur sardı. Hayretler içinde kaldım ve koşarak imam'ın yanına gittim. Olanları O'na anlattım. Bana tebessüm ederek:

"Halacığım, burada biraz bekle, sonra Nergis Hatun'un yanına dön" diye buyurdu.

Bir müddet sonra sabah ezanı olmuştu imam'ın buyurduğu gibi Nergis'in yanına döndüm. Nergis'e baktim tertemiz, gözleri Isıl idi. Yanında çok güzel nur gibi bir bebek; secde halindeydi. Sonra bebeğin şehadet parmağını gökyüzüne doğru kaldırmış olarak Alla'ın yüceliğini ve birliğini zikrettiğini gördüm.

Yüce Allah zalimlerin tüm çabalanna rağmen insanlığın ümidi, pak imamlar halkasının sonuncusu Onikinci imamımızı insanlık alemine hediye etmiştir. Dönemin zalim Abbasi hükümdan bu işin önüne geçmek için o kadar uğraşmış idiki hatta imam Hasan Askeri (a.s)'yi ordu karargahının çevresi içerisinde hapsetmiş orada denetim altina almış. işte bu yüzden imam'a Askeri lakabı verilmişti.

Bir gün, bir grup müslüman, imam Hasan Askeri (a.s)'nin yanına geldiklerinde imam (a.s) onlara şöyle buyurdu:

"Siz buraya Allah'ın Hücceti (delili) hakkında soru sormak için geldiniz."

Onlar da: "Doğru söylediniz, biz onun için buradayız" dediler.

Bir süre sonra onlann gözü, çok güzel ve nurani bir çocuğa ilişti. Bu çocuk babasına ve islam Peygamberi'ne çok benziyordu.

Daha sonra imam Askeri (a.s):

"Oğlum Mehdi imam olup, benim yerime geçecek. Helak olmamak için O'nun etrafından dağılmayın ve O'na itaat edin. Şunu biliniz ki, benden sonra, zuhuru gerçekleşene ve kıyam edene kadar O'nu görmeyeceksiniz" dedi.

Yine tarih kitaplan şu rivayeti nakIetmiştir.

imam Hasan Askeri (a.s)'nin dost ve taraftarlanndan olan isa Cevheri ise şöyle diyordu: "Şaban ayı, Cuma gününün şafak vaktinde, imam Mehdi (a.s)'ın doğumunu duyduğumuzda, bir grup arkadaşla imam (a.s)'ı görmeye gittik. Selam ve saygılanmızı arz ettikten sonra imam Hasan Askeri (a.s) şöyle buyurdu:

"Acaba sizden herhangi birinin aklından, oğlum Mehdi'nin nerde olduğu geçti mi? Nasıl ki Musa'nın annesi oğlumu bir sandığın içine koyduktan sonra denize bırakıp Allah'a emanet etti ve Allah "da O'nu annesine ulaştırdı ise, ben de O'nu Allah'a emanet etmişim."

imam Mehdi (a.s) beş yaşını doldurmadan, aziz babanin, Abbasi hükümdarIarin casuslan tarafından zehirlenerek şehadete ulaşdı. imam'ın şehadeti sebebiyle Samerra şehrinde büyük bir ayaklanma oldu; herkes, işyerlerini kapayarak imam (a.s)'ın evine doğru hareket etmiş, coşkun bir sel gibi harekete geçerek büyük bir cenaze merasimi düzenlemişlerdi. Abbasi halifesi, halk kitlelerinin. bir sel gibi akmasından dolayı korkmuş, işlediği bu cinayeti örtbas etmek için imam (a.s)'ın kendi eceli ile öldüğünü göstermeye çalışmıştı. Mu'temed, kardeşini cenaze törenine katilması ve halkı, imamı kimsenin öldürmediğine inandırması için göndermişti. Ayni zamanda, diğer taraftanda imam'ın mallini bölmeğe kalkmıştı ki böylece, cenaze namazını kılarak mirasını alacak ve halka imam'ın oğlunun olmadığını anlatacaktı.

Ama tüm bu çalışmalara rağmen Allah'ın emri yerine gelmiş, O, beş yaşında iken babası şehit düşmüş ve böyle şartlarda islam alemine imam olmuştu. Tıpkı isa (a.s)'ın beşikte iken peygamber olduğu gibi. O, henüz küçük yaşta .olduğu halde,

babasının cenazesini getirdiklerinde, yalancı bir adam olan amcası Cafer, cenaze namazını kılmak istemiş ama onu kenara iterek, kendisi babasının cenaze namazını kılmış, böylece imametinide ilan etmiştir. Namazı kildıktan sonra da gözlerden kaybolmuştu.

Böylece artik Allah'ın emriyle halktan gizlenerek kendisini kimseye göstermeyeceği gaybet dönemleri başlamıştır. imam Mehdi (a.s)'nin hayatını bu gaybet dönemleri ile üç dönem olarak belirtmek mümkündür.

Birinci dönem: imam (a.s)'ın doğumundan, babaları Hz. Hasan Askeri (a.s)'ın şehadetine kadar olan dönemdir.

Beş yıl olan bu dönemde, imam Hasan Askeri'yi görmeye gelen bir çok dost, bilgin ve alim imam Mehdi ile görüşüyordu. Bu görüşmelerin bazıIarinda imam Hasan Askeri (a.s) oğlunu, dost ve yakınlarina tanitip, imam Mehdi (a.s) hakkında onlara nasihat ediyordu.

ikinci dönem: Gaybet-i Suğra (küçük kayboluş) dönemidir. Bu dönem imam Mehdi (a.s)'nin altı yaşından başlayıp yetmiş beş yaşına kadar devam eden dönemdir. Bu dönemde, imam (a.s) ile sadece yakın dostlari görüşebiliyorlardı. Devletin ileri gelenleri bile imam (a.s) ile görüşmek için izin alamıyorlardı.

Bu dönemde, imam Mehdi (a.s)'nin dört sadık dostu; diğer insanlarla imam (a.s) arasandaki irtibatı sağlıyorlardı. Bunlar; Osman b.Sait, Hüseyin b. Ruh, Muhammed b. Osman ve Ali b.Muhammed Semeri idi.

Üçüncü dönem: Gaybet-i Kubra (büyük kayboluş) diye adlandırılmıştır. Hicri Kameri 329'dan başlayıp günümüze kadar devam etmektedir. Bu dönemin ne zaman biteceğini Allah'tan başka hiç kimse bilemez.

imam Mehdi (a.s), halkın arasında tanınmayacak bir şekilde yaşamaktadır. Eğer biri O'nu görmeye muvaffak olursa dahi, ancak imam (a.s) onun yanından ayrilldıktan sonra, bazı belirtiler üzerine,

O'nun imam Mehdi (a.s) olduğunu anlaya bilmektedir.

Insanlar güneşten nasıl yararlanıyorlarsa, gaybet döneminde de imam Mehdi (a.s)'den o şekilde yararlanırlar. imam Mehdi (a.s)'ın zuhuru ile ilgili rivayetlerde şöyle geçmektedir:

Kendileri zuhur edince dostlarindan 313 kişi Köbe'de kendilerine biat edecek. imam Mehdi (a.s)'nin kıyamı, o an başlayıp aşamalı bir şekilde ilerleyecek. imam, hükümetinin bayraktarlari olan bu 313 kişiyi, dünyanın her tarafına gönderecek. Onlar imam Mehdi (a.s)'nin dost ve yardımcılari olan yöneticilerdir.

Yüce islam Peygamberi onikinci imam hakkında şöyle buyurmaktadır:

"Hüseyin'in dokuzuncu neslinden gelen evladımın adı, benim adımla aynı, lakabı da Mehdi'dir ve O'nun geleceğini Müslümanlara müjdeliyorum."

Bizler şu an hasretle O'nun yeryüzünü nurlandıracağı günün bekleyişi içerisindeyiz.

Ama bu bekleyiş, elimizi kolumuzu bağlayarak, yerimizde oturarak imam (a.s)'ın zuhuru için gerekli ortamın kendiliğinden hazırlanması demek değildir.

Muntezir (bekleyen) insan, ümitli, zeki, aydın, aktif, inançlı, ideal, mümin insandır.

Bu insan, imamin zuhurunun ümidi ile bu zuhur için gerekli ortamın oluşması yolunda O'na layık bir öğrenci ve asker olarak yaşamına sürdürür.

Bu insan, tıpkı dağın zirvesine çıkmağa çalışan, ve bu yolda kendisine yardımcı olacak herşeyi önceden hazırlayan insan gibidir.

Zirveye ulaşmak isteyen bir insan hayallerle ve eli kolu bağıl oturmakla bu hedefe varamaz, bu yüzden gayret göstermeli, emekle, fedakarlıkla yapılması gerekenleri en güzel bir şekilde yerine getirilmelidir. Çünkü zirvede hem kendi yüceliğini hemde en yüce aşkı bulacaktır.

Bu yüzden bu bekleyiş; insanı düşünce ve hareket geriliğine düşüren bir bekleyiş değil tam tersine insana ümid, coşku, hareket ve ilerleme yönünde hidayet eden, geliştiren, güç veren bir bekleyiştir.

Eğer bu inanç toplumdan uzaklaşan-

insanlar, soğuk, hareketsiz, karamsar olacak, parlak ve aydın bir geleceğe ümitle bakamayacaklardır.

O'nu beklemek; gayret, çaba, cesaret, fedakarlık, emek, sabır, dua, ümid, adalet, sevgi, aşk demek ...

HALiFENiN MECLiSiNDE

Kan dökücü ve zalim Abbasi halifesi Mütevekkil, halkın Onuncu imamımız (imam Hadi) Ali Naki (a.s)'ye olan manevi ilgilerinden, onun emirlerine istekle itaat etmelerinden korkuyordu. Dedikoducu bir grup çıkarcı da, imam Ali Naki (a.s)'nin halifenin tahtına göz diktiğini ve içten bir devrim yapmak için hazırlıklarda bulunduğunu yaymaktaydılar. Bu nedenle imam'ın evinin kontrol edilmesi ve aranmasının gerektiği konusunda ısrar ediyorlardı. Bunun üzerine Mütevekkil bir gün gece yarisından sonra, gizlice ve bütün gözlerin uykuya daldığı, her kesin yatağında dinlendiği bir anda cellatlardan ve taraftarlarindan bir kaçını imam'ın evini arayıp kendisini getirmelerini emretti. Mütevekkil, bu karari, şarap meclisinde meşgul ve şarap içmekle meşgul olduğu bir halde verdi.

Memurlar, habersiz ve aniden imamın evine girdiler. imamı, odayı boşaItmış, odanın yarısını toplamış, bir köşede oturmuş; Allah'a niyaz edip zikir söylemekle meşgul buldular. Diğer odalara girdiler aradıklari hiç bir şeyi bulamadılar. Çaresiz imamı Mütevekkil'in huzuruna götürmekle yetindiler.

imam içeri girdiğinde Mütevekkil, meclisin baş ucunda şarap içmekle meşguldu. imamın, yanına oturmasını istedi. imam oturdu. Mütevekkil elinde bulunan şarap kadehini imama sundu. imam şiddetle redederek:

"Allah'a yemin ederim ki, kanıma ve etime asla şarap girmedi, beni muaf.tut' buyurdu.

Mütevekkil kabul etti;"O halde şiir oku, güzel şiirler ve parlak gazellerle meclisimizi renklendir." dedi.

imam: "Ben şair değilim, eski şiirlerden pek azını ezbere biliyorum" buyurdu.

Mütevekkil "Hiç çare yok, şiir okuman lazım" dedi.

imam şu mealde olan, şiirleri okumaya başladı:

"Yüksek tepeleri kendilerine konak yaptılar.

Silahlı adamlar tarafından her zaman korundular ...

hiç biri ölümün önüne geçemedi, zamanın şerrinden korunamadılar. En sonunda

yüksek tepelerin eteğinden,

sağlam ve korunmuş kalelerden mezar çukurlarina çekilmiş oldular. Ne de kötü bir bedbahtir

O çukurlari doldurdular.

O an bir münadi seslendi:

O yücelik, taçlar, ziynetler, o celal, nereye gittiler.

Gurur ve sonsuz kibirlerinden arkasında renkli perdelerin,

gizleyen kendisini halkın gözlerinden nımetlerle beslenen,

o çehvereler nerede ...

Mezar, akibetlerini rusva etti nimetierle beslenen o çehverlerini en sonunda,

yer böceklerinin dolaştiği mekanlar etti

Dünyada uzun zaman her şeyden yediler içtiler . O gün, o yeyip içenler

bu gün, topraklar altinda

böcekler tarafından yenilmekteler." imamın sesi, orada bulunanlari ve

Mütevekkil'in ruhunun derinliklerinde çınladı. içlerinde şiddetli bir sarsıntı meydana geldi. Şarabin verdiği neşeleri kaçtı. Mütevekkil şarap kadehini kuvvetle yere vurdu ve gözlerinden yaşlar akmaya başladı.

Böylece eğlence meclisi dağıldı, hakikatin ıŞığı, gurur ve gaflet tozunu, kısa bir müddet için olsa da bu katı kalplerden temizledi.

YiĞiT ŞAiR FARAZDAK

Hükümet makamında bulunan Hişam bin Abdülmelik, Emevi hükümetinin kudretinin zirveye ulaştığı, yıllarda Hac ziyaretinde idi, ne kadar telaş ettiyse Kabe'yi tavaftan sonra Hacerül Esved' e ulaşıp elini ona sürmeyi başaramadı.

Bütün halk, Hac' da özel olarak giyilen ihram denen giysilerini giymişlerdi. Hep bir ağızla, tek bir sesle Allah'ı zikrediyorlardı. Öyle temiz hislere boğulmuşlardı ki, Hişam'ın dünyevi şahsiyetini ve siyasi makamını düşünemiyorlardı. Halifenin Şam'dan beraberinde getirdiği koruyuculari, halkın Hac amellerinin manevi coşkusu ve yüceliği karşısında çaresiz kaldıklan görülmekteydi. Caresiz geri döndü. Yüksek bir yerde onun icin kürsü koydular. Kürsünün üstünden toplulugu seyretmeye basladi. Onunla beraber gelen Samlillar, onu birakip kalabaligi seyretmeye basladilar.

Bu arada, nur yüzlü dindar biri ortaya cikti. Onun da herkes gibi sade ihram giysisinden baska bir seyi yoktu. Allah'a ibadet ve kulluk izleri yüzünden görünüyordu. Önce gidip Kabe'yi tavaf etti sonra rahat kıyafette ve mutmain adımlariyla Hacer-üI Esved'e geldi. Bütün bu kalabalığa rağmen O'nu gören herkes bir bir yol verdiler. O, Hacerül Esved'e yaklaştı.

Hükümet makamında bulunan bir kimsenin, o heybet ve şanına rağmen, o siyah taşa yaklaşamamasına karşı bu manzarayı gören ŞamIilarin, gözleri karardı ve hayret ettiler.

Hişam'ın yanında bulunan biri: "Bu şahıs kimdir?" diye sordu.

Bu şahsın imam Hüseyin (a.s)'in oğlu Zeynülabidin (a.s) olduğunu iyi bilen Hişam, tanimamazliktan geldi ve "tanimıyorum" dedi. O zamanlar kılıcından kan damlayan Hişam'ın korkusundan, kim onu tanıtabilirdi!

O zamanlar Farazdak diye tanınan, Humam bin Galib gibi usta ve güçlü bir arap şairinin, mes!eği ve özel konumu gereğince, herkesten daha çok Hişam'a, hürmet ve saygısını, koruması gerekiyordu. Fakat vicdanı öyle tahriK oldu ve duygulari öylesine coştu ki, hemen:

"Fakat ben onu tanıyorum" dedi.

Sonra yüksek bir yerde durdu, denizin dalgalandığı gibi şair ruhunun heyecan dolu duygulariyla fazla düşünmeden arap edebiyatının şaha esrlerinden biri olan parlak bir kasideyi okudu:

Bu kişi öyle bir kişidir ki

Batha vadisinin bütün taşlari bile onu tanır.

Bu kabe onu tanır,

Haremin iç ve dışı onu tanır.

Bu oğul Allah'ın kullarinın en iyisidir. Budur o temiz meşhur dindar.

Sen onu tanımıyorum diyorsun bu ona bir zarar vermez. Sen onu tanımasanda bütün Arap ve Acem onu tanır. Hişam, bu kaside ve bu beyanı işitince hışmı ve gazabından ateşlendi.

Farazdak'ın Beytülmal'dan aldığı aylğını kestirdi ve Mekke ile Medine arasındaki Asfan' da hapsettirdi.

Fakat Farazdak, cesaretle inancını göstermesi neticesinde başına gelen bu olaya önem vermedi. Ne hakkının yenilip gelirinin kesilmesine önem verdi, ne de zindana atılmasına.

Aynı zamanda, zindanda, Hişam'li hic ve tenkid edici parlak şiirler inşa etmekten çekinmedi.

imam Ali Zeynelabidin (a.s), Farazdak'ın gelir yollari kapandığı için, zindana bir miktar para gönderdi. Farazdak onu kabul etmedi ve "Ben o kasideyi yalnız Allah' o olan inanç ve imanım için okiudum, onun karşılığında para almak istemiyorum" dedi.

imam Ali Zeynelabidin (a.s), parayı ikinci defa Farazdak'a gönderdi ve ona "Allah senin niyet ve maksadından haberdardır, seni aynı niyet üzere mükafatlandıracaktir. Eğer bu yardımı kabul edersen ecrin ve ödülün Allah katinda ziyan olmaz" diye haber verdi.

Farazdak imam'ın bu sözlerinden sonra bu yardımı kabul etti.