Bu, Allah'ın kulu Emir-ül Mü'minin Ali'nin, Muhammed
ibn-i Ebi Bekr'i
Mısır'a vali tayin ettikleri zaman kendilerine verdikleri
emirnâmedir.
Ona, Allah'tan çekinmesini, gizlide, açıkta
O'na itaat etmesini, O'ndan korkmasını, müslümanlara yumuşak,
facirlere sert davranmasını, zimmilere adaletli olmasını,
mazlumun hakkını (zalimden) almasını, zalime
karşı şiddet göstermesini, halkın işlediği suçları
affetmesini, mümkün olduğu kadar ihsanda, bağışta
bulunması
nı emrediyor. Allah-u Teâla ihsanda ve
iyilikte bulunanlara mükâfat, günahkârlara ise ceza verir.
Yine ona, Mısır halkını itaat
ve birliğe davet etmesini emrediyor. Zira, onlar için bunda afiyet ve çok
mükâfat vardır ki, onlar bu mükâfatın ne hesabını bilirler,
ne de hakikatini idrak ederler.
Yine ona, halka alçak gönüllülük
kanadını germesini, oturduğu yerde ve
bakışlarında onlara eşit davranmasını, hakta
yakınlarını kendisinden uzak olanlarla eşit
tutmasını, halkın arasında adaletle hükmetmesini,
hükumetini adalet üzere kurmasını, heva ve hevese
uymamasını, Allah için olan bir işte, kınayanların
kınamasından korkmamasını tavsiye ediyor. Zira Allah,
kendisinden çekinen, itaat ve emrini başkalarının emrine
(hoşnut olmasına) tercih eden kimselerle beraberdir.
Yazan: (Hz.
Ali(a.s)'ın özel katibi) Ebu
Rafi oğlu Ubeydullah.