Hüseyin (a) atına binip hareket etti. Hürr'ün ordusu bazen ona engel oluyordu, bazen de onun peşinden hareket ediyordu. Nitekim Muharrem ayının ikinci günü Kerbela'ya vardılar. Hüseyin (a) oraya girince "Buranın adı nedir? diye sordu. Dediler: Kerbela" Hüseyin(a) "Allah'ım dertlerden ve belalardan sana sığınırım!" dedikten sonra şöyle devam etti: "Burası hüzün ve bela mahallidir, imin. Burası bizim inmemiz gereken yerdir. Burada kanımız dökülecek ve mezarımız olacaktır. Bunu ceddim Resulullah (s) bana bilridmiştir." Herkes indi, Hürr ve dostları da bir köşeye indiler.