2005. Bölüm

Allah’ın İblis’e yaptığından İbret Almak

Kur’an:

“And olsun ki, sizi yarattık, sonra şekil verdik, sonra meleklere, “Adem'e secde edin” dedik; İblis'ten başka hepsi secde etti, o secde edenlerden olmadı.” [743]

“Allah, “Sana emrettiğim halde, seni secdeden alıkoyan nedir?” Dedi, “Beni ateşten onu çamurdan yarattın, ben ondan üstünüm” cevabını verdi.” [744]

bak. Hicr, 28-42, İsra, 60-65. Kehf, 50 ve 51, Ta-Ha, 116-120, Sad, 71-75,

9365. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “O halde Allah’ın şeytana yaptığından ibret alın. Öyle ki uzun amelini, yoğun çabalarını boşa çıkardı. Allah'a altı bin sene -dünyanın yılları mı, yoksa (her günü bin yıl olan) ahiretin yılları mı bilinmez- ibadet etti, ama bir anlık tekebbür ile hepsini boşa çıkardı.”[745]

9366. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Allah İblise Adem’e secde etmesini emretti. O şöyle dedi: “Ey Rabbim! İzzetine and olsun ki beni ademe secde etmekten muaf tutarsan sana hiç kimsenin yapmadığı bir şekilde ibadet ederim.” Aziz ve celil olan Allah şöyle buyurdu: “Ben istediğim şekilde ibadet edilmeyi severim.”[746]

2006. Bölüm

Şeytandan Allah’a Sığınmak

Kur’an:

“De ki: “Rabbim! Şeytanların kışkırtmalarından sana sığınırım. Rabbim! Yanımda bulunmalarından da sana sığınırım.” [747]

“Kur'an okuyacağın zaman, kovulmuş şeytandan Allah'a sığın.” [748]

“Onu doğurduğunda, Allah onun ne doğurduğunu daha iyi bildiği halde “Ya Rabbi! Kız doğurdum. Erkek, kız gibi değildir, ben ona Meryem adını verdim, ben onu da soyunu da, kovulmuş şeytandan sana sığındırırım” dedi.” [749]

“Eğer şeytanın fitlemesi seni dürterse hemen Allah’a sığın. Çünkü O, işitendir, bilendir.” [750]

9367. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Allah’a hamd eder ve şeytanı kovmak, onun tuzaklarına düşmemek, ipine yapışmamak ve oyunlarına kanmak hususunda O’ndan yardımını dilerim.”[751]

bak. 379. Konu, el-İstiaze

2007. Bölüm

Şeytanın İnsana Düşmanlığı

Kur’an:

“Şeytan şüphesiz sizin düşmanınızdır; siz de onu düşman tutun; o, kendi taraftarlarını, çılgın alevli cehennem yaranı olmaya çağırır.” [752]

“Babası şunları söyledi: “Ey oğulcuğum! Rüyanı kardeşlerine anlatma, yoksa sana tuzak kurarlar; zira şeytan insanın apaçık düşmanıdır.” [753]

“Kullarıma söyle, en güzel şekilde konuşsunlar. Doğrusu şeytan aralarını bozmak ister. Şeytan şüphesiz insanın apaçık düşmanıdır.” [754]

9368. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Sonra münezzeh olan Allah-u Teala Adem’i rahatça ve güzel bir şekilde yaşayabileceği bir diyara yerleştirdi. Çevresini güvenli kıldı. Adem’i İblis’e ve düşmanlığına karşı uyardı. Ama düşmanı, onu bulunduğu yerden ve iyilerle dostluğundan kıskandığı için aldattı. Böylece yakinini şekke sattı.”[755]

9369. Resulullah (s.a.a), İbn-i Mes’ud’a öğüt vererek şöyle buyurmuştur: “Ey İbn-i Mes’ud! Şeytanı düşman edin. Zira Allah-u Teala şöyle buyurmuştur: “Şüphesiz şeytan sizin düşmanınızdır. O halde onu düşman edininiz.”[756]

9370. İmam Kazım (a.s), kendisine, “Hangi düşmanla savaşmak daha farzdır” diye sorulunca şöyle buyurmuştur: “Sana en yakın ve düşmanlığı en çok olan kimse ile...senin düşmanlarını senin aleyhine tahrik edenledir. Ve o şeytandır.”[757]

9371. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Gizlice göğüslere nüfuz eden ve yavaşça kulaklara fısıldayan düşmandan sakının.”[758]

9372. İmam Zeyn’ul Abidin (a.s) bir duasında şöyle buyurmuştur: “Allahım! Beni saptıran düşmanı, beni sapıklığa sürükleyen şeytanı sana şikayet ediyorum. O göğsümü vesvese ile doldurmuş ve onun ilka ettiği düşünceler kalbimi çepeçevre sarmıştır. Nefsin isteklerine uymada bana yardım ediyor, dünya sevgisini gözümde süslüyor, benimle sana itaat ve yakınlaşma arasına engel oluyor.”[759]

9373. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Şeytanların müminlere hücumu arıların ete hücumundan daha fazladır.”[760]

9374. İmam Bakır (a.s) şöyle buyurmuştur: “Mümin ölünce onu saptırmaya çalışan ve sayıları Rabia ve Muzer kabileleri sayısınca olan şeytanlar onun komşularına karşı hücuma geçerler.”[761]

9375. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “İblis bu aldanış diyarında tuzaklarını yaymıştır ve hedefi dostlarımızdan başkası değildir.”[762]

bak. 339. Konu, el-Adavet

2008. Bölüm

Şeytanın Fitnelerinden Sakındırmak

Kur’an:

“Ey insanoğulları! Şeytan, ayıp yerlerini kendilerine göstermek için elbiselerini soyarak ananızı babanızı cennetten çıkardığı gibi sizi de şaşırtmasın. Sizin onları görmediğiniz yerlerden o ve taraftarları sizi görürler. Biz şeytanları, inanmayanlara dost kılarız.” [763]

“Allah hakkında bilmeden tartışan ve her azılı şeytana uyan insanlar vardır. Onun hakkında şöyle yazılmıştır: O kendisini dost edinen kimseyi saptırır ve alevli azaba götürür.” [764]

9376. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Fitneler üç tanedir: Şeytanın kılıcı olan kadın sevgisi, şeytanın tuzağı olan şarap içmek ve şeytanın oku olan dinar ve dirhem sevgisi.”[765]

9377. Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Gelecekte bir takım saptırıcı fitneler ve olaylar baş gösterecektir. Allah-u Teala’nın ilimle ihya ettiği kimse dışında her insan mümin olarak sabahlar ve kafir olarak akşama erişir.”[766]

bak. 404. Konu, el-Fitne

2009. Bölüm

Şeytana Uymaktan Sakınmak

Kur’an:

“Ey iman edenler! Hep birden barışa girin, şeytanın adımlarına uymayın, o sizin apaçık düşmanınızdır.” [767]

“Ey iman edenler! Şeytana ayak uydurmayın. Kim şeytanın ardına takılırsa, bilsin ki, o, hayasızlığı ve fenalığı emreder.” [768]

9378. İmam Bakır (a.s) veya İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Boşamak için yemin içmek, günah için adak yapmak ve Allah’tan gayrisine yemin etmek şeytanın adımlarındandır.”[769]

9379. İmam Bakır (a.s), “Şeytanın adımlarına uymayın” ayeti tilavet edilince şöyle buyurmuştur: “Allah’tan başkasına edilen her yemin şeytanın adımlarındadır.”[770]

9380. İbn-i Abbas (a.s) şöyle diyor: “Kur’an'a muhalif olan her şey şeytanın adımlarındadır.”[771]

El-Mizan tefsirinde şöyle yer almıştır: “Şeytanın adımlarına uymaktan maksat, şeytanın tüm batıl davetlerine uymak anlamına değildir. Aksine maksat dinle ilgili hususlarda ona uymaktır. Yani batılı hakkın süs ve örtüsü ile örter, dini olmayan şeyleri dini olarak adlandırır. Neticede insan gerçekleri görmeden onlara uyar. [772]

2010. Bölüm

Şeytana Tapanlar

Kur’an:

“Ey Ademoğulları! Size şeytana tapmayın, çünkü o sizin apaçık bir düşmanınızdır” diye emredip sizden söz almadım mı?” [773]

“İkiyüzlülerin durumu insana: “Küfret!” deyip, insan da küfredince: “Doğrusu ben senden uzağım; âlemlerin Rabbi olan Allah'tan korkarım” diyen şeytanın durumu gibidir.” [774]

9381. İmam Ali (a.s) şeytana uyanları kınama hususunda şöyle buyurmuştur: “İşlerinde şeytanı ölçü aldılar, şeytan da onları ortaklar edindi. Şeytan gönüllerinde yuva yaptı, yumurtladı, civciv çıkardı, onları kendi eteğinde terbiye etti, büyüttü. Böylece onların gözleriyle baktı, dilleriyle söyledi. Onları hatalar merkebine bindirdi, onlara kötülükleri süsleyip güzel gösterdi. Sonunda işleri, güç ve saltanatında şeytanla ortak olanın ve onun diliyle batıl söz söyleyenin işine benzedi.”[775]

9382. İmam Ali (a.s) Muaviye’ye yazdığı bir mektubunda şöyle buyurmuştur: “Çünkü sen içinde bulunduğun nimetlere aldanmışsın, şeytan boğazına sarılmış, seninle emeline ulaşıp, canına ve kanına girmiştir.”[776]

9383. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Adamın birisi tapınakta ibadet ediyordu. Birkaç kardeşi olan bir kadın için bir takım olaylar ortaya çıkınca kardeşleri o kadını bu abidin yanına getirdiler. Abid vesveseye kapıldı ve o kadına el uzattı. Şeytan abidin yanına gelerek şöyle dedi: “Onu öldür zira eğer kardeşleri anlarsa rezil olursun.” O abid insan o kadını öldürdü ve cesedini kefenledi. Kadının kardeşleri abidin yanına geldiler ve onu yakalayıp kendisiyle götürdüler. Gittikleri bir sırada şeytan abidin yanına gelerek şöyle dedi: “Bu ameli sana güzel gösteren bendim, şimdi bana secde ette seni kurtarayım.” Abid ona secde etti. Allah-u Teala’nın şu sözü de buna işarettir: “...İnsana: “Küfret!” diyen şeytanın durumu gibidir.” [777]

bak. ed-Durr’ul Mensur, 8/116, 117; el-İbadet, 2496. Bölüm

2011. Bölüm

Şeytanın İnsanı Saptıracağına Dair Tekidi

Kur’an:

“İblis: “Senin kudretine and olsun ki, onlardan, sana içten bağlı olan kulların bir yana, hepsini azdıracağım” dedi.” [778]

“Beni azdırdığın için, and olsun ki, senin doğru yolun üzerinde onlara karşı duracağım; sonra önlerinden, artlarından, sağ ve sollarından onlara sokulacağım; çoğunu sana şükreder bulamayacaksın” dedi.” [779]

“Rabbim! Beni saptırdığın için, and olsun ki yeryüzünde fenalıkları onlara güzel göstereceğim; halis kıldığın kulların bir yana, onların hepsini saptıracağım” dedi.”[780]

“Benden üstün kıldığını görüyor musun? Kıyamet gününe kadar beni ertelersen, and olsun ki, azı bir yana, onun soyunu kendi buyruğum altına alacağım” demişti.” [781]

2012. Bölüm

İblis’in Zannını Doğrulamak

Kur’an:

“And olsun ki İblis, onlar hakkındaki görüşünü doğru çıkardı. İman edenlerden bir topluluk dışında hepsi ona uydular.” [782]

“Allah'ın size bol nimeti ve rahmeti olmasaydı, pek azınız bir yana, şeytana uyardınız.” [783]

9384. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Ey Allah’ın kulları! Allah’ın düşmanının (İblis’in) hastalığını size bulaştırması, çağrısıyla sizi tahrik etmesi, atlı ve yaya askerleriyle sizi kendine çekmesi konusunda uyanık olun. Ömrüme and olsun, sizi azaba düşürmek için korkunç yayını hazırladı. Sizi pek şiddetli bir çekişmeye düşürdü. Yakın bir yerden sizi oklamaya koyuldu. İblis, “Rabbim, beni azdırdığın için, onlara yeryüzünü süslü göstereceğim ve hepsini azdıracağım” demiştir. Bu sözüyle karanlıkta uzak bir hedefi oklamış, doğru olmayan bir zanda bulunmuştur. Onu hamiyet (gereksiz kıskançlık) davasının oğulları, asabiyetçiliğin kardeşleri, kibir ve cahiliye meydanında at koşturanlar tasdik etmiştir.”[784]

9385. İmam Sadık (a.s) Allah-u Teala’nın, “And olsun ki İblis, onlar hakkındaki görüşünü doğru çıkardı...” ayeti hakkında şöyle buyurmuştur: “İblis öyle bir feryat etti ki tüm ifritler yanına gelerek şöyle dediler: “Efendimiz! Bu feryat ne idi?” İblis şöyle dedi: “Eyvahlar olsun size! Allah’a yemin olsun ki Allah benim sözümü Kur’an'da dile getirmiş ve ona (Peygamber’e) nazil buyurmuştur: “And olsun ki İblis, onlar hakkındaki görüşünü doğru çıkardı. İman edenlerden bir topluluk dışında hepsi ona uydular.” İblis sonra başını göğe kaldırarak şöyle dedi: “İzzetine ve celaline and olsun ki o gurubu da (müminleri de) diğer topluluğa katacağım.” İmam Sadık (a.s) daha sonra şöyle buyurdu: “Allah Resulü (s.a.a) şöyle buyurdu: “Rahman ve Rahim olan Allah’ın adıyla! Şüphesiz senin kullarımın üzerinde hiç bir hakimiyetin yoktur.” [785]

2013. Bölüm

Şeytanın İnsana Hakim Olmasının Nedeni

Kur’an:

“Oysa İblis’in onlar üzerinde bir nüfuzu yoktu; ama biz ahirete iman eden kimselerle ondan şüphede olanları, işte böylece ortaya koyarız. Rabbin her şeyi gözetip koruyandır.” [786]

9386. İmam Rıza (a.s) Allah-u Teala’nın, “Hanginizin daha güzel amel ettiğini denesin diye” ayeti hakkında şöyle buyurmuştur: “Aziz ve celil olan Allah onları itaat ve ibadet teklifiyle denemek için yarattı; imtihan ve tecrübe yolu üzere değil. Zira O sürekli her şeyden haberdardır.”[787]

bak. el-Bela, 396. Bölüm

2014. Bölüm

Şeytanın Hilesi

Kur’an:

“İman edenler Allah yolunda savaşırlar, küfredenler ise şeytan yolunda savaşırlar. Şeytanın dostlarıyla savaşın. Şüphesiz şeytanın hilesi zayıftır.”[788]

“Sizi zorlayacak bir nüfuzum yoktu; sadece çağırdım, siz de geldiniz. O halde, beni değil kendinizi kınayın.”[789]

9387. İmam Kazım (a.s) Hişam’a yaptığı vasiyetinde şöyle buyurmuştur: “İblisle düşmanlığın şiddetli olmalıdır. O seni yok etmeye çalışmada kendisi ile savaşta senden daha sabırlı olmamalıdır. Zira İblis bütün gücüne rağmen senden zayıftır ve bütün kötülüklerine rağmen senden daha az zarar verebilir. Eğer sen Allah’a sığınacak olursan şüphesiz doğru yola hidayet bulmuş olursun.”[790]

9388. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Hayrın yüz çevirip uzaklaştığı, şerrin yönelip yaklaştığı, şeytanın da insanları helak etmeyi umduğu bir devirde yaşıyorsunuz. Şeytan kuvvetlenmiş, ordusu çoğa lmış, düzeni her yana yayılıp etrafınızı kuşatmış avlaması kolaylaşmıştır.”[791]

9389. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Allah için, Allah için, bu dünyada azgınlıktan, ahirette zulmün korkunç cezasından ve kibrin kötü akıbetinden sakının. Çünkü, bu (kibir), İblis’in büyük av usulü, büyük tuzak şeklidir.”[792]

bak. el-Adavet, 2562. Bölüm

2015. Bölüm

Şeytanın Saptırıcılığı

Kur’an:

“Elbette senin kullarından belli bir takımı alıp onları saptıracağım, onlara kuruntu kurduracağım, hayvanların kulaklarını yarmalarını (putlar için nişanlamalarını) emredeceğim, Allah'ın yarattığını değiştirmelerini emredeceğim” diyen, Allah'ın lânet ettiği azgın şeytana taparlar. Allah'ı bırakıp şeytanı dost edinen şüphesiz açıktan açığa kayba uğramıştır.” [793]

“Şeytan size fakirliği va’d eder ve kötülüğü emreder; Allah ise kendisinden mağfiret ve bol nimet va’d eder. Allah'ın lütfü boldur, O her şeyi bilir.” [794]

“Şeytan onlara vadediyor, onları kuruntulara düşürüyor, ancak aldatmak için vaatte bulunuyor.” [795]

“Hiç değilse, onlara şiddetimiz geldiği zaman yalvarıp yakarmalı değil miydiler? Lakin kalpleri katılaştı, şeytan da yaptıklarını onlara güzel gösterdi.” [796]

“İş olup bitince, şeytan: “Doğrusu Allah size gerçeği söz vermişti. Ben de size söz verdim ama, sonra caydım.” [797]

“Kendileri için doğru yol belli olduktan sonra artlarına dönenleri, bu işi yapmaya şeytan sürüklemiş, onlara ümit vermiştir.” [798]

bak. Haşr, 16-17; Enfal, 48; En’am, 121

9390. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Ey Kumeyl! İblis kendi tarafından vaadde bulunmaz. Aksine rabbi tarafından vaadde bulunur ki onları günaha zorlasın ve helak olma uçurumuna yuvarlasın.”[799]

9391. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Onlar çirkin bir iş yapınca...” ayeti nazil olduğunda İblis Medine’de Sevr adlı bir dağın tepesine çıktı ve yüksek bir sesle ifritlerini çağırdı. Onlar toplanıp şöyle dediler: “Ey efendimiz! Neden bizleri çağırdın?” İblis şöyle dedi: “Bu ayet nazil oldu, şu anda hanginiz buna karşı çıkabilir?.” Şeytanlardan bir ifrit ayağa kalkarak şöyle dedi: “Ben şöyle ve böyle yaparım.” İblis şöyle dedi: “Sen buna karşı çıkamazsın.” Diğeri ayağa kalktı ve benzeri şeyler söyledi. İblis ona da şöyle dedi: “Sen de bu işin uhdesinden gelemezsin.” Vesvas-i Hannas (göğüse fısıldıyan ifrit) şöyle dedi: “Ben bu işin uhdesinden gelirim. İblis, “Nasıl?” diye sordu. O şöyle dedi: “Onlara vaadde bulunurum. Böylece günah işler ve günah işleyince de mağfiret dilemeyi onlara unuttururum.” İblis şöyle dedi: “Sen bu ayetin karşısında durabilirsin.” Böylece onu kıyamet gününe kadar bu ayetle (savaşmakla) görevlendirdi.”[800]

9392. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Şeytan insanı her taraftan çevirir. Onu yorgun ve bitkin kılınca da servetin yanında tuzak kurar ve böylece boynunu yakalar.”[801]

9393. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “İblis ordularına şöyle dedi: “İnsanların arasına çekememezlik ve saldırganlığı sokunuz. Zira bu ikisi Allah nezdinde şirke denktir.”[802]

9394. İmam Zeyn’ul Abidin (a.s), bir duasında şöyle buyurmuştur: “Eğer şeytan hilelerle onları itaatinden alıkoymasaydı hiçbir günahkar sana karşı günah işlemezdi. Eğer şeytan hak elbisesinde bir batılı onlara göstermemiş olsaydı hiçbir sapık senin yolundan sapmazdı.”[803]

bak. El-Batıl, 363. Bölüm

9395. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Bilin ki şeytan, uyasınız diye kendi yollarını sizlere kolay göstermektedir.”[804]

9396. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Şeytan, yollarını güzel gösteriyor, dininizi düğüm düğüm çözmek istiyor. Sizleri birlik yerine ayrılığa düşürmeye çalışıyor.”[805]

9397. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Şeytan onunla birliktedir. Üstüne binip sürmek için günahları süsler, güzel gösterir. Onu tövbe için ümitlendirir ki tövbesini ertelesin.”[806]

9398. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Ey soru soran! Bir bak! Kur’an sana O'nun sıfatlarından neyi anlatıyorsa ona uy, hidayeti gösteren nuru ile ışıklan; şeytanın bilmeni mükellef kıldığı, ama Kitap'ta sana farz kılınmayan, Resulullah’ın (s.a.a) sünnetinde ve hidayet önderlerinde de eseri olmayan şeylerin ilmini şanı yüce olan Allah’a bırak. Allah’ın, üzerindeki nihai hakkı budur.”[807]

9399. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “İsa (a.s) Şam’da Eriha adında bir dağın üzerine çıktı. İblis Filistin sultanı çehresiyle onun yanına vardı ve şöyle dedi: “Ey Ruhullah! Sen ölüleri diriltiyorsun, anadan doğma kör olanlara ve alaca hastalığına yakalananlara şifa veriyorsun. O halde eğer doğru söylüyorsan kendini dağdan aşağıya at. İsa (a.s) şöyle buyurdu: “Ben o işlerde Allah’ın iznini almıştım, ama bu işte izin almış değilim.”[808]

9400. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “İblis, Hz. İsa’nın (a.s) yanına vardı ve şöyle dedi: “Sen ölüleri dirilttiğini söylemiyor musun?” İsa (a.s), “Evet!” diye buyurdu. İblis, “O halde eğer doğru söylüyorsan kendini bu duvarın üstünden aşağıya at.” İsa (a.s) şöyle buyurdu: “Eyvahlar olsun sana! Kul rabbini imtihan etmez.” İblis şöyle dedi: “Ey İsa! Eğer rabbin yeryüzünü şu mevcut haliyle bir yumurtanın içine sığdırabilir mi?” İsa (a.s) şöyle buyurdu: “Aziz ve celil olan Allah hiçbir acizlikle nitelendirilemez. Ama senin söylediğin şey olacak değildir. (Allah’ın iradesi imkansız şeylere bağlı değildir)”[809]

bak. el-Ma’rife (3), 2653. Bölüm; el-Bid’at, 331. Bölüm

2016. Bölüm

İnsanı Şeytandan Koruyan Şey

Kur’an:

“Doğrusu şeytanın, iman edenler ve yalnız Rablerine tevekkül edenler üzerinde bir nüfuzu yoktur.” [810]

“Şüphesiz kullarım üzerinde senin bir hakimiyetin yoktur. Ancak azgınlardan sana uyanlar müstesna.” [811]

9401. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “İblis şöyle dedi: “Beş şey vardır ki bunlarda hiçbir çareye sahip değilim ve diğer insanlar benim avucumdadır: Doğru bir niyetle Allah’a sığınan ve tüm işlerinde ona dayanan kimse, gece gündüz Allah’ı çok tespih eden kimse, mümin kardeşine kendisi için beğendiğini beğenen kimse, bir musibete uğradığında tahammülsüzlük göstermeyen kimse ve Allah’ın kendisine nasip ettiğinden hoşnut olup rızkının gamını yemeyen kimse.”[812]

9402. İmam Bakır (a.s) şöyle buyurmuştur: “İblis’ten gerçek bir korkuyla sakın.”[813]

9403. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Çok dua et ki şeytanın saldırısından esenlikte olasın.”[814]

bak. el-İstiğfar, 3084. Bölüm; el-İsme, 2750. Bölüm

2017. Bölüm

Şeytanın Dostları Üzerindeki Egemenliği

Kur’an:

“Şeytanın nüfuzu sadece, O’nu dost edinenler ve Allah'a ortak koşanlar üzerindedir.” [815]

“İşte o şeytan ancak kendi dostlarını korkutur, iman etmişseniz onlardan korkmayın, benden korkun.”[816]

9404. İmam Sadık (a.s), Allah-u Teala’nın, “Onun nüfuzu…” ayeti hakkında şöyle buyurmuştur: “Şeytan onları velayetten uzaklaştıramaz. Şeytan günahlar ve benzeri şeyler vesilesiyle diğerlerini helak edip kendi isteklerine ulaştığı gibi onlar hakkında da kendi isteğine ulaşır.”[817]

9405. İmam Sadık (a.s), kendisine, “Şüphesiz şeytanın iman edenler üzerinde egemenliği yoktur” ayeti hakkında sorulunca şöyle buyurmuştur: “Allah’a yemin olsun ki şeytan sadece müminin bedenine egemen olur, ama onun dinine egemen olamaz. Şeytan Eyyub’un (a.s) bedenine musallat oldu ve onun sağlığını bozdu, ama dinine galip gelemedi.”[818]

9406. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Fitnelerin meydana geliş nedeni, sadece nefsin heva-heveslerine uymaktır...İşte o zaman şeytan dostlarına musallat olur. Sadece Allah’ın lütfüne mazhar olanlar kurtulur.”[819]

2018. Bölüm

Şeytanı İnsana Egemen Kılan Şey

Kur’an:

“Şeytan onların başlarına dikilip Allah'ı anmayı unutturmuştur. İşte onlar şeytanın taraftarlarıdır. İyi bilin; şeytanın taraftarları elbette hüsrandadırlar.” [820]

Rahman olan Allah'ı anmayı görmezlikten gelene, yanından ayrılmayacak bir şeytanı arkadaş veririz.” [821]

“Şeytanların kime indiğini size haber vereyim mi? Onlar, günahkar iftiracıların hepsine iner.” [822]

Bak. Al-i İmran, 255, A’raf, 27, Meryem, 83

9407. Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Musa (a.s) oturduğu bir sırada İblis yanına geldi...Musa (a.s) şöyle buyurdu: “Bana insanın işlediği taktirde senin kendisine galip olduğun günahı haber ver.” İblis şöyle dedi: “Kendini beğendiğinde, amelini çok gördüğünde ve günahı gözüne küçük gözüktüğünde.”[823]

9408. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Heva heves ehliyle düşüp kalkmak, imanı unutturur ve şeytanı celbeder.”[824]

9409. İmam Ali (a.s) Malik Eşter’e yazdığı mektubunda şöyle buyurmuştur: “Kendini beğenmekten, seni nefsinle böbürlenmeye sevk eden şeylere güvenmekten, aşırı övgüyü sevmekten sakın. Çünkü bunlar, ihsan sahiplerinin ihsanlarını helak etmek için şeytanın aradığı uygun fırsatlardır.”[825]

9410. İmam Ali (a.s) meleklerin sıfatlarını açıklarken şöyle buyurmuştur: “Şeytan kendilerine musallat olmadığından Rablerine karşı çıkmadılar, birbirlerine düşmediler.”[826]

9411. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Bu yüzden, kim kendisini başkalarıyla oyalarsa karanlıklarda şaşkın şaşkın dolaşır, belalar içerisinde kaybolur gider. Şeytanları, onu azgınlıkları içerisinde azdırmaya devam ederler, kötü amellerini kendisine süslerler.”[827]

bak. El-Hizb, 807. Bölüm

2019. Bölüm

Şeytanı Uzaklaştıran Şey

9412. Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Amel ettiğiniz taktirde doğunun batıdan uzak olduğu kadar şeytanı sizlerden uzaklaştıracak bir şeyi haber vermeyeyim mi?” Ashab, “evet” deyince şöyle buyurdu: “Oruç şeytanın yüzünü karartır, sadaka belini kırar, Allah için sevmek ve salih amel üzere yardımlaşmak şeytanın kökünü keser ve mağfiret dilemek şeytanın şah damarını keser.”[828]

9413. İmam Bakır (a.s) şöyle buyurmuştur: “Sadaka verin. Sadakayı sabah erkenden verin ki bu İblis’in yüzünü karartır.”[829]

bak. Ez-Zikr, 1340. Bölüm

2020. Bölüm

Şeytanın Nasihatleri

9414. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Nuh (a.s) gemiden inince iblis yanına vardı ve şöyle dedi: “Yeryüzünde senin kadar hiç kimsenin benim üzerimde bir minneti yoktur. Bu günahkarlara beddua ettin ve beni onlardan kurtardın. Sana iki haslet öğretmeyeyim mi: Hasetten uzak dur, zira haset bana yaptığını yaptı ve aynı zamanda hırs ve tamahtan uzak dur. Zira hırsta Adem’e yaptığını (istediğini) yaptı.”[830]

bak. el-Bihar, 63/250, 251

9415. İmam Bakır (a.s) şöyle buyurmuştur: “Nuh (a.s) kavmine aziz ve celil olan Rabbi huzurunda beddua etti. İblis (Allah ona lanet etsin) Nuh’un yanına vararak şöyle dedi: Ey Nuh!...üç yerde beni hatırla: Zira ben bu üç yerde her zamandan daha çok kula yakın olurum: Kızdığında beni hatırla, iki kişinin arasında hakemlik ettiğinde beni hatırla ve bir kadınla yalnız olup hiç kimsenin yanınızda bulunmadığı bir anda beni hatırla.”[831]

9416. İblis Musa’ya (a.s) şöyle dedi: “Sadaka vermek istediğinde onu ver. Kul sadaka vermek istediğinde ashabım değil, bizzat ben sadaka vermesine engel olmak için onunla birlikte olurum.”[832]

Bak. 9420. hadis

2021. Bölüm

Şeytanın Ortağı

Kur’an:

“Sesinle, gücünün yettiğini yerinden oynat, onlara karşı yaya ve atlılarınla haykırarak yürü, mallarına ve çocuklarına ortak ol, onlara vaatlerde bulun ama şeytan sadece onları aldatmak için vadeder.” [833]

9417. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Ne dediğine ve kendisi hakkında ne denildiğine önem vermeyen kimse şeytanın ortağıdır. Her kim insanların kendisini kötü olarak tanımasına önem vermese şeytanın ortağıdır. Her kim mümin kardeşinin, aralarında hiç bir zulüm olmaksızın gıybetini yaparsa şeytanın ortağıdır. Her kim de haram sevgiye ve zina şehvetine düşkün olursa şeytanın ortağıdır.”[834]

2022. Bölüm

İblisin Orduları

Kur’an:

“Onlar, azgınlar ve İblis’in adamları, hepsi, tepetakla oraya atılırlar.” [835]

9418. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Şeytanın kadınlardan ve öfkeden daha güçlü bir ordusu yoktur.”[836]

9419. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “İblisin öfke ve kadından daha büyük bir halkası yoktur.”[837]

9420. Masumlar'dan (a.s) şöyle nakledilmiştir: “İblis Musa’ya (a.s) şöyle dedi: Ey Musa! Sana helal ve mahrem olmayan bir kadınla yalnız kalma. Zira her kim namahrem bir kadınla yalnız kalırsa ashabım değil ben onunla birlikte olurum.”[838]

9421. İmam Ali (a.s) Haris-i Hemdani’ye yazdığı mektupta şöyle buyurmuştur: “Öfkeden kork; çünkü o, İblis’in ordusunun büyük bir bölüğüdür.”[839]

9422. Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Şüphesiz İblis’in bir sürmesi, bir macunu ve bir de enfiyesi vardır. Sürmesi uyuklamak, macunu yalan ve enfiyesi tekebbürdür.”[840]

9423. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Tevazuyu kendiniz ile düşmanınız olan İblis ve askerleri arasında bir sığınak edinin. Çünkü, onun her ümmetten orduları, yardımcıları, yayaları ve atlıları vardır.”[841]

9424. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Büyüklerinize ve idarecilerinize itaat etmekten sakının...nesebi şüpheli kimselere uymayın...İblis onları sapıklık binekleri ve insanların üzerine saldığı ordu edinmiştir. İblisin tercümanıdır onlar, onların dili ile konuşur.”[842]

2023. Bölüm

İblisin Feryatları

9425. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “İblis dört defa feryat etti: Birincisi lanet edildiği gün, (ikincisi) yeryüzüne indiği gün, (üçüncüsü) Hz. Muhammed’in (s.a.a) bir fetret döneminden sonra Peygamberliğe seçildiği zaman ve (dördüncüsü) Ümmü'l Kitap (Fatiha suresi) nazil olduğu zaman.”[843]

9426. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Gerçekten de O’na (s.a.a) vahiy geldiği zaman, şeytanın inlemesini duydum da “Ya Resulullah! Bu inleme nedir?” dedim.”Bu kendisine kulluk edilmesinden ümidini kesen şeytandır” diye buyurdu.”[844]

2148. Bölüm

Şia’nın Üstünlüğü

Kur’an:

“İbrahim de şüphesiz O’nun yolunda olanlardandı (Şialarındandı).

Nitekim Rabbine temiz bir kalple geldi.” [1421]

“Biri kendi adamlarından (Şialarından), diğeri de düşmanı olan iki adamı dövüşür buldu.” [1422]

9928. İmam Bakır (a.s) şöyle buyurmuştur: “Peygamber’in (s.a.a) eşi Ümmü Seleme’ye Ali b. Ebi Talib hakkında sorulunca şöyle buyurdu: “Allah Resulü’nden (s.a.a) şöyle buyurduğunu işittim: “Ali ve Şiaları kurtuluşa erenlerdir.”[1423]

9929. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “İnsanların bana karşı hasetini Allah’ın Resulü’ne (s.a.a) şikayette bulundum. O bana şöyle buyurdu: “Ey Ali! Cennete giren ilk dört kişi ben, sen, Hasan ve Hüseyin’dir. Arkamızdan soyumuz cennete girer. Soyumuzun arkasından dostlarımız, sağdan ve sol omuzdan Şialarımız cennete girer.”[1424]

2149. Bölüm

Şia’nın Sıfatları (1)

Ali’ye (a.s) Uymak

9930. İmam Askeri (a.s) şöyle buyurmuştur: “Ali’nin (a.s) Şiileri Allah yolunda ölümün kendilerine gelip çatmasından veya ölüme doğru gitmekten korkmayan kimselerdir. Ali’nin Şiileri (a.s), her ne kadar kendileri muhtaç olsa da kardeşlerini kendine tercih edenlerdir. Allah’ın kendilerini yasakladığı yerde görmediği ve emrettiği yerde sürekli hazır gördüğü kimselerdir. Ali’nin (a.s) Şiileri mümin kardeşlerini yüceltmede Ali’ye (a.s) uyanlardır.”[1425]

9931. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Şiilerimiz (takipçilerimiz) –günahlardan sakınma ve çaba ehlidirler. Onlar vefakarlık ve emanet ehlidirler. Zühd ve ibadet ehlidirler. Gece gündüz Elli bir rekat namaz kılanlardır. Geceleri ibadetle geçirir, gündüzleri oruç tutar, mallarının zekatını verir, hacca gider ve her haramdan sakınırlar.”[1426]

9932. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Şiilerimiz, iyi saydıkları şeyleri önceden gönderenler ve çirkin bildikleri şeylerden sakınanlardır. Onlar iyilikleri aşikar kılar, yüce Allah’ın rahmetine iştiyak sebebiyle büyük işlere koşarlar. Dolayısıyla o (bunlar) bizdendir, bize doğru gelir ve biz nerede olursak, bizimle beraberdirler.”[1427]

9933. İmam Bakır (a.s) şöyle buyurmuştur: “Şiilerimiz sadece Allah’tan korkan ve Allah’a itaat edenlerdir. Onlar sadece tevazu, huşu, emanetdarlık ve Allah’ı çok zikretmekle tanınırlar.”[1428]

9934. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Şiilerimiz Allah korkusundan rengi solmuş, bitkin ve zayıf olmuşlardır. Gece karanlığı çökünce gam ve hüzünle onu karşılarlar.”[1429]

9935. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Gerçekte Ali’nin Şiileri karın ve tenasül organı, karın ve bel iffetine sahip olan kimselerdir. Onlar ibadette büyük gayret gösterir, Rableri için çalışır, onun sevabını ümit eder ve cezasından korkarlar. Böylesi kimseleri gördüğünde bil ki onlar Cafer’in Şiileridir.”[1430]

9936. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Şiilerimizi üç şeyde imtihan edin, namaz vakitlerini gözetmede, düşmanları karşısında sır saklama da, kardeşlerine yardımda bulunmada.”[1431]

9937. Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Şiilerimiz, bizi adım adım izleyen, bizi takip eden ve yaptıklarımıza uyan kimselerdir.”[1432]

9938. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Şiilerimiz bu birkaç hasletle tanınırlar: Cömertlik, kardeşlere bağışta bulunma ve gece gündüz elli rekat namaz kılmak.”[1433]

9939. İmam Bakır (a.s) şöyle buyurmuştur: “Farklı mezhepler (inançlar) sizleri sarsıp saptırmasın. Allah’a andolsun ki ancak aziz ve celil olan Allah’a itaat eden kimse bizim Şiamızdır.”[1434]

9940. Muhammed b. Hanefi’ye şöyle diyor: “Müminlerin Emiri (a.s) Cemel savaşından sona Basra’ya geldi. Ahnef b. Kays Müminlerin Emiri'ni davet etti. Bir yemek hazırladı ve onun ve ashabının peşice adam gönderdi. İmam (a.s) Ahnef’in evine geldi ve şöyle buyurdu: “Ey Ahnef! Ashabımı çağır.” Bunun üzerine eskimiş tulumu andıran kırık ve bitkin kimseler içeri girdiler. Ahnef b. Kays şöyle arz etti: “Ey Müminlerin Emiri! Bunların başına ne gelmiş? Yemek azlığından mıdır? Savaşın zorluğundan ve dehşetinden midir?” Müminlerin Emiri (a.s) şöyle buyurdu: “Hayır ey Ahnef! Münezzeh olan Allah dünya yurdunda görmediği halde kıyamet gününün yakın olduğunu bilen kimseler gibi kendisine ibadet eden ve kendisini Allah yolunda sıkıntıya düşüren kimseleri sever.”[1435]

9941. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Allah’a yemin olsun ki Şiilerim sabırlı, Allah’ı ve dinini bilen, Allah’a itaat eden, emirlerine uyan, muhabbeti vesilesiyle hidayete eren, ibadetten zayıflayan, züht içinde yaşayan, gece sabahladığından dolayı rengi sararan, çok ağladıklarından dolayı gözleri az görüp yaşlanan, dudakları zikretmekten kuruyan, karınları açlıktan sırtına yapışan, yüzlerinde ruhbanlık ve Allah’a tapma eserleri gözüken ve yüzlerindeki züht ve Allah korkusu belli olan kimselerdir ve onlar her karanlığı aydınlatan lambalardır… Onlar bir mecliste hazır bulunursa, hiç kimse onları tanımaz, orada olmazlarsa hiç kimse onları sormaz. Onlar benim temiz Şialarım ve değerli kardeşlerimdir. Onlara karşı ne kadar da iştiyak duyuyorum.”[1436]

9942. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Şiilerimiz velayetimiz yolunda birbirine bağışta bulunan, muhabbet sevgimiz yolunda birbirini seven, emrimizi ihya etmek için birbiriyle görüşen kimselerdir. Şüphesiz onlar öfkelenirlerse zulmetmezler, hoşnut olurlarsa aşırı gitmezler, komşuları için bereket vesilesidirler, muaşeret ettiği kimselere barış ve sefa içinde karışırlar.”[1437]

9943. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Allah-u Teala yeryüzüne baktı ve bizi seçti ve bizim için, bize yardım eden, sevincimizle sevinen, hüznümüzle hüzünlenen, yolumuzda can ve malını feda eden Şialar seçti. Onlar bizdendir, bize doğru gelirler ve cennette bizimle birlikte olurlar.”[1438]

9944. İmam Hasan (a.s), kendisine, “Ben sizin Şiilerinizdenim” diyen birine şöyle buyurmuştur: “Ey Allah’ın kulu! Eğer bizim emir ve yasaklarımıza itaat edersen doğru söylüyorsun. Ama eğer böyle değilsen o halde ehli olmadığın yüce bir makam iddiasında bulunarak günahlarını arttırma.”Ben sizin Şiilerinizdenim” deme. Aksine şöyle de: “Ben sizin dostlarınızdan, sizi sevenlerdenim ve sizin düşmanlarınıza düşmanım.” Bu durumda sen iyi bir kimsesin ve iyiliğe meyletmişsin.”[1439]

9945. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Şiilerimiz Allah’ı tanıyan, Allah’ın emriyle amel eden ve fazilet ehli olan kimselerdir. Onların dili doğruyu ve dürüstlüğü söyler. Yiyecekleri ölmeyecek kadardır, giyimleri ılımlıdır, yolda gidişleri tevazu iledir...Onları hasta, bön ve deli sanırsın. Oysa onlar böyle değildir. Allah’ın azameti ve kudretinin yüceliği onları o kadar etkilemiştir ki kalpleri ona vurulmuş ve akılları onun karşısında şaşkınlığa düşmüştür. Şevk ve iştiyakları, tertemiz işlerle Allah’a doğru koşmalarına sebep olmuştur. Onlar Allah için az amel etmeye razı olmazlar ve çok ameli O’nun için çok görmezler.”[1440]

9946. Abdullah b. Ziyad şöyle diyor: “Mina’da İmam Sadık’a (a.s) selam verdim ve şöyle arz ettim: “Ey İbn-i Resulillah! Biz göçebe bir topluluğuz ve sürekli sizin meclisinizde hazır bulunamıyoruz. O halde bize tavsiyede bulun.” İmam şöyle buyurdu: “O halde Allah’tan sakınmaktan, doğru konuşmaktan, emanetdarlıktan, muaşeret ettiğiniz kimselerle güzel muaşerette bulunmaktan, selamı yaygınlaştırmaktan ve insanlara yemek yedirmekten ayrılmayın. Camilerinizde namaz kılın, hastalarınızı ziyaret edin, cenazelerini teşyi edin. Zira babam bana en iyi insanların biz Ehl-i Beyt’e uyan Şiaların olduğunu buyurmuştur. Eğer bir fakih varsa onlardan olmuştur, eğer bir müezzin varsa onlardan olmuştur, eğer bir imam varsa onlardan olmuştur, eğer bir emanetdar varsa onların arasından çıkmıştır, eğer bir ödünç sahibi varsa onlardan olmuştur. Bizleri işte bu şekilde halka sevdirin ve nefret ettirmeyin.”[1441]

9947. Ebu Meryem İmam Bakır’ın (a.s) şöyle buyurduğunu nakletmektedir: “Bir gün babam ashabının huzurunda şöyle buyurdu: “Sizden kim bir ateş parçasını eline alır ve sönünceye kadar elinde tutar. Hepsi korktular ve hiç kimse bu işe yanaşmadı. Ben kalkıp şöyle dedim: “Babacığım, bana emredin ben yapayım.” Babam şöyle buyurdu: “Maksadım sen değilsin, ben ve sen aynıyız. Maksadım bunlardır.” İmam Bakır (a.s) şöyle buyurmuştur: “Babam üç defa bu cümleyi tekrarları ve daha sonra şöyle buyurdu: “Söz ne de çoktur ve amel ne de azdır! Gerçekten de amel ehli çok azdır. Biliniz ki ben hem amel ve hem de söz ehli olan kimseleri tanıyorum. Allah’a yemin olsun ki yeryüzü adeta onları canlı canlı kendisine geçirmiştir.”[1442]

9948. İmam Kazım (a.s) Musa bin Bekr Vasiti’ye şöyle buyurmuştur: “Eğer Şiilerimizi ayırırsam onlar arasında sadece söz ehli olanı bulabilirim. Onları imtihan etmek istesem hepsi mürted olur. Eğer onları iyi ve kötü diye ayırırsam ancak bin kişiden bir kişi halis bulunur. Eğer onları elersem bana ait olandan başka hiçbir şey baki kalmaz. Onlar uzun bir suredir tahtlarına yaslanmış ve şöyle diyorlar: “Biz Ali’nin Şiileriyiz.” Oysa Ali’nin Şiileri sadece amelleri sözlerini tasdik edenlerdir.”[1443]

bak. el-İman, 295. Bölüm; el-İmamet (1), 157. Bölüm

2150. Bölüm

Şianın Sıfatları (2)

Gece Abid Gündüz İse Aslandırlar

9949. İmam Bakır (a.s) Şianın sıfatlarını beyan hususunda şöyle buyurmuştur: “Onlar sağlam bir kaledirler. Göğüsleri emanettardır. Düşünceleri doğrudur, geveze, söz taşıyan, cefa eden, iki yüzlü kimseler değillerdir. Onlar gece abid gündüz ise aslandırlar.”[1444]

9950. İmam Ali (a.s) Nevf-i el Bekaliyy’e şöyle buyurmuştur: “Ey Nevf! Benim Şiilerimin kimler olduğunu biliyor musun?” O şöyle arzetti. “Hayır Allah’a andolsun ki bilmiyorum.” İmam (Ali (a.s) şöyle buyurdu: “Benim Şiilerim dudakları oruç susuzluğundan kuruyan, karınları açlıktan arkasına yapışan kimselerdir. Onların yüzünde ibadetin eserleri vardır. Onlar gece ruhbanları (abidleri) ve gündüzün aslanlarıdırlar.”[1445]

bak. 249. Konu, es Sihr

2151. Bölüm

Şianın Sıfatları (3)

Basiret Gücü

9951. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Şiilerimiz dört göze sahiptir: Baştaki iki göz, ve kalpteki iki göz. Biliniz ki bütün insanlar böyledir. Lakin aziz ve celil olan Allah-u Teala gözlerinizi açmış sizin onların gözünü ise kör kılmıştır.”[1446]

9952. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Eğer Şiilerimiz dosdoğru olsalardı melekler onlarla tokalaşır bulutlar başlarına gölge ederdi ve gündüz bile parlarlardı. Başlarının üstünden ve ayaklarının altından rızıklanırlardı. (gök ve yeryüzünün bereketleri onlara yağardı) ve Allah’tan ne isteseler onlara verirdi.”[1447]

2152. Bölüm

Şia Olmayan Kimse (1)

9953. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Dili ile Şia olduğunu söyleyen ama aksine amel eden kimse Şiilerimizden değildir.”[1448]

9954. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Ey Al-i Muhammed’in Şiileri! Öfkelendiğinde nefsine sahip olmayan ve arkadaşına, yoldaşına, kendisiyle barışık olana ve kendisine muhalif olana karşı iyi davranmayan kimse bizden değildir.”[1449]

9955. İmam Kazım (a.s) şöyle buyurmuştur: “Yalnızlık ve halvet zamanında kalbi (Allah’tan korkmayan kimse bizim Şiilerimizden değildir.”[1450]

9956. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Bin kişilik bir şehirde yaşadığı halde o şehirde kendisinden daha takvalı birisi bulunan kimse Şiilerimizden değildir.”[1451]

9957. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Bir grup benim onların imamı olduğumu söylüyorlar. Allah’a yemin olsun ki ben onların imamı değilim. Allah onlara lanet etsin ben her ne kadar onları örtmeye çalışıyorsam da onlar perdeyi yırtıyorlar. Ben, “Şöyle veya böyle” diyorum onlar, “Maksadı falan filandır” diyorlar. Ben, “Bana itaat eden kimsenin imamıyım.”[1452]

9958. İmam Askeri (a.s) şöyle buyurmuştur: “Adamın biri Allah Resulü’ne (s.a.a) şöyle arz etti: “Falan kimse komşusunun namusuna bakıyor ve eğer imkan bulursa günah işlemekten de sakınmıyor.” Allah Resulü kızdı ve şöyle buyurdu: “Onu benim yanıma getirin.” Başka birisi şöyle arz etti: “Ey Allah’ın Resulü! O sizin Şiilerinizdendir. (taraftarlarınızdandır) Sizin ve Ali’nin sevgisine inanıyor. İkinizin düşmanlarından uzak duruyor.” Allah Resulü (s.a.a) şöyle buyurdu: “Onun bizim Şiilerimizden (taraftarlarımızdan) olduğunu söyleme. Şüphesiz bizim Şiilerimiz bizi takip eden ve yaptıklarımıza uyan kimselerdir.”[1453]

9959. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Benim ashabım akıllı ve sakınan kimselerdir. O halde akıllı olmayan ve sakınmayan kimse benim ashabımdan değildir.”[1454]

2153. Bölüm

Şia Olmayan Kimse (2)

9960. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Dört şeyi inkar eden kimse bizim Şiilerimizden değildir: Miracı, kabir sorgusunu, cennet ve cehennemin yaratılmış olduğunu ve şefaat konusunu.”[1455]

9961. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Şiilerimiz her ne olursa olsun şu üç ayıba sahip değildirler. Onlar arasında dilencilik yapan kimse yoktur. Onlar arsında cimri kimse yoktur ve onlar arasında homoseksüel kimse yoktur.”[1456]

2154. Bölüm

Şia ve Kardeşlere Yardım

9962. İmam Sadık (a.s) birine mümin kardeşlerini sordu. O şahıs mümin kardeşlerini övdü ve onların temiz ve iyi insanlar olduğunu söyledi. Bunun üzerine İmam (a.s) şöyle buyurmuştur: “Zenginlerin fakirlerle ilgilenmesi nasıldır?” O şahıs: “Azdır” deyince İmam (a.s) şöyle buyurdu: “Zenginlerin fakirleri ziyaret edip onlara baş vurması nasıldır?” O şahıs, “Azdır” dedi. İmam (a.s) şöyle buyurdu: “Zenginlerin fakirlere mali yardımı nasıldır?” O şahıs, “Siz bizim aramızda çok az bulunan sıfat ve ahlaktan bahsediyorsunuz” dedi. İmam (a.s) şöyle buyurdu: “O halde onlar nasıl Şia olduğunu iddia ediyorlar.”[1457]

9963. İmam Bakır (a.s) huzurunda Şiilerin çokluğundan söz eden bir dostuna şöyle buyurdu: “Acaba zengin fakire teveccüh ediyor mu ve iyilik eden kimse kendisine kötülük eden kimseyi bağışlıyor mu? Birbirlerinin derdini paylaşıyorlar mı?” Ben, “Hayır” dedim. İmam şöyle buyurdu: O halde onlar Şii değildir. Şii bu işleri yapan kimsedir.”[1458]

9964. İmam Bakır (a.s) şöyle buyurmuştur: “Ey İsmail! Aranızda birinin elbisesi olmadığında fazla bir elbisesi olan kardeşide elbise sahibi olsun diye ona veriyor mu?” Ben, "Hayır" dedim. İmam (a.s) şöyle buyurdu: “Eğer bir örtüsü varsa kardeşine o da örtü sahibi olsun diye fazla örtüsünü gönderiyor mu? Ben, "Hayır" dedim. İmam, elleriyle dizine vurarak şöyle buyurdu: "Bunlar kardeş değildirler.”[1459]

2155. Bölüm

Şiilerin Çeşitleri

9965. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Şiiler üç türdür: (Bizi seven ve bize ilgi duyan Şiiler. Bu tür Şiiler bizdendir. Kendisini bizimle süsleyen Şiiler. Kendisini bizimle süsleyen kimseye biz de onun süslenme sebebi oluruz. Ve bizi rızıklanma vesilesi kılan Şialar fakirliğe düçar olur.”[1460]

9966. İmam Bakır (a.s) şöyle buyurmuştur: “Şiilerimiz üç gruptur: Bir grubu bizim adımıza halkı soyar, bir grubu süzgeç gibidir (içinde olan her şeyi gösterir)[1461] Üçüncü grup ise kızıl altın gibidir. Her ne kadar ateşte yakılırsa daha da saf olur.”[1462]

9967. İmam Bakır (a.s) şöyle buyurmuştur: “Şiilerimiz üç gruptur: Bir grubu bizim vesilemizle süslenir (bize bağlanarak haysiyet sahibi olur), bir grubu bizim vesilemizle rızık elde eder ve bir grubu bizdendir ve bize dönerler.”[1463]

9968. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “İnsanlar bizim hakkımızda üç gruptur: Bir grubu bizi sever ve dünyamızdan bir şey elde etmek için Kaim’imizin zuhurunu beklerler. Bunlar bizim sözlerimizi söyler, onları ezberler ama yaptıklarımızla amel etmezler. Çok yakında Allah bu grubu ateşte haşredecektir. Bir grup ise bizi sever, sözümüzü işitir ve yaptıklarımızla amel ederler ki bizim adımıza insanları soysunlar. Allah bu grubun karnını ateşle dolduracak, onlara açlık ve susuzluğu musallat kılacaktır. Bir grup ise bizi sever, sözümüzü ezberler, emrimize itaat eder, yaptığımızın aksine bir şey yapmaz. Bunlar bizdendir ve bizde onlardanız.”[1464]

9969. İmam Sadık (a.s), yanına gelip kendisine dostlarından ve onu sevenlerden biri olduğunu iddia eden birine şöyle buyurmuştur: “Sen bizim hangi dostlarımızdansın?” O şahıs sustu. Sudeyr şöyle sordu: “Ey İbn-i Resulillah! Sizin kaç tür dostlarınız vardır?” İmam şöyle buyurdu: “Dostlarımız üç gruptur: Birisi zahirde bizi sever, ama batında (gerçekte) sevmez. Bazıları batında (gerçekte) bizleri sever ama zahirde bizleri sevmez. Bir grubu ise hem batında ve hem de zahirde bizleri sever. Bunlar en önde gelenlerdir.

İkinci grup daha aşağı bir gruptur. Zahirde bizlere sevgi gösterir ama padişahlar gibi davranırlar. Dilleri bizimle ama kılıçları aleyhimizdedir. Üçüncü grup ise orta merhalede yer almaktadır. Kalpte bizi sevmekte ama zahirde bizi sevmemektedir. Allah’a andolsun ki eğer batında bizleri sevecek olsaydı, gündüz oruç tutanlar ve gece ibadet edenlerden olurlardı. İbadetin izleri yüzlerinde açıkça görülür, teslim ve itaat ehli olurlardı.

O şahıs şöyle dedi: “Ben sizin zahiri ve batini dostunuzum.” İmam Sadık (a.s) şöyle buyurdu: “Bizim zahiri ve batıni dostlarımızın kendileriyle tanındığı bir takım nişaneleri vardır.” O şahıs, “O nişaneler nedir?” diye sordu. İmam şöyle buyurdu: “Şu birkaç haslettir: İlk hasleti Allah’ı hakkıyla tanımaları ve tevhid ilmini sağlam ve iyi öğrenmeleridir.”[1465]

bak. el-Muhabbet (4), 681. Bölüm; el-Ma’rifet (3), 2607. Bölüm

2156. Bölüm

Şiaları Aşırılıktan Sakındırmak

9970. İmam Bakır (a.s) şöyle buyurmuştur: “Ey Şiiler topluluğu! –Al-i Muhammed’in Şiileri- Ilımlı bir dayanak olun ki aşırı gidenler size dönsün ve geri kalanlar size ulaşsın.” Ensar’dan Sa’d adında bir şahıs şöyle dedi: “Fedan olayım! Aşırı giden kimdir?” İmam şöyle buyurdu: “Bizler hakkında kendimizin bile inanmadığı bir takım şeylere inanan gruptur. Bunlar bizden değildir ve biz onlardan değiliz.” O, “Geri kalanlar kimdir?” diye arz etti. İmam şöyle buyurdu: “Onlar da hayrı arar ve taleb ederler, hayra ulaşır ve sevabını elde ederler.”[1466]

2157. Bölüm

Şiilerin Halka Karşı Takınması Gereken Tavırları

9971. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Ey Şiiler topluluğu! Sizler bize mensupsunuz. O halde bize süs olun. Bizlere utanç sebebi olmayın.”[1467]

9972. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Bizleri halka sevdiren ve nefret ettirmeyen kimseye Allah rahmet etsin. Allah’a yemin olsun ki eğer insanlara bizim sözlerimizin güzelliklerini rivayet etselerdi, daha değerli olurlardı ve hiç kimse onlara bir şey isnat etmezdi.”[1468]

9973. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Bizi insanlara sevdiren ve onlara nefret ettirmeyen kimseye Allah rahmet etsin! Bilin! Allah’a andolsun ki eğer bizlerin güzel sözlerini rivayet etselerdi daha değerli olurlardı ve hiç kimse onlara (kötü bir şey) isnat etmezdi. Ama onlardan biri bizden bir şey işitiyor ve ona on cümle daha ekliyor.”[1469]

9974. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Ey Abdula’la!...Benim selamımı ve Allah’ın rahmetini Şiilere ulaştır ve de ki: “(İmam Sadık) sizlere şöyle diyor: “İnsanlara derk ettiği sözleri bildirerek ve onların derk etmediği şeyleri beyan etmekten sakınarak insanların sevgisini bizlere ve kendisine celbeden kimseye Allah rahmet etsin.”[1470]

9975. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Ey Şiiler topluluğu! Bize süs olun, utanç vesilesi olmayın. İnsanlara güzel sözler söyleyin, dilinizi koruyun ve dillerinizi boş ve çirkin sözlerden alı koyun.”[1471]

9976. İmam Hadi (a.s), kendi Şiilerine şöyle buyurmuştur: “Allah’tan korkun ve bizlere süs olun; utanç sebebi değil. Sevgileri bizlere celb edin ve her türlü çirkinliği bizden uzak kılın.”[1472]

bak. 9946. hadis, Mustedrek’ul Vesail, 2/59/1. Bölüm

2158. Bölüm

Kıyamette Şiinin Makamı

9977. Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Ey Ali! Bu dostum Cebrail aziz ve celil olan Allah katından haber verdi ki seni sevenlere ve şiilerine yedi haslet vermiştir: Ölüm anında kolaylık, yalnızlıkta arkadaşlık, karanlıkta nur, korku anında güvenlik, amel terazisinin kefelerinin denk olması sırattan geçiş ve insanların cennete girişinden seksen yıl önce cennete giriş.”[1473]

9978. Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Kıyamet günü vilayetimizde halis olan benim ve Ehl-i Beyt'imin şiileri için arşın etrafına minberler kurulur, aziz ve celil olan Allah şöyle buyurur: “Ey Allah’ın Kulları! Bana doğru gelin ki kerametimi sizler arasına yayayım. Zira sizler dünyada eziyet çektiniz.”[1474]

9979. Resulullah (s.a.a), Allah-u Teala’nın “Önde olanlar öndedirler. İşte onlar en yakın olanlardır” ayetini soran İbn-i Abbas’a şöyle buyurmuştur: “Cebrail bana şöyle buyurmuştur: “Onlar Ali ve şiileridir. Onlar cennete ilk önce koşanlardır ve Allah’ın lütuf ve kerameti sebebiyle O’na yakın olanlardır.”[1475]

9980. Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Kıyamet günü kurtuluşa erenler Ali’nin şiileridir.”[1476]

9981. Resulullah (s.a.a), Ali’ye (a.s) şöyle buyurmuştur: “Kıyamet günü senin şiilerin suya kanmış ve susuz olmadığı bir halde gelirler. Düşmanların ise susuz bir halde gelir, su taleb eder ve hiç kimse onlara su vermez.”[1477]

2159. Bölüm

Şii Olduğunu İddia Etmek

9982. Kufe kadısı Ammar Duhni’ye “Rafizi” deyince Ammar ağladı. Kadı bu ağlamasının sebebini sorunca Ammar şöyle diyor: “(Ben hem kendim için ve hem senin için ağlıyorum) Kendim için ağlamamın sebebi şudur ki sen beni layık olmadığım büyük bir makamla nitelendirdin. Rafizi olduğumu söyledin. Yazıklar olsun sana. İmam Sadık (a.s) bana şöyle buyurmuştur: “Rafizi olarak adlandırılan ilk kimseler, Musa’nın (a.s) nübüvvet nişanelerini görünce ona iman eden ve ona uyan ve Firavun'un emrini reddeden ve bu sebeple başlarına gelen tüm belalara boyun eğen, göğüs geren sihirbazlardır. Firavun onları Rafizi olarak adlandırdı. Çünkü onun dini refz (red) etmişlerdi.” O halde Rafizi Allah-u Teala’nın sevmediği her şeyi reddeden ve Allah’ın emrettiği her şeyle amel eden kimsedir. Bu zamanda böyle kimseler nerede bulunur? Kendim için ağladım, çünkü Allah’ın kalbimden haberdar olmasından ve böyle şerafetli bir ismi kendim için kabul ettiğimden dolayı beni kınamasından ve bana şöyle buyurmasından korkuyorum: “Ey Ammar! Sen batıl şeyleri reddettin mi ve itaat ederek amel ettin mi ki bu kadı senin hakkında böyle diyor?” O halde bu Allah’ın beni idare edeceği ve derecemi düşüreceği taktirdedir. Ama eğer bana sıkı davranırsa efendilerimin bana şefaat etmeleri dışında şiddetli azabıma sebep olur.

Ama senin için ağlamamın sebebi ise beni adımdan başka bir isimle adlandırıp büyük bir yalan atmandır. En şerafetli ismi en aşağılık isme değiştirdiğin için senin için Allah’ın şiddetli azabından korkuyorum. Senin bedenin söylediğin bu sözün azabına nasıl tahammül edebilir?”[1478]

9983. İmam Kazım'a (a.s), “Pazarda birisi feryad edip şöyle diyordu: “Ben Muhammed ve Al-i Muhammed’in halis Şii'siyim.” O bir takım elbiseleri açık artırmaya koymuş ve, “Kim bu elbiselere en fazla parayı verir?” diye feryat ediyordu” denilince şöyle buyurmuştur: “Kendi değerini bilen kimse cehalet ve helak çukuruna düşmez. Böyle bir kimsenin kime benzediğini biliyor musunuz? O tıpkı şöyle söyleyen birine benzer: “Ben Selman, Ebuzer, Mikdad gibiyim.” Buna rağmen ölçü ve terazide hilekarlık eder ve malın ayıplarını müşteriden saklar. Bir mal alır ve onu bu malı isteyen yabancı birine pahalı bir fiyatla satar. Müşteri gidince de şöyle der: “Ben onu istediği taktirde en az bir fiyatla da kendisine verirdim?” Acaba böyle bir kimse Ebuzer, Selman, Mikdad ve Ammar gibi midir? Haşa onun gibi olsun. Ama biz onun, "Ben Muhammed ve Al-i Muhammed’in dostlarındanım, dostlarına dost ve düşmanlarına düşmanım" demesine engel olmayız.”[1479]

9984. İmam Rıza (a.s), iki gün huzuruna giriş izni vermediği bir gruba şöyle buyurmuştur: “Zira sizler Müminlerin Emiri Ali b. Ebi Talib’in şiileri olduğunuzu iddia ettiniz. Yazıklar olsun size, onun şiileri gerçekte, Hasan, Hüseyin, Selman, Ebuzer, Mikdad, Ammar ve Muhammed b. Ebi Bekr idiler ki onun hiçbir emrine muhalefet etmediler ve hiçbir sakındırdığı şeye bulaşmadılar.

Ama sizler onun şiileri olduğunuzu söylediğiniz halde amellerinizin çoğu onun isteklerine aykırıdır. Bir çok farzlarda ihmalkarlık ediyor, dini kardeşlerinizin büyük haklarına itina göstermiyorsunuz. Takiyyenin farz olmadığı yerde takiyye yapıyor ve takiyye etmeniz gereken yerde takiyye yapmıyorsunuz.”[1480]

9985. İmam Rıza (a.s), kendisine, “Ben sizin halis Şii'nizim” diyen birine şöyle buyurmuştur: “Hey! Kardeşlerine yaptığın iyilikleri ve sadakaları bu sözünle yok ettin.” “Ben sizin halis Şii'niz olduğum halde nasıl onları yok ettim?” diye sorduğunda ise "Eyvahlar olsun sana! Bizim halis şiilerimizin olduğunu bilmiyor musun?” diye buyurdu. O, “Hayır bilmiyorum” deyince de İmam şöyle buyurdu: “Bizim halis şiilerimiz, mümin Hizkil, Al-i Firavun’un mümini ve Allah-u Teala’nın hakkında şöyle buyurduğu Yasin sahibidir: “Şehrin öbür ucundan koşarak bir adam geldi...” Selman, Ebu Zer, Mikdad ve Ammar’dır. Sen kendini bunlara denk mi tutuyorsun? Bil ki sen bu iddianla melekleri ve bizleri incittin.” O şahıs şöyle buyurdu: “Allah’tan bağışlanma dilerim ve onun dergahına yönelirim. O halde ne diyeyim?” İmam şöyle buyurdu: “Ben sizlerin dostlarınızdan ve sevenlerinizdenim. Düşmanlarınıza düşman ve dostlarınıza dostum." [1481]

9986. İmam Askeri (a.s), hırsızlıkla suçlanan ve Şii olduğunu iddia eden birisi hakkında valiye şöyle buyurmuştur: “Allah’a sığınırım! Bu Ali’nin (a.s) şiilerinden değildir. Allah onu sadece Ali’nin (a.s) Şii'si olduğunu sandığı için senin eline düşürmüştür.”[1482]

2165. Bölüm

Sabrın Fazileti

Kur’an:

“Nice peygamberlerin yanında pek çok rabbani kimse savaşmıştır. Allah yolunda başlarına gelenlerden ötürü gevşememişler, yılmamışlar ve boyun eğmemişlerdi. Allah, sabredenleri sever.” [1519]

“Allah'a ve peygamberine itaat edin; çekişmeyin, yoksa korkar başarısızlığa düşersiniz ve kuvvetiniz gider. Sabredin, doğrusu Allah sabredenlerle berâberdir.” [1520]

10019. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Sabır imanın en iyi koruyucusu ve insanın en değerli huyudur.”[1521]

10020. Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Sizlere en az verilen şey yakin ve azimle sabretmektir. Herkime bu ikisinden nasibi verilirse artık gece ibadetini veya gündüz (müstahap) orucunu yitirmesi önemli olmamalıdır. Eğer sahip olduğunuz duruma sabrederseniz, bu benim için, sizden birinin herkesin ameliyle yanıma gelmesinden daha sevimlidir.”[1522]

10021. Mesih (a.s) şöyle buyurmuştur: “Siz sevmediğiniz şeyler karşısında sabretmedikçe sevdiğiniz şeylere ulaşamazsınız.”[1523]

10022. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Sabırlı olmayan kimsenin kamil sayılması doğru değildir.”[1524]

10023. Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Tatsız olaylar karşısında sabretmekte bir çok hayır gizlidir.”[1525]

10024. Resulullah (s.a.a), kendisine, “İman nedir?” diye sorulunca şöyle buyurmuştur: “Sabırdır.”[1526]

10025. Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Sabır en iyi binektir. Allah hiçbir kuluna sabırdan daha iyi ve geniş bir rızık vermemiştir.”[1527]

10026. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Sabır cesarettir.”[1528]

10027. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Cesaret bir anlık sabırdır.”[1529]

10028. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Sabır zamane karşısında en iyi yardımcıdır.”[1530]

10029. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Sabır yokluğun kalkanıdır.”[1531]

10030. Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Sabır hüzünlere örtü ve zorluklara karşı dosttur.”[1532]

10031. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Sabır alaşağı olmayan bir binektir.”[1533]

10032. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Sabır belaların süsüdür.”[1534]

10033. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Sıkıntılar karşısında sabretmenin sonu fırsatlara (zafere) ulaşmaktır.”[1535]

10034. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Hüzünlerin acısı karşısında sabretmek fırsatlara (zafere) ulaşmaya sebep olur.”[1536]

10035. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Sabır düşmanın burnunu yere sürter.”[1537]

10036. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Sabır fakirliğin teçhizatıdır.”[1538]

10037. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Sabır her işin yardımcısıdır.”[1539]

10038. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Sabır büyük musibetin şiddetini azaltır.”[1540]

10039. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Sabır belaları en iyi defeden etkendir.”[1541]

10040. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Sabır zararı en iyi defetme vesilesidir.”[1542]

10041. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Sabır musibeti kolaylaştırır.”[1543]

10042. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Sabır en iyi teçhizattır.”[1544]

10043. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Zorluklar karşısında sabretmek genişlik halinde afiyet içinde yaşamaktan daha üstündür.”[1545]

10044. Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Sabır imanın yarısıdır.”[1546]

10045. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Şükür gibi hiçbir şey sevilen şeyleri çoğaltmaz ve sabır gibi hiçbir şey sevilmeyen şeyleri azaltmaz.”[1547]

10046. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Sabrı kaybetmenin musibeti, musibetlerin en büyüğüdür.”[1548]

10047. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Sabırla mihnet azalır.”[1549]

10048. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Sabırla olayların zorluklarına karşı koymak mümkündür. Tahammülsüzlük mahrumiyet türlerinden biridir.”[1550]

10049. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Akıl insanın arkadaşı, hilim insanın yardımcısı, iyi geçinmek insanın babası ve sabır orduların en iyisidir.”[1551]

10050. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Mümin zorluklar karşısında sabretmek üzere yaratılmıştır.”[1552]

10051. İmam Bakır (a.s) veya İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Herkim kendisini zamanın musibetleri karşısında sabretmeye hazırlamazsa aciz kalır.”[1553]

10052. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Güzel yakin ve sabır azmiyle hüzünleri kendinizden uzaklaştırın.”[1554]

10053. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Herkim sabrı kendine hakim kılarsa hiçbir soruna itina göstermez.”[1555]

10054. Resulullah (s.a.a), Ebuzer’e yaptığı tavsiyesinde şöyle buyurmuştur: “Eğer gücün yetiyorsa sevinç ve yakinle Allah için çalış, eğer yapamazsan bil ki sevmediğin şeyler karşısında sabretmekte bir çok hayır gizlidir.”[1556]

10055. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Zorlukları, gecenin karmaşık rüyaları gibi geçip giden dünya karşısında sabret.”[1557]

10056. İmam Cevad (a.s) şöyle buyurmuştur: “Musibetler karşısında sabretmek, musibet gören kimsenin sıkıntısına sevinen kimse için bir musibettir.”[1558]

10057. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Aziz ve celil olan Allah bir topluluğa nimet verdi. Onlar şükretmediler ve bu sebeple o nimet kendileri için vebal oldu. Allah bir topluluğu da musibete düçar kıldı. Onlar sabrettiler ve neticede o musibet kendileri için nimet oldu.”[1559]

2166. Bölüm

Sabır ve Yüce Makamlara Ulaşmak

Kur’an:

“Rabbinin İsrail oğullarına verdiği güzel söz, sabırlarına karşılık yerine geldi.” [1560]

“Sabredip ayetlerimize kesin olarak inanmalarından ötürü, aralarından, onları buyruğumuzla doğru yola götüren önderler yaptık.” [1561]

“Bu, ancak sabredenlere vergidir ve bu ancak o büyük hazzı tadanlara vergidir.” [1562]

10058. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Sabırla isteklere ulaşılır.”[1563]

10059. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Sabırla yüce makamlara ulaşmak mümkündür.”[1564]

10060. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Herkim Allah için sabrederse sonunda Allah’a ulaşır.”[1565]

10061. İmam Ali (a.s), Şıkşıkiyye hutbesinde şöyle buyurmuştur: “Başladım düşünmeye; kesilmiş elimle atağa mı geçeyim, yoksa kapkaranlık körlüğe sabır mı edeyim?...Gördüm ki sabretmek akla daha yatkın, sabrettim. Ama gözümde diken vardı, boğazımda kemik...Ama ben bu uzun zaman boyunca bir çok zahmet, ve şiddetli mihnete yine de sabrettim.”[1566]

10062. İmam Ali (a.s), Kureyş’i şikayette bulunarak şöyle buyurmuştur: “Hakkı alabiliyorsan al; ama haktan mahrum kılınırsan ister keder içinde sabret, istersen üzgün olarak öl.”... Böylece gözüme çer-çöp dolduğundan gözlerimi yumdum, boğazına kemik saplanan kimse gibi yavaş yavaş yutkundum. Bu işin zehirden acı olan, bıçaklarla doğranmaktan daha elem verici olan kederli öfkesine sabrettim.”[1567]

10063. İmam Ali (a.s), Cemel ashabı Basra’ya doğru hareket ederken şöyle buyurmuştur: “Bunlar, benim hükümetim aleyhinde birlik oldular. Cemaatiniz için korkmadıkça sabredeceğim”[1568]

2167. Bölüm

Sabır ve İman

10064. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “İşlerde sabretmek bedendeki baş gibidir. Baş bedenden ayrılınca beden bozulacağı gibi sabır da işlerden ayrıldığı takdirde işler de bozulur.”[1569]

10065. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Sabır imanın başıdır.”[1570]

10066. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “İman için sabır beden için baş gibidir. Baş yok olduğunda beden de yok olacağı gibi sabır yok olduğunda da iman da yok olur.”[1571]

10067. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Ey insanlar! Sabırlı olun, zira herkimin sabrı olmazsa dini de olmaz.”[1572]

2178. Bölüm

Sabır ve Yardım

Kur’an:

“Ey Peygamber! Müminleri savaş için coştur. Sizin sabırlı yirmi kişiniz onlardan iki yüz kişiyi yener. Sizin yüz kişiniz, küfreden bin kişiyi yener; çünkü onlar anlayışsız bir topluluktur.”[1573]

“Nice az topluluk çok topluluğa Allah'ın izniyle üstün gelmiştir, Allah sabredenlerle berâberdir.” [1574]

“Size bir iyilik gelse, onların fenasına gider; başınıza bir kötülük gelse buna sevinirler. Sabreder ve takva sahibi olursanız onların hilesi size hiçbir zarar vermez. Allah işlediklerinin hepsini ilmiyle kuşatmıştır.”[1575]

“Evet, eğer sabrederseniz, sakınırsanız, onlar hemen üzerinize gelirlerse Rabbiniz size, nişanlı beş bin melekle yardım edecektir.” [1576]

10068. Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Şüphesiz zafer sabırla ve sıkıntı da genişlikle birliktedir. Şüphesiz her zorlukla birlikte kolaylık da vardır.”[1577]

10069. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Herkim sabır bineğine binerse, zaferin zirvesine ulaşır.”[1578]

2169. Bölüm

Sabır ve Zafer

10070. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Sabırlı insan her ne kadar zaman uzasa da sonunda mutlu olur.”[1579]

10071. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Sabrın hayırlı neticeleri vardır. O halde sabredin ki zafere ulaşasınız.”[1580]

10072. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Sabır zaferin garantisidir.”[1581]

10073. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Sabret ki zafere erişesin.”[1582]

10074. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Hüzünlerin sıkıntısı karşısında sabretmek fırsatlara (zafere) ulaşma nedenidir.”[1583]

10075. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Zaferin tatlılığı sabrın acılığını ortadan kaldırır.”[1584]

10076. Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Sabırla kurtuluş umulur. Bir kapıyı sürekli çalan kimseye (sonunda) o kapı yüzüne açılır.”[1585]

10077. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Sabır (isteklerine) ulaşmanın anahtarıdır. Mutluluk sabreden kimsenin akıbetidir.”[1586]

bak. 327. Konu, ez-Zafer

2170. Bölüm

Sabreden Kimsenin Sevabı

Kur’an:

“Muhakkak sizi biraz korku, biraz açlık ve mallardan, canlardan, ürünlerden biraz eksiltmekle deneriz, sabredenlere müjdele. Onlara bir musibet geldiğinde: “Şüphesiz biz Allah'ınız ve elbette O’na döneceğiz” derler. Rablerinin mağfiret ve rahmeti onlaradır. Hidayeti bulanlar da onlardır.” [1587]

10078. Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Azameti yüce Allah şöyle buyurmuştur: “Ben dünyayı değiş-tokuş için kullarıma verdim...Herkim ondan bir şey bana borç vermezse bende onu zorla kendisinden alırım (ve sabrederse) üç nimet bağışlarım ki onlardan birini bile meleklerime verecek olursam sevinirler: Selam, hidayet ve rahmet.” Aziz ve celil olan Allah şöyle buyurmuştur: “Kendilerine bir musibet ulaştığında...”[1588]

10079. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Karşılığında sana sabır nimeti verilen ve kendisi vesilesiyle ilahi sevaba hak kazandığın musibeti musibet sayma. Asıl musibet, musibet gören insanın tahammülsüzlük sebebiyle ecir ve sevabından mahrum olduğu musibettir.”[1589]

10080. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Şialarımızdan her biri musibete uğrayıp sabredince bin şehidin sevabını elde eder.”[1590]

10081. Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Mümine ve hastalıkları karşısındaki tahammülsüzlüğüne şaşırıyorum. Eğer mümin hastalığının kendisi için ne kadar sevabı olduğunu bilecek olursa şüphesiz rabbiyle görüşünceye kadar sürekli hasta olmayı severdi.”[1591]

10082. İmam Bakır (a.s) şöyle buyurmuştur: “Eğer mümin musibetlerde ne büyük bir sevabın gizli olduğunu bilseydi, makasla parça parça olmayı arzu ederdi.”[1592]

10083. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Herkim bir derde müptela olup onu Allah yolunda sayarsa Allah kendisine bin şehidin sevabını yazar.”[1593]

2171. Bölüm

Davud’un Eşi Cennettedir

10084. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Allah-u Teala Davud’a şöyle vahyetmiştir: “Hellade binti Evs’e cenneti müjdele ve ona eşinin cennette olduğunu haber ver.” Davud Hellade’ye doğru gitti ve evinin kapısını çaldı. Hellade dışarı çıktı ve şöyle arz etti: “Benim hakkımda bir şey mi nazil oldu?” Davud, “Evet” diye buyurdu. Hellade, “Ne nazil oldu?” diye sordu. Davud, “Allah-u Teala bana cennette eşim olduğunu bildirdi ve seni cennetle müjdeliyorum.” Hellade şöyle dedi: “Belki benimle birinin adı karıştırılmıştır.” Davud şöyle buyurdu: “O Hellade sensin.” Hellade şöyle dedi: “Ey Allah’ın Peygamberi! Seni yalanlamıyorum, ama Allah’a andolsun ki kendimde böyle bir liyakat göremiyorum.” Davud şöyle buyurdu: “Batınında ve içinde neler olduğunu bana haber ver.” Hellade şöyle arz etti: “Ben şüphesiz her zaman müptela olduğum her türlü belanın acısına, sıkıntıya, ihtiyaca, açlığa sabrettim. Allah’tan kendisi benden uzaklaştırmadıkça o sıkıntıları benden gidermesini ve bana afiyet ve genişlik vermesini istemedim. Bunun yerine Allah’tan hiçbir şey dilemedim ve sürekli olarak bu şeyler hakkında Allah’a şükrettim.” Davud (a.s) şöyle buyurdu: “İşte bu sebeple bu makama eriştin.” İmam Sadık (a.s) daha sonra şöyle buyurdu: “İşte bu Allah’ın salih ve seçkin kulları için beğendiği dinidir.”[1594]

bak. 190. Konu, er-Rıza(1)

2172. Bölüm

Az Sabreden Kimse

10085. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Herkim sabrederse az sabretmiştir ve herkim sabırsızlık gösterirse az sabırsızlık göstermiştir (zira ömür kısadır ve musibetler geçicidir.)”[1595]

10086. İmam Kazım (a.s), Hişam b. Hakem’e yaptığı tavsiyesinde şöyle buyurmuştur: “Ey Hişam! Allah’a itaat hususunda sabret ve günahlarını terk etmek hususunda tahammül göster. Zira dünya sadece bir andır. Geçen şeyler hususunda sevinç ve hüzün göremezsin. Gelecek olan şeyler hususunda ise haberdar değilsin. O halde içinde yaşadığın an sabret. Sanki mutluymuşsun gibi.”[1596]

10087. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Herkim bir saat sabrederse, saatlerce övülür.”[1597]

10088. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Nice bir anlık sabır, uzun süre sevinci doğurur ve nice bir anlık lezzet ise uzun hüzünlere sebep olur.”[1598]

10089. İmam Ali (a.s), takva sahiplerinin niteliği hususunda şöyle buyurmuştur: “Birkaç sabah sabrettiler ve sonunda uzun bir rahatlığa ulaştılar”[1599]

2173. Bölüm

Sabrın Anlamı

10090. Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Ey Cebrail! Sabrın anlamı nedir?” Cebrail şöyle dedi: “Sabır, rahatlıkta sabrettiğin gibi sıkıntıda da sabretmendir. Zenginlikte sabrettiğin gibi fakirlikte de sabretmendir. Afiyet ve sağlık durumunda sabrettiğin gibi hastalıkta da sabretmendir. Sabırlı insan kendisine ulaşan belalardan dolayı yaratıklar nezdinde şikayette bulunmaz.”[1600]

10091. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Sabır, insanın bir musibete düçar olduğunda tahammül etmesi ve öfkesini yenmesidir.”[1601]

10092. Resulullah (s.a.a), kendisine, “Sabırlılar kimlerdir?” diye sorulunca şöyle buyurmuştur: “Sabırlılar, Allah’a itaat ve günahları terk etme hususunda sabredenlerdir. Onlar, helal ve temiz mal elde ederler, iktisatlı harcarlar, fazlasını Allah yolunda bağışta bulunurlar ve bu sebeple de kurtuluşa ve mutluluğa erişirler.”[1602]

10093. İmam Sadık (a.s), sabredenler ve sabretmeye çalışanlar hakkında sorulunca şöyle buyurmuştur: “Sabredenler farzları eda etme hususunda sabredenlerdir, sabretmeye çalışanlar ise haramlardan kaçınma hususunda sabredenlerdir.”[1603]

10094. Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Sabır hoşnutluktur.”[1604]

10095. İmam Sadık (a.s), Allah-u Teala’nın, “Sabredin ve sebat gösterin” ayeti hakkında şöyle buyurmuştur: “Farzları eda etme hususunda sabredin ve musibetler karşısında sebat gösterin.”[1605]

10096. İmam Sadık (a.s), bu ayet hakkında şöyle buyurmuştur: “Musibetler karşısında sabredin.”[1606]

10097. İmam Sadık (a.s), Allah-u Teala’nın, “Sabırdan yardım dileyin” ayeti hakkında şöyle buyurmuştur: “Sabırdan maksat oruçtur. İnsan bir bela ve zorluğa düçar olduğunda oruç tutmalıdır. Zira Allah-u Teala şöyle buyurmuştur: “Sabırdan yardım dileyin” yani oruçtan.”[1607]

2174. Bölüm

Sabrın Çeşitleri

10098. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Sabır iki çeşittir: Musibetler karşısında sabretmek. Bu iyi ve güzel sabırdır. Bundan daha iyisi ise aziz ve celil olan Allah’ın sana haram kıldığı şeylerden sakınma hususunda sabretmendir.”[1608]

10099. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Sabır iki türlüdür: Hoşlanmadığın şeylere karşı sabır ve sevdiğin şeylere karşı sabır.”[1609]

10100. Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Sabır üç çeşittir: Musibet anında sabır, itaat hususunda sabır ve günahları terketme hakkında sabır.”[1610]

10101. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Sabır ya musibetler karşısında sabretmektir, ya itaat hususunda sabretmektir, ya da günahları terk etme hususunda sabretmektir. Üçüncüsü ilk ikisinden daha üstündür.”[1611]

10102. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Şehvet karşısında sabretmek iffet, gazap karşısında sabretmek cesaret ve günahlar hususunda sabretmek ise sakınmaktır.”[1612]

10103. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Herkime Allah bir servet verirse akrabalarına yardımcı olmalıdır...Hakları eda etme ve musibetler hususunda nefsini sabretmeye zorlamalıdır.”[1613]

10104. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “En üstün sabır musibetin acılığı hususunda sabretmektir.”[1614]

10105. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “En üstün sabır sevilen şey karşısında sabretmektir.”[1615]

2175. Bölüm

Güzel Sabır

Kur’an:

“Şimdi sen güzelce sabret.” [1616]

“Üzerine başka bir kan bulaşmış olarak Yusuf'un gömleğini de getirmişlerdi. Babaları: “Sizi nefsiniz bir iş yapmaya sürükledi; artık bana güzelce sabır gerekir. Anlattıklarınıza karşı ancak Allah'tan yardım istenir” dedi.” [1617]

10106. İmam Bakır (a.s), güzel sabır hakkında sorulunca şöyle buyurmuştur: “Güzel sabır, içinde insanlara şikayette bulunmanın olmadığı sabırdır.”[1618]

10107. İmam Sadık (a.s), Allah-u Teala’nın, “Artık bana güzel sabır...” ayeti hakkında şöyle buyurmuştur: “Yani şikayetsiz sabır.”[1619]

bak. 277. Konu, eş-Şekva

2176. Bölüm

Sabreden Kimsenin Nişanesi

Kur’an:

10108. Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Sabreden kimsenin üç nişanesi vardır. İlki tembellik etmemesi, ikincisi bitkin ve sıkıntılı olmaması, üçüncüsü ise rabbini şikayette bulunmamasıdır. Zira eğer tembellik ederse, hakkı zayi eder, eğer bitkin ve sıkıntılı olursa şükretmez ve eğer rabbinden şikayette bulunursa ona günahta bulunmuş olur.”[1621]

2177. Bölüm

Ehl-i Beyt’in Şialarının Sabrı

10109. İmam Sadık (a.s), ashabından birine şöyle buyurmuştur: “Biz sabırlıyız, ama Şialarımız bizden daha sabırlıdır.” Ben (ravi) şöyle dedim: “Fedan olayım! Nasıl olurda Şialarımız sizden daha sabırlı olur?” İmam şöyle buyurdu: “Çünkü biz bildiğimiz şeylere sabrederiz, Şialarımız ise bilmedikleri şeylere sabrederler.”[1622]

10110. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Biz sabırlıyız, ama Şialarımız bizden daha sabırlıdırlar, zira biz bildiğimiz şeylere sabrederiz, onlar ise bilmedikleri şeylere sabrederler.”[1623]

2178. Bölüm

Sabırsızlığın Etkileri (1)

10111. İmam Kazım (a.s), Sema’a b. Mihran’a şöyle buyurmuştur: “Senin hacca gitmene ne engel olmuştur?” O şöyle diyor: “Ben şöyle arz ettim: “Kurbanın olayım. Çok borcum vardı ve malım da yok olmuştu. Boynumda olan borçlar ise malımın yok olmasından daha acıdır. Eğer dostlarımdan biri beni dışarı çıkarmasaydı, dışarıya çıkmaya bile gücüm yetmezdi.” İmam şöyle buyurdu: “Eğer sabredersen, durumun iyileşir, eğer sabretmezsen hoşnut ol veya olma Allah mukadderatını (taktir ettiği şeyleri), uygular ve yürürlüğe koyar.”[1624]

10112. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Eğer sabredersen, Allah’ın senin hakkındaki taktir ettiği şeyler uygulanır ve sen sevap elde edersin. Eğer sabretmezsen yine de Allah’ın senin hakkındaki şeyleri uygulanır ve sen günahkar olursun.”[1625]

10113. İmam Bakır (a.s) şöyle buyurmuştur: “Herkim musibetler esasında sabreder ve istirca’da bulunur ve (inna lillah ve inna ileyhi raciun derse) Allah’a hamd ve şükürde bulunursa şüphesiz Allah’ın yaptığı şeylerden hoşnut olmuştur ve sevabı Allah iledir. Herkim de böyle yapmazsa yine ilahi taktir onun hakkında yürürlüğe koyulur. Ama bu durumda o kınanmış ve Allah da sevabını yok etmiştir.”[1626]

10114. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “(Musibet ve belalarda) Özgür insanlar gibi sabreden (saadet bulur) Aksi taktirde ham cahiller gibi musibeti unutur gider.”[1627]

10115. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Eğer özgür insanlar gibi sabredersen, (şerafet elde edersin.) Aksi taktirde tecrübesiz cahiller gibi musibeti unutur gidersin.”[1628]

10116. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Eğer yüce insanlar gibi sabredersen (ne iyi). Aksi taktirde hayvanlar gibi (musibetleri) unutur gidersin.”[1629]

10117. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Herkim işine gücüne (ticaretine) sabretmezse, iflasına sabretmelidir.”[1630]

2179. Bölüm

Sabırsızlığın Etkileri (2)

10118. Resulullah (s.a.a), ashabından birine -çocuğunun ölümü üzerine- şu baş sağlığında bulundu: “Allah’a hamd-ü senadan sonra...Yüce olan Allah senin sevabını arttırsın ve sana sabır versin...Sakın sabırsızlığın sevabını yok etmesin. Yarın kıyamet günü musibetlerinin sevabını kaybettiğinden dolayı pişman olursun. Eğer sabretmenin sevabını görseydin, o musibetin sevap karşısında bir hiç olduğunu anlardın. Bil ki sabırsızlık etmek kaybedilen şeyleri geri çevirmez ve hiçbir hüzün ilahi taktiri ortadan kaldıramaz. O halde çocuğun yerine sana verilen şeyin, hüznünü gidermesi gerekir. Ve’s-Selam.”[1631]

10119. İmam Ali (a.s), oğlunu kaybeden Eş’as b. Kays’a tesellide bulunarak şöyle buyurmuştur: “Ey Eş'as, eğer oğluna üzülüyorsan, bu yakınlığın bir gereğidir. Eğer sabredersen Allah'ın her musibete karşı bir mükafatı vardır. Ey Eş'as! Eğer sabredersen hakkında ilahi takdir gerçekleşir ve ecrini alırsın; ama sabretmezsen yine ilahi takdir gerçekleşir ve sen günahkar sayılırsın. Ey Eş'as! Oğlun (dünyaya geldiğinde) seni sevindirdi; bu senin için bir imtihan ve denemeydi ve (ölümüyle) seni üzdü; bu da senin için sevap ve rahmettir.”[1632]

bak. Er-Rıza (1), 1522. Bölüm

2180. Bölüm

Sabırsızlığın Etkileri(3)

10120. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Allah’tan korkunuz ve sabrediniz, zira herkim sabretmezse sabırsızlık onu helak eder ve sabırsızlığın sebebiyle helak oluşu da sabırsızlık ettiğinde sevap elde etmeyeceği anlamındadır.”[1633]

10121. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Herkimi sabır kurtarmazsa sabırsızlık helak eder.”[1634]

10122. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Az sabretmek insanı rezil rüsva eder.”[1635]

bak. el-Ma’siyet, 2341. Bölüm

2181. Bölüm

Sıkıntılar Anında Sabretmek ve Çare Bulmak

10123. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Şüphesiz sıkıntıların bittiği bir sonu vardır. O halde sizlerden biri bir musibete düçar olursa, o musibetler geçinceye kadar teslim olmalı ve sabretmelidir. Zira sıkıntılar insana yöneldiğinde hemen çare peşinde koşmak, o sıkıntıları daha da tatsızlaştırır.”[1636]

10124. İmam Ali (a.s), Mısır’dan yanına gelen Kays b. Sa’d’a şöyle buyurmuştur: “Ey Kays! Sıkıntıların bittiği bir son vardır. O halde akıllı insan sıkıntılar geçinceye kadar, sıkıntılara göz yuman insandır. Zira sıkıntılar insana yöneldiğinde onları çare bulmaya çalışarak karşılamak şiddetleri artırır.”[1637]

2182. Bölüm

İnsana Sabır Veren Şey

10125. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Tersinin sıkıntısına tahammül etmedikçe, sabır gerçekleşmez.”[1638]

10126. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Herkime zamanın sıkıntıları ardarda inerse (bu sıkıntılar) ona sabrın faziletlerini de kazandırır.”[1639]

10127. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Sabrın kökü Allah’a gerçek yakin içinde olmaktır.”[1640]

10128. Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Herkim kendini sabretmeye zorlarsa, Allah onu sabırlı kılar. Herkim de iffet taleb ederse, Allah onu iffetli kılar. Herkim ihtiyaçsız kılınmayı dilerse, Allah onu müstağni kılar. Hiçbir kula sabırdan daha iyi ve geniş bir nimet verilmemiştir.”[1641]

bak. 2183. Bölüm; el-Yakin, 4258. Bölüm

2183. Bölüm

Sabretmeye Alışmaya Teşvik

10129. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Kendini zorluklara karşı sabretmeye alıştır ki hak yolunda sabretmeye alışmak güzel bir huydur.”[1642]

10130. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Tatsız olaylar karşısında kendini sabretmeye alıştır. Zira ki sabır güzel bir huydur.”[1643]

10131. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Tatsız olaylar karşısında kendini sabretmeye zorlamak kalbi sağlam kılar.”[1644]

10132. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “En iyi sabır kendini sabretmeye zorlamaktır.”[1645]

bak. el-Hadis, 10128. Bölüm

2184. Bölüm

Sabrın Dalları

10133. Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Sabrın dört kolu vardır: Şevk, korku, züht ve bekleyiş. Herkim cennete şevk ve iştiyak duyarsa, şehvetten el çeker, herkim ateşten korkarsa kendini haramdan korur. Herkim de dünyaya itinasız (zahid) olursa sıkıntılarını görmezlikten gelir ve herkim de ölümü beklerse hayırlı işler için çalışır.”[1646]

10134. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “İman, dört esas üzerinde durur: Sabır, yakin, adalet ve cihat. Sabır da dört çeşit üzeredir: Şevk, korku, züht ve bekleyiş. Cennete şevk duyan, şehvetlerden uzak durur; cehennemden korkan, haramlardan sakınır; dünyada zahit olan, musibetleri hafif görür; ölümü bekleyen, hayırlı işlere koşar.”[1647]

Ben diyorum ki: Gördüğünüz gibi bu hadis hem Peygamber’den ve hem de Ali’den (a.s) naklolmuştur. Ama Kenz’ul-Ummal’da (1389) da görüldüğü gibi Müminlerin Emiri onu Peygamber’den (s.a.a) nakletmiştir. Söz konusu kitaba müracaat ediniz.

2185. Bölüm

Allah’tan Sabır Dilemek

Kur’an:

“Calut ve ordusuna karşı çıktıklarında, “Rabbimiz! Bize sabır ver, sebatımızı artır, küfreden topluluğa karşı bize yardım et” dediler.”[1648]

“Rabbimizin ayetleri gelince, onlara inanmamızdan ötürü bizden öç alıyorsun. Rabbimiz! Bize sabır ver ve canımızı müslüman olarak al” dediler.” [1649]

10135. Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Allah tarafından yardım ihtiyaç ölçüsünce iner. Allah tarafından sabır ise belalar miktarınca iner.”[1650]

10136. Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Sabır musibetler ölçüsünce bağışlanır.”[1651]

10137. Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Allah kalplerinizi ve kalplerimizi hakka yöneltsin. Bizlere ve sizlere sabır ilham etsin.”[1652]

2198. Bölüm

Dost

Kur’an:

“Ya da dostlarınızın...” [1742]

“Şimdi bizim ne şefaatçımız var ve ne de yakın bir dostumuz.” [1743]

10216. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Dost en yakın akrabadır.”[1744]

10217. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Dost iki sermayenin en üstünüdür.”[1745]

10218. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Dostu olmayanın stoku yoktur.”[1746]

10219. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Dostlar çeşitli bedenlerde yer alan tek bir ruhtur.”[1747]

10220. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Dostun makamı o kadar yücedir ki cehennem ehli bile yakın akrabalarından önce onlardan yardım diler ve onları çağırır. Allah-u Teala cehennem ehlinin şöyle dediğini haber vermektedir: “Şimdi bizim ne bir şefaatçimiz var ve ne de yakın bir dostumuz.”[1748]

2199. Bölüm

İnsanların Dostlarıyla Tanınması

10221. Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “İnsan arkadaşının dini üzeredir. O halde sizden birisi kiminle arkadaşlık ettiğine dikkat etsin.”[1749]

10222. Süleyman (a.s) şöyle buyurmuştur: “Hiç kimse hakkında kiminle arkadaşlık ettiğini görmedikçe hüküm vermeyin. Zira insan benzerleriyle ve arkadaşlarıyla tanınır.”[1750]

10223. Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “İnsanları dostlarıyla imtihan edin. Zira insan kimin davranışlarından hoşlanırsa onunla dostluk eder.”[1751]

2200. Bölüm

Nefislerin Birbirine Benzerliği

10224. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Nefisler çeşit çeşittir. Aynı şekilde olanlar bir araya gelir ve insanlar daha çok kendi benzerlerine yönelirler.”[1752]

10225. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Sefihlerle (akılsızlarla) arkadaşlık sebebiyle ahlak bozulur ve akıllılarla arkadaşlık sebebiyle ahlak düzelir. İnsanlar çeşit çeşittir ve herkes kendi yapısı üzere amel eder. İnsanlar birbirleriyle dost olurlar. O halde herkimin dostluğu Allah’tan başkası için olursa o dostluk düşmanlıkla sonuçlanır. Nitekim Allah-u Teala şöyle buyurmuştur: “Takva sahipleri dışında o gün dostlar birbirine düşman olurlar.”[1753]

10226. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Arkadaş elbise yaması gibidir. O halde kendinle uyumlu olan bir dostu seç.”[1754]

bak. 519. Konu, en-Nefs

2201. Bölüm

İnsanın Benzerlerine Meyletmesi

10227. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Her insan kendisine benzeyen kimseye meyleder.”[1755]

10228. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Her kuş kendi türdeşlerine meyleder.”[1756]

10229. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Her şey kendi türdeşine yönelir.”[1757]

10230. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “İyilerle kendilerine benzeyen kimseler dışındakiler dostluk etmez.”[1758]

10231. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Kötülerle sadece onlara benzeyen kimseler dostluk eder.”[1759]

10232. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Aşağılık insanları sadece onlara benzeyenler seçer.”[1760]

10233. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Aşağılık insan kendisine benzeyen kimselere uyar ve sadece kendisine benzeyenlere meyleder.”[1761]

2202. Bölüm

Kötü Arkadaş

Kur’an:

“İçlerinden biri şöyle der: “Benim bir dostum vardı, bana: “Sen de mi, ölüp toprak ve kemik olduğumuz zaman dirilerek ceza göreceğimizi tasdik edenlerdensin?” derdi.” Yanındakilere: “Siz onu bilir misiniz?” der. Bir bakar onu cehennemin ortasında görür.” [1762]

“Sonunda bize gelince arkadaşına: “Keşke benimle senin aranda doğu ile batı arasındaki kadar uzaklık olsaydı, sen ne kötü arkadaş imişsin! der.” [1763]

“Onların yanına bir takım arkadaşlar koyarız da geçmişlerini geleceklerini onlara güzel gösterirler. Verilen söz, gerek cinlerden ve gerekse insanlardan, gelip geçmiş ümmetler içinde, onların aleyhine gerçekleşmiştir. Doğrusu onlar hüsranda idiler.” [1764]

10234. Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “En büyük yalnızlık kötü arkadaş sahibi olmaktır.”[1765]

10235. Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Yalnızlık kötü arkadaştan daha iyidir.”[1766]

10236. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Kötü insanla arkadaşlıktan kaçın. Zira o arkadaşını helak eder ve dostunu yokluğa sürükler.”[1767]

10237. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Kötü arkadaşlardan çok yalnızlığa adet et.”[1768]

2203. Bölüm

Dostluğa Layık Kimseler

10238. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Kardeşlerinden üç defa kızdırdığın halde senin hakkında kötü bir laf etmeyen kimseyi dost edin.”[1769]

10239. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Sadece üç defa kızdırdığın halde sana kötü bir laf etmeyen her kimsenin dostluğuna önem verme.”[1770]

10240. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Şu üç şeyde imtihan etmediğin kimseyi dost sayma: Onu kızdırıp, bu kızgınlığın onu haktan batıla itip itmediği konusunda, dirhem ve dinar hususunda ve onunla yolculuk etmekte.”[1771]

10241. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Eğer kardeşinin seninle dostlukta sadık olup olmadığını bilmek istiyorsan onu kızdır. Eğer kızgınlık esnasında dostluğunda baki kalırsa o senin kardeşindir. Aksi taktirde değildir.”[1772]

bak. el-Eh, 35. Bölüm

2204. Bölüm

Arkadaşlığa Layık Kimse

10242. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Kendisiyle süsleneceğin kimseyle arkadaş ol. Seninle süslenen kimseyle arkadaşlık etme.”[1773]

Ben diyorum ki:

Zahiren bu hadisin anlamı şudur: Öyle bir kimseyle arkadaşlık et ki arkadaşlığı ikinizi de süslemeye ve güzelleştirmeye neden olsun. Ama senin kendisini süslediğin, onun ise seni süslemediği kimseyle arkadaşlık etme.

10243. İmam Hasan (a.s), vefatıyla sonuçlanan hastalığı esnasında Cünade’ye şöyle buyurmuştur: “Sen sadece süslenmene sebep olacak kimseyle arkadaşlık et. Ona hizmet ettiğinde seni (yüz suyunu) korusun. Ondan yardım dilediğinde sana yardım etsin. Bir söz söylediğinde sözüne inansın, saldırıya geçtiğinde seni güçlendirsin, ihsan ettiğinde sana bu yolda yardım etsin, senden bir ayıp görünce onu örtsün, senden iyi bir iş görünce onu göz önünde bulundursun, kendisinden bir şey istediğinde sana versin, bir istekte bulunmadan önce davransın ve kendisine bir musibet ulaştığında sen rahatsız olasın.”[1774]

10244. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Doğruluk ve salah daha çok akıl ve yürek sahipleriyle arkadaşlıktadır.”[1775]

10245. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Hikmet sahipleriyle arkadaş ol, hilim sahibi (yumuşak huylu) kimselerle dostluk et ve dünyadan yüz çevir ki sığınak olan cennette yer alasın.”[1776]

10246. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Akıl sahipleriyle dost ol, bilgin kimselerle otur ve nefsani isteklerine galip gel ki en yüce alemin sakinleriyle arkadaş olasın.”[1777]

10247. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Akıllı insanla dostluk ruhun hayatıdır.”[1778]

10248. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Arkadaşını çoğaltmak isteyen kimse nasıl olur da, faziletlerinden ganimet elde ettiği ilimlerin kendisini hidayete erdirdiği ve arkadaşlıklarının kendisini süslediği akıllı ve takvalı alimlerle arkadaşlık etmez, şaşarım.”[1779]

10249. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Seni baki yurda çağıran ve onun için amel etmen hususunda sana yardımcı olan kimse şefkatli dostundur.”[1780]

10250. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “İyilerle arkadaş ol ki onlardan olasın. Kötülerle arkadaşlıktan sakın ki onların topluluğundan ayrılasın.”[1781]

10251. Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “İnsanların en mutlusu büyük insanlara karışan kimsedir.”[1782]

bak. Es-Sefer, 1825. Bölüm; ei-Şi’, 2029. Bölüm

2205. Bölüm

Kötülerle Arkadaşlıktan Sakınmak

10252. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Kötülerle arkadaşlık, estiğinde kötü kokuyu yüklenen rüzgar gibi insana kötülük kazandırır.”[1783]

10253. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Kötülerle arkadaşlık denize binmek (girmek) gibidir. Eğer boğulmaktan kurtulsa da korkudan kurtulamaz”[1784]

10254. İmam Cevad (a.s) şöyle buyurmuştur: “Kötülerle arkadaşlıktan sakın. Zira o zahiri güzel olan ama bıraktığı etkisi çirkin olan çekilmiş bir kılıç gibidir.”[1785]

bak. Eş-Şerr, 1966, 1967. Bölümler; el-Emsal, 3621. Bölüm

2206. Bölüm

Arkadaşlık Etmeye Layık Olmayanlar (1)

Kur’an:

“O gün, zalim kimse ellerini ısırıp: “Keşke Peygamberle berâber bir yol tutsaydım, vay başıma gelene; keşke falancayı dost edinmeseydim. And olsun ki beni, bana gelen zikirden (Kur'an'dan) o saptırdı. Şeytan insanı yalnız ve yardımcısız bırakıyor” der.” [1786]

“Ayetlerimizi çekiştirmeye dalanları görünce, başka bir bahse geçmelerine kadar onlardan yüz çevir. Şeytan sana unutturursa hatırladıktan sonra artık zulmedenlerle berâber oturma.” [1787]

“O gün Allah'a karşı gelmekten sakınanlar dışında, dost olanlar birbirine düşman olurlar.” [1788]

10255. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Sana dini bir fayda vermeyen kimseye değer verme ve onunla arkadaşlık etmeye rağbet gösterme. Zira Allah Tebarek ve Teala’dan başka her şey yok olucudur ve sonu tatsız ve zarar vericidir.”[1789]

10256. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Seninle nefsine karşı yardımcı olmak amacıyla arkadaşlık etmeyen kimseyle arkadaşlık etmek, eğer bilecek olursan bir vebaldir”[1790]

10257. Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Her kimin dininden ve dünyasından faydalanmazsan senin için onunla arkadaşlıkta bir fayda yoktur. Herkim senin için bir hak tanımazsa sen de onun için bir hak tanıma ve onu yüceltme.”[1791]

10258. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Konuştuğunda seni usandıran, seninle konuştuğunda seni üzen, kendisine sevinç veya zarar verdiğinde buna karşılık sana aynı şekilde davranan, senden ayrıldığında arkandan konuştuğu için ayrılmasından rahatsız olduğun, kendisini sakındırdığında sana itham ve iftirada bulunan, kendisiyle uyumluluk gösterdiğinde seni kıskanan ve sana saldıran, kendisine karşı uyumsuzluk gösterdiğinde sana düşman kesilip seninle çekişen, başkalarının kendisine yaptığı iyiliği telafi etmekten aciz olan, kendisine zorbalık eden kimseye karşı aşırı davranan kimseden sakın. Onunla oturan sevap elde eder ama kendisi günahkardır. Dili kendisine zarar verir fayda vermez. Kalbi sözlerini korumaz, ilmi çekişmek için öğrenir, gösteriş için dinde derinleşir, dünyanın faydasına koşar ve takvayı göz ardı eder.”[1792]

10259. İmam Hasan (a.s) şöyle buyurmuştur: “Birinin insanların yüz suyu ile oynadığını görürsen seni tanımamasına çalış. Zira haysiyetlerin en kötüsü onun tanıdığıdır.”[1793]

10260. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Fasık, facir ve Allah’a karşı açıkça günah işleyen kimselerden uzak dur.”[1794]

10261. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Düşüncesi gevşek ve bozuk, ameli çirkin ve uygunsuz olan kimseden uzak dur. Zira arkadaş arkadaşla değerlendirilir.”[1795]

10262. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Üç kimseden sakın: Hain, zalim ve laf taşıyan kimseden. Zira senin için hıyanet eden kimse sana da hıyanet eder. Senin için başkasına zulmeden kimse sana da zulmeder, senin için laf taşıyan kimse senin arkandan da laf taşır.”[1796]

10263. Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Kendisi için gördüğünü ve beğendiğini senin için görmeyenin arkadaşlığında hayır yoktur.”[1797]

10264. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Kalplerinizin sevmediği kimselerden sakının.”[1798]

10265. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “İnsanların ayıbını araştıran kimselerle muaşeret etmekten sakının. Zira bu tür insanlarla arkadaşlık eden onlardan güvende değildir.”[1799]

10266. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Sürekli gıybet eden kimse ile arkadaşlık etme. Zira sen de kötümserliğe maruz kalırsın.”[1800]

10267. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Cahil insanın dostu sıkıntı ve zorluktadır.”[1801]

10268. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Bilgili düşman cahil dosttan daha iyidir.”[1802]

10269. İmam Rıza (a.s) şöyle buyurmuştur: “Cahil insanın dostu sıkıntıdadır.”[1803]

10270. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Bil ki dünyada aziz ve celil olan Allah’tan başkası için kurulan dostluk kıyamet günü düşmanlığa çevrilir.”[1804]

10271. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Dostlarda takva sahipleri dışında pişmanlık hasıl olur.”[1805]

10272. Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Hayrı gevşek, kötülüğü güçlü ve nefsi aşağılık olan kimselerden sakın. Zira o korktuğunda kenara çekilir ve kendini güvenlik içinde hissettiğinde ise saldırıya geçer.”[1806]

bak. el-Eh, 48. Bölüm; el-Mehebbet (1), 651. Bölüm

2207. Bölüm

Arkadaşlık Etmeye Layık Olmayanlar (2)

10273. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Günah ehliyle arkadaşlık etmekten sakın. Zira bir grubun yaptıklarından razı olan kimse onlardan biri sayılır.”[1807]

10274. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Fasıklarla dostluk etmekten sakın. Zira kötülük kötülüğe katılır.”[1808]

10275. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Aşağılık insanlarla gidip gelmekten sakın. Zira aşağılık insanlara karışmak bir hayır getirmez.”[1809]

10276. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Seni (Allah’tan) gafil ve (dünyaya) haris kılan kimseyle arkadaşlıktan sakın. Şüphesiz böyle bir kimse seni yardımsız bırakır ve helak eder.”[1810]

10277. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Yalancı insanla arkadaşlıktan sakın. Eğer arkadaşlık etmek zorunda kalırsan sözünü doğrulama. Ama ona kendisini yalanladığını da bildirme. Zira o dostluğundan el çeker ama kendi tabiatını da terk etmez”[1811]

10278. İmam Zeyn’ul Abidin (a.s) oğlu İmam Bakır’a (a.s) yaptığı bir tavsiyede şöyle buyurmuştur: “Akrabalarından kopan kimse ile arkadaşlık etmekten sakın. Zira Aziz ve celil olan Allah’ın Kitabının üç yerinde böyle bir kimseye lanet edildiğini gördüm.”[1812]

2208. Bölüm

Ahmakla Arkadaşlık Etmekten Sakınma

10279. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Ahmakla arkadaşlık etmekten sakın, zira ona yakın oldukça zararı sana daha yakın olur.”[1813]

10280. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Yalancı ahmakla arkadaşlık etmekten sakın. Zira böyle bir kimse senin faydanı ister ama sana zarar verir. Sana uzağı yakın ve yakını uzak kılar. Eğer onu emin sayarsan sana ihanet eder. Eğer sana bir emanet verirse seni hor kılar. Eğer sana bir söz söylerse yalan söyler. Eğer sen ona bir şey söylersen sözünü yalanlar. Seninle onun misali susuz insanın su sandığı ama yaklaştığı zaman hiçbir şey bulmadığı bir serap misalidir.”[1814]

10281. İmam Ali (a.s) oğlu Hasan’a (a.s) yaptığı tavsiyesinde şöyle buyurmuştur: “Oğulcağızım! Ahmakla arkadaşlık etmekten sakın zira o sana fayda vermek ister ama zarar verir.”[1815]

10282. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Ahmakla arkadaşlık etmek ruhun işkencesidir.”[1816]

10283. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Ahmakla ilişkiyi kesmek uzak görüşlülüktür.”[1817]

10284. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Ahmakla arkadaşlık etme; zira o amellerini senin gözünde süsler ve senin de kendisi gibi olmanı ister.”[1818]

10285. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Akıllı kimseyle -onu yüce ve bağışlayıcı bulmasan bile- arkadaşlık etmende bir sakınca yoktur. Ama aklından istifade et ve kötü ahlakından uzak dur. Kerim, yüce ve bağışlayıcı insanla arkadaşlık etmeyi her ne kadar aklından bir fayda elde etmesen de sakın terk etme. Aklınla yüce insandan nasiplen ve mümkün olduğu kadar cahil, aşağılık insandan kaç.”[1819]

bak. el-Humk, 955. Bölüm

2209. Bölüm

Dost ve Düşmanları Tanıtmak

10286. Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Ali’nin düşmanının dostu Ali’nin düşmanıdır.”[1820]

10287. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Dostların da üç kimsedir düşmanların da. Dostlarına gelince...Dostların senin dostun, dostunun dostu ve düşmanının düşmanıdır. Düşmanlarına gelince...Onlar da senin düşmanın, dostunun düşmanı ve düşmanının dostudur.”[1821]

10288. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Dostunun düşmanını dost edinme. Neticede dostuna düşmanlık etmiş olursun.”[1822]

10289. Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Her insanın dostu aklıdır ve düşmanı cahilliği.”[1823]

bak. 339. Konu, el-Adavet

2210. Bölüm

Dostluğu Bozan Şeyler

10290. İmam Kazım (a.s) şöyle buyurmuştur: “Kendinle kardeşlerinin arasındaki hürmeti yok etme. Ve ondan bir şeyi baki bırak. Zira hürmet yok olunca utanmada yok olmaktadır.”[1824]

10291. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “İnsan kardeşini rahatsız edince (veya utandırınca) onu kaybeder.”[1825]

10292. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Kardeşinin dostluğunun senin için halis olmasını istiyorsan onunla asla şakalaşma ve onunla çekişme, ona karşı üstünlük taslama ve ona karşı düşmanlık etme.”[1826]

10293. İmam Hadi (a.s) şöyle buyurmuştur: “Çekişmek eski dostluğu ve sağlam düğümü bozar. Çekişmede varolan en küçük şey herkesin diğerine galip gelmesini istemesidir ve bu üstün gelme arzusu dostluk bağının kopmasına sebep olan asıl etkendir.”[1827]

10294. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Her kim laf taşıyan kimseyi dinlerse dostunu kaybetmiş olur.”[1828]

10295. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Dostun kıskanması dostluğun sağlam olmamasındandır.”[1829]

bak. el-Eh, 41. Bölüm

2211. Bölüm

Dostluğu Azaltan Şey

10296. İmam Ali (a.s) oğlu Muhammed bin Hanefiye’ye yaptığı bir tavsiyesinde şöyle buyurmuştur: “Kendini beğenmişlikten, kötü ahlaktan ve sabır azlığından sakın. Zira bu üç haslete rağmen senin için bir dostluk baki kalmaz ve insanlar sürekli senden uzaklaşır.”[1830]

10297. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Sakın kötü zan sana galip gelmesin. Zira senin için hiç kimseyle dostluk etmene yer bırakmaz.”[1831]

10298. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “(Dostlar hakkında) ince görüşlü olmak ve iyice araştırmak ayrılığa sebep olur. Eleştirmek ise düşmanlığa sebep olur.”[1832]

10299. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Her kim dostu hakkında kınayıcı olursa dostluk bağını koparmış olur.”[1833]

10300. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Hilekar insan bir çok dostlara sahip olmaya tamahlanmamalıdır.”[1834]

10301. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Her kim kardeşleriyle münakaşa ederse dostları azalır.”[1835]

10302. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Her kim onu kendisine tercih etmedikçe dostundan hoşnut olmayan ve sürekli ona kızgın olur.”[1836]

10303. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Her kim doğru ve vefalı dost ararsa bulunmayan bir şeyi aramaya koyulur.”[1837]

bak. el-Eh, 47, 51. Bölümler

2212. Bölüm

Dostları Artıran Şey

10304. İmam Askeri (a.s) şöyle buyurmuştur: “Her kim günahlardan sakınmayı haslet, bağışlamayı tabiat ve hilmi huy edinirse dostları ve övgüsü çoğalır. Güzel övünmekle düşmanlarından intikam almış olur.”[1838]

10305. İmam Zeyn’ul Abidin (a.s) haset edenlerden ve iyilik ettiği kimselerden dolayı çektiği rahatsızlıklardan sıkılan Zıheriyye'ye öğüt olarak şöyle buyurmuştur: “Sen Müslümanları ailen gibi saymalısın. Onların büyüğünü kendi baban gibi bilmeli, küçüklerini evladın, yaşıtlarını ise kardeşin gibi görmelisin. Sen bunlardan hangisine zulmetmeyi seversin. Eğer iblis –Allah’ın laneti ona olsun- sana Müslümanlardan birinden üstün olduğunu gösterirse bir bak eğer senden daha büyükse kendine şöyle söyle: “O iman ve salih amel hususunda benden daha öndedir. O halde benden daha iyidir.” Eğer senden daha küçük ise o zaman şöyle de: “Ben, günahlar hususunda ondan daha öndeyim. O halde o benden iyidir.” Eğer seninle yaşıt ise kendine şöyle de: “Ben günahkar olduğuma yakin etmekteyim, onun günahkar olduğu hususunda ise şüphe içindeyim. O halde neden yakinimi bırakıp şüpheme sarılayım.” Eğer Müslümanların seni büyük, değerli ve saygın tuttuğunu görürsen şöyle de: “Bu onların huyundandır.” Eğer onların sana karşı sevgisiz ve kırgın olduğunu müşahede edersen şöyle de: “Bu benim günahım ve kusurumdur.” Eğer böyle yaparsan Allah hayatı senin için kolay kılar. Dostların çoğalır ve düşmanların azalır.”[1839]

10306. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Yumuşak huylu olan kimsenin muhabbeti farz/sabit olur. Sopası yumuşak olan kimsenin dalları çoğalır (yumuşak huylu olan kimsenin arkadaşları çok olur.”[1840]

bak. el-Eh, 37. Bölüm; el-Mehebbet (1), 650. Bölüm

2213. Bölüm

Arkadaşlığın Sınırları

10307. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Dostluğun bir takım sınırları vardır. Herkim onların tümüne veya bir takımına sahip olursa dosttur. Aksi taktirde asla onu dost sayma. Birincisi zahir ve batınının sana karşı aynı olmasıdır. İkincisi, senin yüz suyunu kendi yüz suyu, ayıbını kendi ayıbı saymasıdır. Üçüncüsü, mal ve makamın onu sana karşı değiştirmemesidir. Dördüncüsü, sana elinden gelen yardımı esirgememesidir ve bütün bu hasletleri içinde barındıran beşincisi ise zorluklar anında seni yalnız bırakmamasıdır.”[1841]

10308. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Dost, kardeşini üç yerde korumadıkça dost olmaz: Zorluklarda, gıyabında ve öldükten sonra.”[1842]

10309. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Dost batını doğru olan kimsedir.”[1843]

10310. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Sadık dost ayıpların hususunda sana nasihat eden, gıyabında seni koruyan ve seni kendisine tercih edendir.”[1844]

10311. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Samimi dost seni zulüm ve düşmanlıktan sakındıran, iyilik ve ihsan hususunda yardımcı olandır”[1845]

10312. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Dosta senin ve ayıpların hakkında doğru davrandığı için sadık (doğru) denmiştir. O halde sana böyle davranan kimse ile ünsiyet edin. Şüphesiz o gerçek dosttur.”[1846]

10313. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Gerçek kardeşin canıyla seni koruyan ve seni malına, evladına ve eşine tercih edendir.”[1847]

10314. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Dostun seni sakındırandır. Düşmanın ise seni (kötü işlere) zorlayandır.”[1848]

2214. Bölüm

İnsanları Denemeden Onlara Güvenmemek Gerekir

10315. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Zaman zulüm zamanı, insanlar hıyanet ve vefasızlık ehli olduğu zaman herkese itimat etmek acizliktendir.”[1849]

10316. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “İmtihan etmeden önce herkese güvenmek acizliktir.”[1850]

10317. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Dostu denemeden önce ona itimat etme.”[1851]

10318. İmam Bakır (a.s) şöyle buyurmuştur: “Düşmanından sakın ve dostundan, emin ve Allah’tan korkan kimse olmadıkça sakın.”[1852]

10319. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Tüm sevgini arkadaşına bağışla. Ama tüm güvenini ona bağışlama.”[1853]

10320. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Samimi dostuna tüm sevgini bağışla, ama ona tümüyle güvenme. Ona kendinden yardımda bulun, ama tüm sırlarını ona söyleme”[1854]

10321. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Dostluk hususunda tanımadığın kimseye rağbet etme.”[1855]

2215. Bölüm

Dostu Deneme Yolu

10322. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Dost üç şeyle denenir: Eğer onlarda doğru olursa temiz dosttur. Aksi taktirde iyi gün dostudur; zor günün dostu değil: Ondan bir mal istersin veya ona bir mal hususunda güvenirsin veya sıkıntıda onu kendine ortak kılarsın.”[1856]

10323. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Kudret elden gidince dost düşmandan tanınır.”[1857]

10324. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Dost sıkıntılarda denenir.”[1858]

10325. Lokman (a.s) şöyle buyurmuştur: “Kendisine ihtiyaç duymadıkça kardeşini tanıyamazsın.”[1859]

10326. Süleyman (a.s) şöyle buyurmuştur: “Kiminle arkadaş olduğunu görmedikçe hiç kimse hakkında hüküm vermeyin. Zira insan benzerleri ve yakınıyla tanınır. Dost ve arkadaşlarına isnat edilir.”[1860]

10327. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Üç defa kızdırdığın halde hakkında kötü bir şey demeyen kardeşlerini kendin için koru.”[1861]

10328. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Kardeşinin sana karşı sadakatini bilmek istiyorsan onu kızdır; Eğer dostluğunda devam ederse o senin kardeşindir; aksi takdirde kardeşin değildir.”[1862]

10329. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “İnsanlar sadece imtihan ile tanınırlar. O halde eşini ve çocuklarını gıyabında, dostunu sıkıntılarda, akrabanı darlıkta ve seni sevdiğini iddia edenleri işsizliğinde imtihan et ki bu vesileyle onalar nezdindeki konumunu anlayasın.”[1863]

bak. 2203. Bölüm; 483. Konu, el-İmtihan; el-Eh, 50, 56. Bölümler

2216. Bölüm

En İyi Dostlar

10330. Resulullah’a (s.a.a) en iyi dost hakkında sorulduğunda şöyle buyurmuştur: “Allah’ı hatırladığında sana yardımcı olan ve Allah’ı unuttuğunda sana onu hatırlatandır.”[1864]

10331. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Her kim Allah’a itaat yolunda yardımcı olursa en iyi dosttur.”[1865]

10332. Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “En iyi dost uyumsuzluğu az, uyumluluğu çok olan kimsedir.”[1866]

10333. Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: “Allah bir kulun iyiliğini dilerse kendisi için iyi ve layık bir yardımcı karar kılar ki unuttuğunda kendisine hatırlatır ve eğer hatırlarsa kendisine yardımcı olur.”[1867]

bak. el-Eh, 53. Bölüm

2217. Bölüm

Arkadaş Hakkı

10334. İmam Zeyn’ul Abidin (a.s) şöyle buyurmuştur: “Arkadaş hakkı kendisine lütuf ve insaf üzere davranman, sana saygı gösterdiği kadar saygı göstermen, hiçbir bağışta senden önde geçmesine izin vermemen, öne geçtiğinde bunu telafi etmen, seni sevdiği kadar sevmen, bir günah işlemek istediğinde onu alıkoyman, kendisi için rahmet ve sevgi kaynağı olman ve azap görmesine sebep olmamandır.”[1868]

10335. İmam Zeyn’ul Abidin (a.s) şöyle buyurmuştur: “Seninle arkadaş olan kimsenin hakkı onu aldatmaman, ona sahtekarlık etmemen, ona düzen kurmaman ve onun hakkında Allah Tebarek ve Teala’dan korkmandır.”[1869]

10336. İmam Sadık (a.s) seferden dönünce yanına gelen Mufazzal’a şöyle buyurmuştur: “Yoldaşın kimdi?” Ben, (Mufazzal) şöyle arz ettim: “Kardeşlerimden biriydi.” İmam, “Ona ne oldu” diye sordu. Ben şöyle arz ettim: “Medine’ye girdiğimden beri nerede olduğunu bilmiyorum.” İmam şöyle buyurdu: “Bilmiyor musun? Her kim bir müminle kırk adım yolculuk ederse Allah kıyamet günü onu kendisinden sorar.”[1870]

10337. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Her ne kadar nankör de olsa hiç kimseyle dostluğunu kesme.”[1871]

bak. el-Mecalise, 525. Bölüm; el-Mehebbet (1), 651. Bölüm

2218. Bölüm

Dost Grupları

10338. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Dost saydıklarını imtihan edersen onların kaç grup olduğunu görürsün: Onlardan bazısı çok yiyen ve yırtıcı tabiata sahip olan aslan gibidir. Bazısı zarar veren kurt gibidir. Bazısı köpek gibi kuyruk sallar (yaltaklık eder). Bazısı tilki gibi hilekar ve hırsızdır. Şekilleri farklıdır ama işleri birdir. Yarın kıyamet günü yalnız kaldığında ne bir eşin ne de bir çocuğun olmadığında sadece alemlerin Rabbi Allah’la karşı karşıya kaldığında ne yapacaksın?”[1872]

bak. el-Eh, 46. Bölüm; en-Nas, 3967. Bölüm

2219. Bölüm

İnsanın Dostları

10339. İmam Ali (a.s) şöyle buyurmuştur: “Müslüman insanın üç dostu olur: Bir dostu ona şöyle der: “İster diri ol, ister ölü ben seninleyim.” Bu dost insanın amelidir. Başka bir dost ise kendisine şöyle der: “Ben hayatta olduğun müddetçe seninleyim.” Bu da ölümünden sonra varislerine kalan mal ve servetidir. Üçüncü dost ise ona şöyle der: “Ben mezara kadar seninleyim, ondan sonra senden ayrılırım.” O da çocuğudur.”[1873]

bak. el-Kabr, 3267. Bölüm; el-Amel (1), 2938. Bölüm; el-Amel (3), 2961. Bölüm; 555. Konu, el-Vakf

[1] Tevbe suresi, 24. ayet

[2] el-Kafi, 6/526/7

[3] a. g. e. h. 6

[4] Tenbih’ul Havatir, 1/70

[5] a.g.e, 1/71

[6] el-Kafi, 6/531/7

[7] el-Mehasin, 2/445/2529

[8] a. g. e.s s. 446/2531

[9] Nehc’ul belağa, 344. hikmet

[10] a. g. e. 114. hutbe

[11] Bihar, 76/360/30

[12] Kenz’ul Ummal, 5440

[13] a. g. e. 5441

[14] Bihar, 74/389/1

[15] Nahl suresi, 81. ayet

[16] Enbiya suresi, 80. ayet

[17] Sebe suresi, 10-11. ayetler

[18] Hadid suresi, 25. ayet

[19] Sunen-i Ebi Davud, 2513

[20] Nisa suresi, 102. ayet

[21] Gurer’ul Hikem, 2135

[22] Kenz’ul Ummal, 10582

[23] el-Kafi, 5/7/7

[24] Şerh-u Nehc’il Belağa-i İbn-i Ebi’l-Hadid, 3/291

[25] Bihar, 100/9/10

[26] Kenz’ul Ummal, 10482

[27] Şerh-u Nehc’il Belağa-i İbn-i Ebi’l-Hadid, 1/275

[28] a. g. e. 6/93

[29] a. g. e. 13/179

[30] Gurer’ul Hikem, 4439

[31] Kenz’ul Ummal, 10581

[32] a. g. e. 10790

[33] Tuhef’ul Ukul, 288

[34] Kenz’ul Ummal, 44298

[35] a. g. e. 44353

[36] Bihar, 77/120/17, bak. s. 130/37

[37] a.g.e, 95/138/1

[38] el-Fakih, 4/356/5762

[39] el-Kafi, 5/113/3

[40] a. g. e. s. 112/2

[41] Mişkat’ul Envar, 141

[42] Hakka suresi, 29. ayet

[43] Bihar, 10/368/7

[44] a. g. e. 75/371/13

[45] a. g. e. s. 372/19

[46] Nehc’ul Belağa, 263. hikmet

[47] Bihar, 77/215/1

[48] a. g. e. 76/360/30

[49] Emali es-Seduk, 347/1

[50] Bihar, 75/371/15

[51] Kenz’ul Ummal, 14589

[52] a. g. e. 14582

[53] a. g. e. 14583

[54] a. g. e. 14620

[55] Nehc’ul Belağa, 332. hikmet

[56] Emali es-Seduk, 277/20

[57] Bihar, 75/369/2

[58] a. g. e. s. 341/21

[59] a. g. e. s. 372/16

[60] Kenz’ul Ummal, 14586

[61] Bihar, 75/375/30

[62] Kasas suresi, 35. ayet

[63] Kenz’ul Ummal, 1072

[64] a. g. e. 1074

[65] Nehc’ul Belağa, 169. hutbe

[66] Nehc’ul Belağa, 31. mektup; Şerh-u Nehc’il Belağa-i İbn-i Ebi’l-Hadid, 16/113

[67] Bihar, 75/331/65

[68] a. g. e. 74/151/10

[69] Al-i İmran, 19. ayet

[70] Al-i İmran, 85. ayet

[71] Nehc’ul Belağa, 198. hutbe

[72] a. g. e. 161. hutbe

[73] a. g. e. 371. hikmet; Şerh-u Nehc’il Belağa-i İbn-i Ebi’l-Hadid, 19/301

[74] Gurer’ul Hikem, 6069

[75] Bakara suresi, 138. ayet

[76] Rum suresi, 30. ayet

[77] Mean’il Ahbar, 188/1

[78] el-Kafi, 2/14/3

[79] a. g. e. 1/422/53

[80] Tevbe suresi, 33. ayet

[81] Kenz’ul Ummal, 246

[82] el-Fakih, 4/334/5719

[83] Kenz’ul Ummal, 245

[84] Nehc’ul Belağa, 198. hutbe; Şerh-u Nehc’il Belağa-i İbn-i Ebi’l-Hadid, 10/191, bak. Tüm hutbe

[85] Kenz’ul Ummal, 437

[86] Nehc’ul Belağa, 106. hutbe; Şerh-u Nehc’il Belağa-i İbn-i Ebi’l-Hadid, 7/171, bak. Tüm hutbeye

[87] Nehc’ul Belağa, 152. hutbe; Şerh-u Nehc’il Belağa-i İbn-i Ebi’l-Hadid, 9/152

[88] Gurer’ul Hikem, 456

[89] Nehc’us Saade, 3/208

[90] Nehc’ul Belağa, 106. hutbe

[91] Kenz’ul Ummal, 44216

[92] Gurer’ul Hikem, 10665

[93] Nehc’ul Belağa, 198. hutbe

[94] Enfal suresi, 38. ayet

[95] Kenz’ul Ummal, 243

[96] a. g. e. 265

[97] a. g. e. 247

[98] el-Kafi, 2/461/2

[99] Kenz’ul Ummal, 738

[100] a. g. e. 745

[101] a. g. e. 747

[102] a. g. e. 742

[103] a. g. e. 746

[104] Mean’il Ahbar, 239/1

[105] Kenz’ul Ummal, 441

[106] a. g. e. 441

[107] a. g. e. 444

[108] a. g. e. 743

[109] a. g. e. 759

[110] Gurer’ul Hikem, 3277

[111] Kenz’ul Ummal, 10658

[112] Gurer’ul Hikem, 3033

[113] Tuhef’ul Ukul, 196

[114] Şerh-u Nehc’il Belağa-i İbn-i Ebi’l-Hadid, 6/71

[115] Sahih-i Muslim, 62

[116] Emali el-Mufid, 353/4

[117] el-Kafi, 2/18/4

[118] Nehc’ul Belağa, 198. hutbe

[119] Bihar, 68/334/16

[120] Nehc’ul Belağa, 239. hutbe

[121] Bihar, 68/387/37

[122] Nehc’ul Belağa, 2. hutbe

[123] Sahih-i Muslim, 16. ayet

[124] el-Mehasin, 1/445/1031

[125] Tuhef’ul Ukul, 52

[126] Kenz’ul Ummal, 37631

[127] el-Kafi, 1/200/1

[128] Tuhef’ul Ukul, 329

[129] el-Kafi, 1/173/4

[130] a. g. e. 2/25/6

[131] Mean’il Ahbar, 185/1

[132] Nehc’ul Belağa, 125. hikmet

[133] Gurer’ul Hikem, 6349-6350

[134] Kenz’ul Ummal, 39

[135] a. g. e. 17

[136] a. g. e. 5225

[137] Saffat Suresi, 26. ayet

[138] Şerh-u Nehc’il Belağa-i İbn-i Ebi’l-Hadid, 4/31

[139] Gurer’ul Hikem, 10142; Nehc’ul Belağa, 16. mektup

[140] Nehc’ul Belağa, 64. mektup

[141] Gurer’ul Hikem, 4742

[142] a. g. e. 9220

[143] Kenz’ul Ummal, 1192

[144] Bihar, 8/12/10

[145] Kenz’ul Ummal, 1198

[146] Nehc’ul Belağa, 108. hutbe; Şerh-u Nehc’il Belağa-i İbn-i Ebi’l-Hadid, 7/191

[147] el-Kafi, 2/163/1

[148] a. g. e. s. 164/5

[149] Kenz’ul Ummal, 244

[150] a. g. e. 311

[151] Nehc’ul Belağa, 176. hutbe

[152] Gurer’ul Hikem, 5526-5527

[153] a. g. e. 9727

[154] Emali et-Tusi, 271/505

[155] a. g. e. 186/311

[156] İbrahim suresi, 23. ayet

[157] Yunus suresi, 10. ayet

[158] Kenz’ul Ummal, 25242

[159] Emali et-Tusi, 215/374

[160] Cami’ul Ahbar, 230/591

[161] Emali et-Tusi, 89/136

[162] Mean’il Ahbar, 246/8

[163] Cami’ul Ahbar, 231/596

[164] el-Hisal, 19/67

[165] Tuhef’ul Ukul, 246

[166] el-Mehasin, 2/143/1371

[167] el-Hisal, 181/246

[168] Bihar, 76/12/50

[169] Kenz’ul Ummal, 25237

[170] Bihar, 76/12/50

[171] Kenz’ul Ummal, 25253

[172] a. g. e. 25265

[173] Bihar, 76/11/46

[174] Gurer’ul Hikem, 7314

[175] Nur suresi, 61. ayet

[176] Bihar, 76/5/16

[177] a. g. e. s. 3/3

[178] a. g. e. s. 7/25

[179] Nisa suresi, 86. ayet

[180] Kenz’ul Ummal, 25294

[181] el-Kafi, 2/646/13

[182] Durr’ul Mensur, 2/605

[183] Kenz’ul Ummal, 25321

[184] Bihar, 76/10/38

[185] a. g. e. s. 7/26

[186] el-Kafi, 2/646/1

[187] Bihar, 76/8/32

[188] a. g. e. s. 9/35

[189] a. g. e. s. 8/28

[190] Kurb’ul Esnad, 133/465

[191] el-Kafi, 5/535/3

[192] Tenbih’ul Havatir, 2/6

[193] Nur suresi, 27. ayet

[194] Bihar, 76/14/3

[195] Ahzap suresi, 56. ayet

[196] Nisa suresi, 65. ayet

[197] Bihar, 82/136/22

[198] a. g. e. 71/153/63

[199] a.g.e, 82/129/7

[200] a. g. e. 102/168/6

[201] Tenbih’ul Havatir, 2/117

[202] Bihar, 2/204/87

[203] a. g. e. s. 205/91

[204] Tenbih’ul Havatir, 2/185

[205] Bihar, 46/301/44

[206] a. g. e. 82/103/51

[207] a. g. e. 93/189/23

[208] a. g. e. s. 190/25

[209] Gurer’ul Hikem, 1164

[210] Feth suresi, 29. ayet

[211] Bihar, 71/343/2

[212] a. g. e. s. 344/5

[213] a. g. e. s. 343/3

[214] Metalib’us Suul, 53

[215] Kenz’ul Fevaid lil Keraceki, 2/10

[216] Hakka suresi, 12. ayet

[217] Gurer’ul Hikem, 4090

[218] Nehc’ul Belağa, 4. hutbe

[219] Gurer’ul Hikem, 10106

[220] Nehc’ul Belağa, 83. hutbe

[221] a. g. e. 76

[222] a. g. e. 83

[223] Bihar, 78/109/17

[224] Nehc’ul Belağa, 105. hutbe

[225] Enbiya suresi, 45. ayet

[226] A’raf suresi, 198. ayet

[227] A’raf suresi, 179. ayet

[228] A’raf suresi, 100. ayet

[229] Enfal suresi, 23. ayet

[230] En’am suresi, 25. ayet

[231] Yunus suresi, 42. ayet

[232] Neml suresi, 80. ayet

[233] Fatır suresi, 22. ayet

[234] Mülk suresi, 10. ayet

[235] Nehc’ul Belağa, 129. hutbe

[236] a. g. e. 88

[237] a. g. e. 97

[238] a. g. e. 33. mektup

[239] Bihar, 78/160/21

[240] Gurer’ul Hikem, 62234

[241] a. g. e. 5579

[242] a. g. e. 9243

[243] a. g. e. 5581

[244] a. g. e. 518

[245] a. g. e. 5583

[246] a. g. e. 4166

[247] İsra suresi, 36. ayet

[248] Nisa suresi, 140. ayet

[249] el-Kafi, 2/35/1

[250] Nur’us Sakaleyn, 1/564/628

[251] Bihar, 104/130/20

[252] el-Kafi, 6/18/3

[253] a. g. e. s. 19/10

[254] a.g.e, 6/18/1

[255] Mekarim’ul Ahlak, 1/474/1626

[256] Tefsir i Ayyaşi, 1/168/28

[257] Bihar, 104/127/4

[258] Usd’ul Gabe, 1/681/1067

[259] Sunen-i Ebi Davud, 4952

[260] Neml suresi, 30. ayet

[261] Kenz’ul Ummal, 2490

[262] a. g. e. 2491

[263] a. g. e. 2492

[264] el-Kafi, 2/672/1

[265] Nur’us Sakaleyn, 1/7/20

[266] et-Tevhid, 36/2

[267] a. g. e. 221/13

[268] Neml suresi, 40. ayet

[269] Bihar, 78/371/6

[270] Sevab’ul A’mal, 130/1

[271] Bihar, 14/113/5

[272] a. g. e. 4/211/5

[273] el-Kuna ve’l Elkab, 1/128

[274] el-Kafi, 1/70/9

[275] Nehc’ul Belağa, 123. hikmet

[276] el-Kafi, 1/70/7

[277] Kenz’ul Ummal, 44439

[278] el-Kafi, 2/85/1

[279] Kenz’ul Ummal, 911

[280] a. g. e. 875

[281] a. g. e. 876

[282] Bihar, 77/161/171

[283] Kenz’ul Ummal, 910

[284] a. g. e. 43079

[285] Bihar, 71/258/5

[286] a. g. e. s. 261/2

[287] Nehc’ul Belağa, 53. mektup; Şerh-u Nehc’il Belağa-i İbn-i Ebi’l-Hadid, 17/47

[288] Gafir suresi, 85. ayet

[289] Ahzap suresi, 38. ayet

[290] Fatır suresi, 43. ayet

[291] Ahzap suresi, 21. ayet

[292] Nehc’ul Belağa, 110. hutbe

[293] el-Hisal, 271/12

[294] Mumtehine suresi, 4. ayet

[295] Nisa suresi, 125. ayet

[296] Bihar, 76/68/6

[297] a. g. e. h. 5

[298] el-Hisal, 271/11

[299] Fıkh’ur Rıza (a.s), 66

[300] Enfal suresi, 38. ayet

[301] Hicr suresi, 13. ayet

[302] Nehc’ul Belağa, 31. hikmet

[303] Gurer’ul Hikem, 1684

[304] a. g. e. 666

[305] Sahifet’us Zeyn’il Abidin, 199, 47. dua

[306] Gurer’ul Hikem, 5611

[307] a. g. e. 5612

[308] a. g. e. 5642

[309] a. g. e. 5613

[310] a. g. e. 5614

[311] a. g. e. 2497

[312] Nehc’ul Belağa, 183. hutbe

[313] Gurer’ul Hikem, 3149

[314] Nur’us Sakaleyn, 5/78/96

[315] a. g. e. s. 122/13

[316] Tenbih’ul Havatir, 1/279

[317] Nehc’ul Belağa, 45. mektup

[318] Bihar, 94/148

[319] Nehc’ul Belağa, 83. hutbe

[320] a. g. e. 114

[321] Gurer’ul Hikem, 5270-5271

[322] Nehc’ul Belağa, 145. hikmet

[323]- Hurura; Kufe yakınlarında olan bir köyün ismidir. Nehrevan savaşında Hz. Ali’ye karşı savaşan hariciler, o yeri kendilerine savaş alanı seçtiler. Bu şahıs ise Nehrevan savaşında öldürülen “Garve b. Edne” idi.

[324] a. g. e. 97

[325] Bihar, 76/178/3

[326] a. g. e. s. 179/5

[327] Sevab’ul A’mal, 1/102/2

[328] Bihar, 97/87/12

[329] a. g. e. s. 88/15

[330] Al-i İmran suresi, 39. ayet

[331] Gurer’ul Hikem, 1504

[332] a. g. e. 2002

[333] a. g. e. 2101

[334] Kenz’ul Ummal, 17517

[335] a. g. e. 17519

[336] Bihar, 72/194/14

[337] a. g. e. 78/258/142

[338] Nehc’ul Belağa, 183. hutbe

[339] Bihar, 77/208/1

[340] Nehc’ul Belağa, 224. hikmet

[341] Bihar, 78/82/82

[342] Gurer’ul Hikem, 6559

[343] Bihar, 78/113/7

[344] a. g. e. 1/94/23

[345] el-Hisal, 434/20

[346] a. g. e. s. 271/10

[347] Gurer’ul Hikem, 9581

[348] a. g. e. 9595

[349] a. g. e. 9813

[350] Gurer’ul Hikem, 17

[351] a. g. e. 3931

[352] a. g. e. 5794

[353] Şerh-u Nehc’il Belağa-i İbn-i Ebi’l-Hadid, 10/2152, Bak tüm söze

[354] Gurer’ul Hikem, 4820

[355] a. g. e. 4818

[356] a. g. e. 6563

[357] a. g. e. 8438

[358] a. g. e. 8535

[359] a. g. e. 8536

[360] a. g. e. 8982

[361] a.g.e, 4821

[362] a. g. e. 3151

[363] Tedbir lugatte işin sonunu düşünmek, uzak görüşlülük ve çare bulmak anlamındandır.

[364] a. g. e. 5571

[365] a. g. e. 7906

[366] a. g. e. 8768

[367] a. g. e. 8045

[368] a. g. e. 5572

[369] a. g. e. 8433

[370] a. g. e. 1656

[371] a. g. e. 5792

[372] a. g. e. 5948

[373] a. g. e. 9714

[374] a. g. e. 5592

[375] a. g. e. 4404

[376] 1 a. g. e. 5266

[377] a. g. e. 9947

[378] a. g. e. 9006

[379] a. g. e. 560

[380] a. g. e. 3974

[381] a. g. e. 772

[382] a. g. e. 8982

[383] a. g. e. 5589

[384] a. g. e. 8013

[385] a. g. e. 5588

[386] a. g. e. 9333

[387] a. g. e. 3350

[388] a. g. e. 5590

[389] Bihar, 73/75/39

[390] a. g. e. 77/75/3

[391] Nehc’ul Belağa, 64. hutbe; Şerh-i Nehc’ul-Belağa-i İbn-i Ebi’l-Hadid, 5/145

[392] Nehc’ul Belağa, 285. hikmet

[393] Bihar, 73/365/97

[394] a. g. e. 78/164/1

[395] a. g. e. 98/88/2

[396] Gurer’ul Hikem, 10660

[397] Nehc’ul Belağa, 283. hikmet; Şerh-u Nehc’il Belağa-i İbn-i Ebi’l-Hadid, 19/175

[398] Nehc’ul Belağa, 150. hikmet

[399] Bihar, 84/11/87

[400] Gurer’ul Hikem, 9814

[401] Nehc’ul Belağa, 69. mektup

[402] Kenz’ul Ummal, 9330

[403] Bihar, 77/422/41

[404] a. g. e. 103/102/44

[405] a. g. e. 78/54/100

[406] el-Kafi, 3/22/1

[407] Bihar, 77/69/8

[408] a. g. e. 76/137/48

[409] Kenz’ul Ummal, 26200

[410] Bihar, 76/131/25

[411] a. g. e. 76/130/17

[412] a. g. e. s. 128/11

[413] Kenz’ul Ummal, 2753

[414] a. g. e. 2804

[415] Bihar, 76/131/26

[416] a. g. e. s. 126/2

[417] el-Mehasin, 2/380/2336

[418] Bihar, 76/139/51

[419] a. g. e. 62/145/4

[420] a. g. e. h. 5

[421] a. g. e. 76/137/48

[422] el-Hisal, 481/53

[423] Bihar, 62/291

[424] a. g. e. 76/135/48

[425] a. g. e. s. 139/52

[426] ed-Deavet, Ravendi, 161/445

[427] Bihar, 76/137/48

[428] a. g. e. s. 135/47

[429] el-Kafi, 3/23/7

[430] el-Fakih, 1/480/1390

[431] el-Kafi, 3/445/13

[432] el-İhtisas, 343

[433] Gurer’ul Hikem, 4768

[434] a. g. e. 5764

[435] Kenz’ul Ummal, 43058

[436] Emali et-Tusi, 302/598

[437] Nehc’ul Belağa, 233. hutbe

[438] Tuhef’ul Ukul, 70

[439] Kurb’ul Esnad, 128/450

[440] Bihar, 1/222/6

[441] a. g. e. s. 224/13

[442] Kenz’ul Ummal, 28843

[443] Tenbih’ul Havatir, 37

[444] Fıkh’ur Rıza (a.s), 337

[445] el-Mehasin, 1/357/760

[446] Emali et-Tusi, 303/604

[447] Kenz’ul Ummal, 10185

[448] a. g. e. 10233

[449] a. g. e. 43057

[450] a. g. e. 43059

[451] el-Hisal, 343/8

[452] Mekarim’ul Ahlak, 2/372

[453] Kenz’ul Ummal, 43103

[454] a. g. e. 43060

[455] İlel’uş Şerayi’, 104/2

[456] Tefsir i Ayyaşi, 2/323/11

[457] el-Kafi, 8/395/595

[458] Nehc’ul Belağa, 38. hutbe

[459] Nehc’us Saade, 2/320

[460] Nehc’ul Belağa, 65. mektup

[461] a. g. e. 17. hutbe

[462] a. g. e. 405. hikmet

[463] a. g. e. 32 mektup

[464] a. g. e. 2. hutbe

[465] A’lam’ud Din, 301

[466] Tuhef’ul Ukul, 69

[467] a. g. e. 83

[468] Nehc’ul Belağa, 113. hikmet

[469] el-Hisal, 16/56

[470] Tuhef’ul Ukul, 214

[471] Emali et-Tusi, 7/8

[472] Emali es-Seduk, 343/14

[473] Keşf’ul Gumme, 3/138

[474] Sahifet’us Seccadiye, 86

[475] a. g. e. s. 87, 20. dua

[476] Nehc’ul Belağa, 16. hutbe

[477] Nehc’us Saade, 1/225

[478] Kenz’ul Fevaid lil Keraceki, 1/351

[479] Tenbih’ul Havatir, 1/52

[480] Gurer’ul Hikem, 2723

[481] Tuhef’ul Ukul, 210

[482] Emali es-Seduk, 251/11

[483] el-Kafi, 1/68/10

[484] Nehc’ul Belağa, 45. mektup

[485] Tuhef’ul Ukul, 167

[486] el-Kafi, 2/393/1

[487] Bihar, 76/104/12

[488] Mekarim’ul Ahlak, 1/256/768

[489] Kenz’ul Ummal, 41237

[490] a. g. e. 41235

[491] Bihar, 79/64/7

[492] Vesail’uş Şia, 11/111/1

[493] Mekarim’ul Ahlak, 1/257/769

[494] Nehc’ul Belağa, 207. hikmet

[495] a. g. e. 53. mektup

[496] Bihar, 43/81/2

[497] Neml suresi, 60. ayet

[498] Kenz’ul Ummal, 9056

[499] a. g. e. 9051

[500] a. g. e. 9057

[501] a. g. e. 9081

[502] a. g. e. 9050

[503] a. g. e. 9052

[504] el-Kafi, 5/260/3

[505] a. g. e. s. 264/9

[506] a. g. e. s. 363/7

[507] a. g. e, 5/264/8

[508] a. g. e.

[509] Gurer’ul Hikem, 1662

[510] a. g. e. 572

[511] a. g. e. 1700

[512] a. g. e. 7597

[513] a. g. e. 1820

[514] Nehc’ul Belağa, 53. mektup

[515] Bihar, 78/11/70

[516] Nehc’ul Belağa, 4. hikmet

[517] Bihar, 78/104/2

[518] a. g. e. s. 236/66

[519] Nehc’ul Belağa, 47. hikmet

[520] Gurer’ul Hikem, 5763

[521] a. g. e. 6180

[522] a. g. e. 2899

[523] a. g. e. 3257

[524] a. g. e. 10591

[525] a. g. e. 3188

[526] a. g. e. 10917-10918

[527] a. g. e. 9626

[528] Mean’il Ahbar, 366/1

[529] Gurer’ul Hikem, 3938

[530] a. g. e. 3939

[531] Bihar, 78/377/3

[532] Gurer’ul Hikem, 4620

[533] Bihar, 74/178/21

[534] a.g.e, 78/229/9

[535] Nehc’ul Belağa, 53. mektup

[536] Teğabun suresi, 16. ayet, Haşr suresi, 9. ayet

[537] Bihar, 73/303/15

[538] a. g. e. s. 301/8

[539] Nur’us Sakaleyn, 5/291/67

[540] a. g. e. h. 68

[541] Nehc’ul Belağa, 162. hutbe

[542] Bihar, 73/305/25

[543] a. g. e. h. 23

[544] Tuhef’ul Ukul, 371, 372

[545] Mean’il Ahbar, 199/4

[546] Bakara suresi, 216. ayet

[547] Al-i İmran suresi, 180. ayet

[548] İsra suresi, 11. ayet

[549] Nehc’ul Belağa, 387. hikmet

[550] a. g. e. 31. mektup

[551] a. g. e. 167. hutbe

[552] Enfal suresi, 22. ayet

[553] Enfal suresi, 55. ayet

[554] Nehc’ul Belağa, 164. hutbe

[555] Bihar, 77/46/3

[556] a. g. e. 75/283/10

[557] Gurer’ul Hikem, 5749

[558] a. g. e. 5676

[559] a. g. e. 5677

[560] a. g. e. 5685

[561] a. g. e. 5702

[562] a. g. e. 5705

[563] a. g. e. 5713

[564] a. g. e. 5732

[565] a. g. e. 5734

[566] a. g. e. 5735

[567] a. g. e. 5736

[568] a. g. e. 5737

[569] a. g. e. 5739

[570] a. g. e. 5741

[571] a. g. e. 5740

[572] a. g. e. 5748

[573] a. g. e. 5701

[574] a. g. e. 5751

[575] a. g. e. 5750

[576] Kenz’ul Ummal, 29089

[577] Bihar, 75/266/16

[578] a. g. e. s. 204/6

[579] a. g. e. 77/138/7

[580] a. g. e. 103/103/55

[581] Tenbih’ul Havatir, 2/52

[582] Kenz’ul Ummal, 44045

[583] a. g. e. 14934

[584] Bihar, 72/203/1

[585] el-Kafi, 2/325/8

[586] Kenz’ul Ummal, 43588

[587] a. g. e. 9522

[588] Bihar, 93/325/6

[589] Kenz’ul Ummal, 29104

[590] a. g. e. 9392

[591] Tenbih’ul Havatir, 1/178

[592] Kenz’ul Ummal, 29114

[593] Bihar, 72/115/13

[594] Bihar, 75/212/1

[595] Nehc’ul Belağa, 114. hutbe

[596] a. g. e. 32. hikmet

[597] a.g.e. 77/137/2

[598] Gurer’ul Hikem, 5753

[599] Sunen-i Ebi Davud, 2511

[600] Bihar, 73/263/4

[601] a. g. e. 72/236/3

[602] Gurer’ul Hikem, 2005

[603] Bihar, 77/115/8

[604] Gurer’ul Hikem, 4774

[605] a. g. e. 4771, NEcef baskısında amel yerine emel (arzu) kelimesi vardır.

[606] a. g. e. 4795

[607] Bihar, 62/293

[608] Gurer’ul Hikem, 2190

[609] a. g. e. 2477

[610] Tenbih’ul Havatir, 2/120

[611] Mustedrek’ul Vesail, 11/138/12642

[612] a. g. e. 9/32/10124

[613] Bihar, 71/289/53

[614] a. g. e. 77/212/1

[615] a. g. e. 78/345/3

[616] Gurer’ul Hikem, 8729

[617] a. g. e. 2713

[618] a. g. e. 9789

[619] Bihar, 78/122/5

[620] Nehc’ul Belağa, 314. hikmet

[621] Gurer’ul Hikem, 504

[622] Maide suresi, 48. ayet

[623] Casiye suresi, 18. ayet

[624] Gurer’ul Hikem, 698

[625] Bihar, 78/83/87

[626] Kaynakta (sözlerim) diye geçmektedir. Doğru olan bizim kaydettiğimiz (Amellerim) dir. Avali’l- Leali, 4/124/122 olduğu gibi.

[627] Mustedrek’ul Vesail, 11/173/12672

[628] Şura suresi, 13. ayet

[629] el-Kafi, 2/17/1

[630] Nehc’ul Belağa, 120. hutbe; Şerh-u Nehc’il Belağa-i İbn-i Ebi’l-Hadid, 7/288

[631] el-Hisal, 113/90

[632] Maide suresi, 6. ayet

[633] A’raf suresi, 28. ayet

[634] Şura suresi, 17. ayet

[635] Rahman suresi, 7, 8. ayetler

[636] Bihar, 6/58/1, bak tüm hadise

[637] İlel’uş Şerayi’, 8/1

[638] Bihar, 6/95/2, bak tüm hadise

[639] a. g. e. s. 107/1

[640] Nehc’ul Belağa, 252. hikmet, Şerh-u Nehc’il Belağa-i İbn-i Ebi’l-Hadid, 19/86

[641] Bihar, 6/109/2

[642] Gurer’ul Hikem, 8

[643] a. g. e. 963

[644] a. g. e. 3873

[645] a. g. e. 8279

[646] a. g. e. 734

[647] a. g. e. 1556

[648] a. g. e. 5197

[649] a. g. e. 8163

[650] a. g. e. 8627

[651] Nehc’ul Belağa, 113. hikmet

[652] a. g. e. 371

[653] Gurer’ul Hikem, 3285

[654] a. g. e. 9423

[655] a. g. e. 4287

[656] a. g. e. 4480

[657] a. g. e. 9357

[658] a. g. e. 10815

[659] el-Hisal, 6/18

[660] el-Kafi, 2/148/1

[661] Gurer’ul Hikem, 5759

[662] el-Hisal, 7/21

[663] Lokman suresi, 13. ayet

[664] Nisa suresi, 48. ayet

[665] Nisa suresi, 116. ayet

[666] Hac Suresi, 31. ayet

[667] Mekarim’ul Ahlak, 2/357/2660

[668]- Nisa/48

[669] Nehc’ul Belağa, 176. hutbe

[670] el-Kafi, 2/415/1

[671] a. g. e. s. 397/1

[672] a. g. e. h. 2

[673] el-Kafi, 2/398/6

[674] Sevab’ul A’mal, 307/3

[675] Kenz’ul Ummal, 10887

[676] a. g. e. 10888

[677] a. g. e. 11294

[678] a. g. e. 11293

[679] Şerh-u Nehc’il Belağa-i İbn-i Ebi’l-Hadid, 14/110

[680] a. g. e. s. 227

[681] Kenz’ul Ummal, 43759

[682] a. g. e. 11028

[683] a. g. e. 11029

[684] a. g. e. 11030

[685] Yusuf suresi, 106. ayet

[686] Tefsir i Ayyaşi, 2/199/90

[687] a. g. e. 2/200/96

[688] el-Kafi, 2/397/3

[689] a. g. e. h. 4

[690] Mean’il Ahbar, 379/1

[691] Bihar, 78/200/28

[692] Kenz’ul Ummal, 8849

[693] el-Hisal, 136/151

[694] Bihar, 72/93/3

[695] a. g. e. 58/317/8

[696] Gurer’ul Hikem, 1941-1942

[697] Kenz’ul Ummal, 9632

[698] a. g. e. 9634

[699] a. g. e. 9635

[700] a. g. e. 9636

[701] a. g. e. 9638

[702] a. g. e. 9641

[703] et-Tehzib, 7/146/648

[704] el-Kafi, 5/308/19

[705] a. g. e. s. 277/2

[706] a. g. e. s. 294/6

[707] el-Fakih, 3/238/3872

[708] el-Kafi, 5/280/4

[709] Şerh-u Nehc’il Belağa-i İbn-i Ebi’l-Hadid, 19/57

[710] Nehc’ul Belağa, 230. hikmet

[711] a. g. e. 335. hikmet

[712] Gurer’ul Hikem, 730

[713] a. g. e. 1182

[714] a. g. e. 205

[715] a. g. e. 1866

[716] a. g. e. 4223

[717] a. g. e. 2602

[718] a. g. e. 2579

[719] a. g. e. 2661

[720] a. g. e. 7014

[721] el-Kafi, 8/4/1

[722] Gurer’ul Hikem, 1167-1168

[723] a. g. e. 2668

[724] a. g. e. 7311

[725] a. g. e.1129

[726] a. g. e. 5230

[727] a. g. e. 2743

[728] a. g. e. 353

[729] a. g. e. 10960

[730] a. g. e. 4630

[731] a. g. e. 885

[732] a. g. e. 7407

[733] a. g. e. 800

[734] a. g. e. 1880

[735] a. g. e. 8440

[736] a. g. e. 1369

[737] a. g. e. 3094

[738] Bihar, 72/199/29

[739] Gurer’ul Hikem, 5917

[740] a. g. e. 5916

[741] a. g. e. 2148

[742] a. g. e. 1989

[743] A’raf suresi, 11. ayet

[744] a.g.s 12. ayet

[745] Nehc’ul Belağa, 192. hutbe

[746] Bihar, 63/250/110

[747] Muminun suresi, 97, 98. ayetler

[748] Nahl suresi, 98. ayetler

[749] Al-i İmran, 36. ayet

[750] A’raf suresi, 200. ayet

[751] Nehc’ul Belağa, 151. hutbe

[752] Fatır suresi, 6. ayet

[753] Yusuf suresi, 5. ayet

[754] İsra suresi, 53. ayet

[755] Nehc’ul Belağa, 1. hutbe

[756] Mekarim’ul Ahlak, 2/354/2660

[757] Tuhef’ul Ukul, 399

[758] Gurer’ul Hikem, 2623

[759] Bihar, 94/143/21

[760] a. g. e. 81/211/27

[761] el-Kafi, 2/251/10

[762] Tuhef’ul Ukul, 301

[763] A’raf suresi, 27. ayet

[764] Hac suresi, 3, 4. ayetler

[765] el-Hisal, 113/91

[766] Kenz’ul Ummal, 30883

[767] Bakara suresi, 208. ayet

[768] Nur suresi, 21. ayet

[769] Nur’us Sakaleyn, 1/152/493

[770] a. g. e. h. 494

[771] Durr’ul Mensur, 1/403

[772] Tefsir i el-Mizan, 2/101

[773] Yasin suresi, 60. ayet

[774] Haşr suresi, 16. ayet

[775] Nehc’ul Belağa, 7. hutbe

[776] a. g. e. 10. mektup

[777] Durr’ul Mensur, 8/116

[778] Sad suresi, 82, 83. suresi

[779] A’raf suresi, 16-17. ayetler

[780] Hicr suresi, 39, 40. ayetler

[781] İsra suresi, 62. ayet

[782] Sebe suresi, 20. ayet

[783] Nisa suresi, 83. ayet

[784] Nehc’ul Belağa, 192. hutbe

[785] Bihar, 63/256/125

[786] Sebe suresi, 21. ayet

[787] Bihar, 4/80/5

[788] Nisa suresi, 76

[789] İbrahim suresi, 22. ayet

[790] Tuhef’ul Ukul, 400

[791] Nehc’ul Belağa, 129. hutbe

[792] a. g. e. 192

[793] Nisa suresi, 118-119. ayetler

[794] Bakara suresi, 268. ayet

[795] Nisa suresi, 120. ayet

[796] En’am suresi, 43. ayet

[797] İbrahim suresi, 22. ayet

[798] Muhammed suresi, 25. ayet

[799] Beşaret’ul Mustafa, 27

[800] Emali es-Seduk, 376/5

[801] el-Kafi, 2/315/4

[802] a. g. e. s. 327/2

[803] Sahifet’us Zeyn’il Abidin, 144, 37. dua

[804] Nehc’ul Belağa, 138. hutbe

[805] a. g. e. 121

[806] a. g. e. 64

[807] a. g. e. 91

[808] Kasas’ul Enbiya lir-Ravendi, 269/338

[809] a. g. e. 269/339

[810] Nahl suresi, 99. ayet

[811] Hicr suresi, 42. ayet

[812] el-Hisal, 285/37

[813] Bihar, 78/164/1

[814] Bihar, 78/9/64

[815] Nahl suresi, 100. ayet

[816] Al-i İmran suresi, 175. ayet

[817] Tefsir i Ayyaşi, 2/270/69

[818] el-Kafi, 8/288/433

[819] Nehc’ul Belağa, 50. hutbe

[820] Mücadele suresi, 19. ayet

[821] Zuhruf suresi, 36. ayet

[822] Şuara suresi, 221-222. ayetler

[823] el-Kafi, 2/314/8

[824] Nehc’ul Belağa, 86. hutbe

[825] a. g. e. 53. mektup

[826] a. g. e. 91. hutbe

[827] a. g. e. 157

[828] Emali es-Seduk, 59/1

[829] Tuhef’ul Ukul, 298

[830] el-hisal, 51/61

[831] a. g. e. s. 132/140

[832] Kasas’ul Enbiya lir Ravendi, 153/163

[833] İsra suresi, 64. ayet

[834] el-Hisal, 216/40

[835] Şuara suresi, 94-95. ayetler

[836] Tuhef’ul Ukul, 363

[837] Gurer’ul Hikem, 7494

[838] Bihar, 104/48/5

[839] Nehc’ul Belağa, 69. mektup

[840] Mean’il-Ahbar, 139/1

[841] Nehc’ul Belağa, 192. hutbe

[842] a. g. e.

[843] el-Hisal, 263/141

[844] Nehc’ul Belağa, 192. hutbe

[845] Şuara suresi, 224-227. ayetler

[846] Yasin suresi, 69. ayet

[847] Mean’il Ahbar, 385/19

[848] Tefsir-u Mecme’il Beyan, 7/325

[849] Nur’us Sakaleyn, 4/71/107

[850] Durr’ul Mensur, 6/334

[851] Keşf’ul Gumme, 2/418

[852] Nur’us Sakaleyn, 4/70/105

[853] Durr’ul Mensur, 6/335

[854] a. g. e. 6/336

[855] a. g. e.

[856] Emali es-Seduk, 495/6, Sünen-i Ebi Davud, 5011

[857] Uyun-u Ahbar’ir Rıza, 1/7/1

[858] a. g. e. h. 2

[859] Bihar 79/290/4

[860] Nehc’ul Belağa, 455. hikmet

[861] Sahih-i Muslim, 2256

[862] a. g. e.

[863] Tarih-i Dimeşk, (İmam Ali’nin –a. s) biyografisinde, 3/243

[864] a. g. e. s. 245

[865] a. g. e. 3/249

[866] a. g. e. s. 252

[867] a. g. e. s. 251

[868] a. g. e. s. 253

[869] Mustedrek’ul Vesail, 11/113/12564

[870] a. g. e. s. 112/12559

[871] a. g. e. s. 113/12560

[872] Şerh-u Nehc’il Belağa-i İbn-i Ebi’l-Hadid, 1/262

[873] Mustedrek’ul Vesail, 11/114/12565

[874] el-Kafi, 5/47/1

[875] Gurer’ul Hikem, 7388

[876] Mustedrek’ul Vesail, 5/357/6079

[877] Kenz’ul Ummal, 39030

[878] a. g. e. 39031

[879] a. g. e. 39032

[880] a. g. e. 39033

[881] a. g. e. 6489

[882] a. g. e. 6490

[883] Tuhef’ul Ukul, 381

[884] Kenz’ul Ummal, 6493

[885] Nehc’ul Belağa, 63. hikmet; Şerh-u Nehc’il Belağa-i İbn-i Ebi’l-Hadid, 18/204

[886] Kenz’ul Ummal, 6496

[887] a. g. e. 6492

[888] Zümer suresi, 44. ayet

[889] Tefsir i el-Mizan, 17/270

[890] Bakara suresi, 255. ayet

[891] Yunus suresi, 3. ayet

[892] Meryem suresi, 87. ayet

[893] Ta-Ha suresi, 109. ayet

[894] Zuhruf suresi, 86. ayet

[895] Durr’ul Mensur, 1/352

[896] Bihar, 8/36/9

[897] Kenz’ul Ummal, 39057

[898] Necm suresi, 26. ayet

[899] Enbiya suresi, 28. ayet

[900] Kenz’ul Ummal, 39043

[901] Musned-i İbn-i Hanbel, 4/25/11081

[902] Uyun-u Ahbar’ir Rıza, 1/136/35

[903] el-Kafi, 8/11/1

[904] İsra suresi, 79. ayet

[905] Duha suresi, 4, 5. ayetler

[906] Kenz’ul Ummal, 39042

[907] Bihar, 8/48/49

[908] a. g. e. s. 57/72

[909] Emali es-Seduk, 242/3

[910] Bihar, 8/36/8

[911] a. g. e. s. 61

[912] a.g.e, 8/36/62

[913] el-Hisal, 29/103

[914] Bihar, 8/37/14

[915] A’raf suresi, 53. ayet

[916] Şuara suresi, 99-101. ayetler

[917] Muddessir suresi, 46-48. ayetler

[918] Bihar, 8/58/75

[919] el-Hisal, 63/93

[920] a. g. e. 355/36

[921] Mehasin, 1/159/223

[922] a. g. e. h. 225

[923] Uyun-u Ahbar’ir Rıza, 1/136/35

[924] a. g. e. 2/66/292

[925] Kenz’ul Ummal, 39059

[926] Mehasin, 1/294/587 bak, Bihar, 8/41/27, 68/126/54

[927] En’am suresi, 94. ayet

[928] Yunus suresi, 18. ayet

[929] Rum suresi, 13. ayet

[930] Bakara suresi, 48. ayet

[931] Bakara suresi, 123. ayet

[932] Bakara suresi, 254. ayet

[933] el-Hisal, 355/36

[934] Emali et-Tusi, 380/815

[935] Kenz’ul Ummal, 39549

[936] Bakara suresi, 48. ayet 39055

[937] Uyun-u Ahbar’ir Rıza, 1/136/35

[938] Fezail’uş Şia, 77/45

[939] el-Kafi, 2-248/1

[940] Mehasin, 1/293/583

[941] Bihar, 8/48/51

[942] a. g. e. s. 38/16

[943] ed-Deavat lil ravendi, 51/127

[944] el-Hisal, 156/197

[945] Bihar, 8/58/75

[946] a. g. e. s. 37/15

[947] Tefsir-u Mecme’il Beyan, 1/223

[948] İlel’uş Şerayi’, 394/11

[949] Şerh-u Nehc’il Belağa-i İbn-i Ebi’l-Hadid, 7/221

[950] Bihar, 8/43/39

[951] Musned-i İbn-i Hanbel, 2/586/6637

[952] Nehc’ul Belağa, 176. hutbe

[953] Musned-i İbn-i Hanbel, 2/586/6637

[954] Gurer’ul Hikem, 2509

[955] a. g. e. 5789

[956] Bihar, 8/58/75

[957] Maide suresi, 35. ayet

[958] Kenz’ul Ummal, 39071

[959] Sahih-i Muslim, 384

[960] el-Kafi, 8/24/4

[961] İlel’uş Şerayi’, 164/6

[962] Tefsir i el-Mizan, 5/334

[963] Uyun-u Ahbar’ir Rıza (a.s), 2/58/217

[964] Tefsir i el-Mizan, 5/333

[965] Emali es-Seduk, 411/5

[966] Bihar, 8/38/16

[967] a. g. e. s. 43/41

[968] el-Kafi, 8/101/72

[969] Bihar, 8/58/75

[970] Nehc’ul Belağa, 86. hutbe

[971] a. g. e. 78. mektup

[972] Gurer’ul Hikem, 4499

[973] Tenbih’ul Havatir, 2/121

[974] Nehc’ul Belağa, 53. mektup

[975] Hud suresi, 105-106. ayetler

[976] Muminun suresi, 106. ayet

[977] Kurb’ul Esnad, 353/1262

[978] İlel’uş Şerayi’, 95/4

[979] Kenz’ul Ummal, 491

[980] a. g. e. 579

[981] a. g. e. 538

[982] et-Tevhid, 357/5

[983] el-Mehasin, 1/436/1010

[984] et-Tevhid, 356/3

[985] a. g. e. 358/6

[986] Kamil’uz-Ziyarat, 164

[987] Sevab’ul A’mal, 155/1

[988] el-Kafi, 2/516/1

[989] Nehc’ul Belağa, 53. mektup

[990] et-Tevhid, 356/2

[991] Kurb’ul Esnad, 355/1270

[992] Bihar, 98/218/3

[993] Gurer’ul Hikem, 8602

[994] a. g. e. 2707

[995] a. g. e. 1629

[996] a. g. e. 5516

[997] Nehc’ul Belağa, 1. hutbe

[998] a. g. e. 64. hutbe

[999] a. g. e. 161. hutbe

[1000] Emali es-Seduk, 322/4

[1001] Mişakat’ul Envar, 226

[1002] Gurer’ul Hikem, 2835

[1003] Kenz’ul Ummal, 16683

[1004] Gurer’ul Hikem, 3237

[1005] a. g. e. 9376

[1006] Bihar, 2/52/19

[1007] Nur’us Sakaleyn, 5/587/10 ve bak. H. 11- h. 13

[1008] Tuhef’ul Ukul, 218

[1009] el-Hisal, 243/96

[1010] a. g. e. h. 97

[1011] Gurer’ul Hikem, 9297

[1012] a. g. e. 9307

[1013] Bihar, 74/414/31

[1014] Gurer’ul Hikem, 9274

[1015] a. g. e. 9346

[1016] a. g. e. 9402

[1017] Bakara suresi, 152. ayet

[1018] Sahifet’uz Zeyn’il Abidin, 20, 1. dua

[1019] el-İrşad, 1/300

[1020] Bihar, 78/53/86

[1021] Gurer’ul Hikem, 5666

[1022] et-Temhis, 68/163

[1023] Bihar, 78/69/21 Bu anlam aşağıdaki iki mısrada şiir şeklinde ifade edilmiştir. Bazıları bunun Müminlerin Emiri'ne ait olduğunu söylemişlerdir:

“Farz edelim Allah Peygamberlerini göndermedi ve yakıcı cehennem ateşi de söz konusu değildir. Yine de kulların nimet sahibinden utanması farz ve gerekli değil miydi?”

[1024] Nehc’ul Belağa, 290. hikmet

[1025] Gurer’ul Hikem, 3268

[1026] Nehc’ul Belağa, 330. hikmet

[1027] Gurer’ul Hikem, 3329

[1028] Bihar, 71/52/77

[1029] Emali et-Tusi, 211/366

[1030] Bihar, 78/69/18

[1031] Neml suresi, 40. ayet

[1032] Lokman suresi, 12. ayet

[1033] İnsan suresi, 9. ayet

[1034] Gurer’ul Hikem, 3542

[1035] A’raf suresi, 144. ayet

[1036] Nahl suresi, 121. ayet

[1037] Zümer suresi, 66. ayet

[1038] el-Kafi, 2/94/1

[1039] A’lam’ud Din, 313

[1040] Tuhef’ul Ukul, 483

[1041] Gafir suresi, 61. ayet

[1042] Yunus suresi, 60. ayet

[1043] A’raf suresi, 17. ayet

[1044] Sebe suresi, 13. ayet

[1045] A’raf suresi, 10. ayet

[1046] Misbah’uş Şeria, 55

[1047] Nehc’ul Belağa, 191. hutbe

[1048] İbrahim suresi, 7. ayet

[1049] Tefsir i Ayyaşi, 2/222/5

[1050] el-Kafi, 2/95/9

[1051] Emali et-Tusi, 580/1197

[1052] el-Kafi, 2/94/2

[1053] Nehc’ul Belağa, 135. hikmet

[1054] Bihar, 71/56/86

[1055] el-Kafi, 2/94/3

[1056] Gurer’ul Hikem, 9102

[1057] Nehc’ul Belağa, 150. hikmet

[1058] Emali es-Seduk, 249/4

[1059] A’lam’ud Din, 309

[1060] Gurer’ul Hikem, 9119

[1061] Bihar, 94/146/21

[1062] Kasas’ul Enbiya, Ravendi, 161/178

[1063] Misbah’uş Şeria, 58

[1064] Gurer’ul Hikem, 5661-5662

[1065] a. g. e. 5667

[1066] el-Kafi, 2/95/10

[1067] Mişkat’ul Envar, 35

[1068] Gurer’ul Hikem, 5653, 5654, 5655, 5656

[1069] Tuhef’ul Ukul, 285

[1070] Nehc’ul Belağa, 69. mektup

[1071] a. g. e. 11. hikmet

[1072] el-Kafi, 2/96/15

[1073] a. g. e. s. 427/8

[1074] a. g. e. s. 96/12

[1075] a. g. e. h. 14

[1076] a. g. e. s. 97/19

[1077] Misbah’uş Şeria, 53

[1078] el-İrşad, 1/304

[1079] el-Kafi, 2/99/30

[1080] Uyun-u Ahbar’ir Rıza, 2/169

[1081] el-kafi, 2/98/24

[1082] a. g. e. h. 26

[1083] a. g. e. h. 25

[1084] Gurer’ul Hikem, 1686

[1085] a. g. e. 1300

[1086] a. g. e. 3013

[1087] a. g. e. 5668-5669

[1088] a. g. e. 2716

[1089] Tuhef’ul Ukul, 233

[1090] Gurer’ul Hikem, 8693

[1091] el-Kafi, 2/94/5

[1092] el-Hisal, 568/1

[1093] Emali et-Tusi, 501/1097

[1094] el-Hisal, 635/10

[1095] Mean’il Ahbar, 141/1

[1096] el-kafi, 2/99/30

[1097] Uyun-u Ahbar’ir Rıza (a.s), 2/24/2

[1098] el-Hisal, 156/196

[1099] Bihar, 67/260/2

[1100] İlel’uş Şerayi’, 560/1

[1101] Nehc’ul Belağa, 204. hikmet

[1102] İlel’uş Şerayi’, 560/2

[1103] Nevadir’ur Ravendi, 9

[1104] el-İhtisas, 241

[1105] Kurb’ul Esnad, 160/585

[1106] el-Hisal, 11/37

[1107] a. g. e. h. 38

[1108] Nisa suresi, 147. ayet

[1109] Bakara suresi, 158. ayet

[1110] Fatır suresi, 34. ayet

[1111] Şura, 23

[1112] Bihar, 94/396/3

[1113] Dehr Suresi, 22. ayet

[1114] Rahman Suresi, 60. ayet

[1115] Ahzap suresi, 33. ayet

[1116] el-Kafi, 1/288/1

[1117] Nur’us Sakaleyn, 2/286/425

[1118] Bihar, 72/128/14

[1119] Gurer’ul Hikem, 3318

[1120] a. g. e. 6146

[1121] a. g. e. 5744

[1122] a. g. e. 108

[1123] el-Kafi, 2/399/4

[1124] a. g. e. h. 1

[1125] Nehc’ul_Belağa, 192. hutbe

[1126] a. g. e. 1

[1127] a. g. e. 4

[1128] Gurer’ul Hikem, 9482

[1129] Nehc’ul Belağa, 22. hutbe; Gurer’ul Hikem, 3773

[1130] Gurer’ul Hikem, 725

[1131] a. g. e. 8855

[1132] Nehc’us Saade, 1/373

[1133] Gurer’ul Hikem, 7989

[1134] Bihar, 2/54/24

[1135] Gurer’ul Hikem, 723

[1136] a. g. e. 1242

[1137] a. g. e. 4619

[1138] a. g. e. 5540

[1139] a. g. e. 4272

[1140] a. g. e. 7997

[1141] Nehc’ul Belağa, 114. hutbe

[1142] İbrahim suresi, 9, 10. ayetler

[1143] Gurer’ul Hikem, 4271

[1144] Nehc’ul Belağa, 126. hikmet

[1145] Gurer’ul Hikem, 10979

[1146] a. g. e. 7450

[1147] a. g. e. 9532

[1148] a. g. e. 8084

[1149] a. g. e. 8113

[1150] a. g. e. 8452

[1151] a. g. e. 3208

[1152] Hud suresi, 110. ayet; Fussilet suresi, 45. ayet

[1153] Gurer’ul Hikem, 9689

[1154] a. g. e 87, 184

[1155] el-Kafi, 2/399/2

[1156] Nehc’ul Belağa, 31. hikmet; Şerh-u Nehc’il Belağa-i İbn-i Ebi’l-Hadid, 18/143

[1157] et-Tevhid, 255/5 bak. Tüm söze

[1158] Nisa suresi, 32. ayet

[1159] el-Kafi, 2/61/6

[1160] a. g. e 5/312/37

[1161] Bihar, 78/80/66

[1162] Kenz’ul Ummal, 32341

[1163] Tuhef’ul Ukul, 364

[1164] Yusuf suresi, 86. ayet

[1165] Bihar, 72/325/1

[1166] Nehc’ul Belağa, 472. hikmet

[1167] Bihar, 72/326/5

[1168] Gurer’ul Hikem, 2473

[1169] Nehc’ul Belağa, 105. hutbe

[1170] a. g. e 17. hutbe

[1171] a. g. e 15. mektup

[1172] Nisa suresi, 135. ayet

[1173] Maide suresi, 8. ayet

[1174] Gurer’ul Hikem, 356

[1175] Kenz’ul Ummal, 17735

[1176] a. g. e 17734

[1177] Mearic suresi, 33. ayet

[1178] Talak suresi, 2. ayet

[1179] Bihar, 104/311/9

[1180] Bakara suresi, 282. ayet

[1181] Tefsir i Ayyaşi, 1/156/523

[1182] a. g. e 1/156/524

[1183] Bihar, 104/313/22

[1184] Kenz’ul Ummal, 17731

[1185] et-Tehzip, 6/275/752

[1186] Bakara suresi, 140. ayet

[1187] Bakara suresi, 283. ayet

[1188] Bihar, 104/311/9

[1189] a. g. e s. 310/5

[1190] Kenz’ul Ummal, 17743

[1191] Yani eğer birini, “biz falan işi yapmak istiyoruz, sen de gel şahit ol” dediklerinde o şahıs bundan çekinmemeli ve şahit olmaktan sakınmamalıdır.

[1192] Vesail’uş Şia, 18/225/1

[1193] Nur’us Sakaleyn, 1/301/1207

[1194] Sevab’ul A’mal, 333

[1195] el-Kafi, 7/383/1

[1196] Furkan suresi, 72. ayet

[1197] Bihar, 104/310/3

[1198] a. g. e h. 6

[1199] Cami’ul Ahadis, 203

[1200] Bihar, 104/310/7

[1201] Tenbih’ul Havatir, 2/7

[1202] el-Fakih, 3/15/3243

[1203] Emali es-Seduk, 278/23

[1204] Emali es-Seduk, 91/3

[1205] el-Fakih, 3/46/3298

[1206] Nur suresi, 4. ayet

[1207] Kenz’ul Ummal, 17745

[1208] a. g. e 17746

[1209] a. g. e 17757

[1210] a. g. e 17759

[1211] Mean’il Ahbar, 208/3

[1212] Bihar, 104/317/15

[1213] el-Fakih, 3/40/3281

[1214] el-Kafi, 7/395/5

[1215] a. g. e s. 396/7

[1216] a.g.e, 7/396/11

[1217] el-Fakih, 3/43/3288

[1218] a. g. e h. 3282

[1219] a. g. e h. 3291

[1220] Bihar, 79/38/16

[1221] Kenz’ul Ummal, 17752

[1222] a. g. e 17748

[1223] el-Kafi, 7/383/3

[1224] Vesail’uş Şia, 18/250/3

[1225] a. g. e s. 299/1

[1226] Tehzib’ul Ahkam, 6/256/671

[1227] el-Fakih, 3/69/335

[1228] Kenz’ul Ummal, 17733

[1229] el-kafi, 2/374/4

[1230] Bihar, 100/8/4

[1231] a. g. e s. 10/16

[1232] Sahifet’uz Zeyn’ul Abidin, 23, 1. dua

[1233] Şerh-u Nehc’il Belağa-i İbn-i Ebi’l-Hadid, 3/184

[1234] Nehc’ul Belağa, 171. hutbe

[1235] a. g. e 53. mektup

[1236] Şerh-u Nehc’il Belağa-i İbn-i Ebi’l-Hadid, 10/99

[1237] Al-i İmran, 154. ayet

[1238] Al-i İmran, 156. ayet

[1239] Nehc’ul Belağa, 124. hutbe

[1240] Şerh-u Nehc’il Belağa-i İbn-i Ebi’l-Hadid, 3/183, Nehc’us Saade, 2/107

[1241] Sahih-i Muslim, 1876

[1242] Kenz’ul Ummal, 10564

[1243] Nehc’ul Belağa, 156. hutbe

[1244] Şerh-u Nehc’il Belağa-i İbn-i Ebi’l-Hadid, 1/213

[1245] Nehc’ul Belağa, 180. hutbe

[1246] Şerh-u Nehc’il Belağa-i İbn-i Ebi’l-Hadid, 6/100

[1247] a. g. e s 93

[1248] a. g. e 7/285

[1249] Bihar, 42/239/45

[1250] Şerh-u Nehc’il Belağa-i İbn-i Ebi’l-Hadid, 15/143

[1251] a. g. e 8/5

[1252] a. g. e 1/306

[1253] a. g. e 7/300

[1254] İrşad, Mufid, 1/238

[1255] Mişkat’ul Envar, 304

[1256] Kenz’ul Ummal, 11098

[1257] a. g. e 11109

[1258] a. g. e 11110

[1259] Nur’us Sakaleyn, 1/517/402

[1260] Vesail’uş Şia, 11/9/19

[1261] Al-i İmran suresi, 169. ayet

[1262] Bakara suresi, 154. ayet

[1263] Kenz’ul Ummal, 10662

[1264] a. g. e 11138, 11741

[1265] Sahih-i Muslim, 1877

[1266] a. g. e

[1267] Kenz’ul Ummal, 10542

[1268] Mustedrek’ul Vesail, 11/12/12290

[1269] Tuhef’ul Ukul, 245

[1270] Şerh-u Nehc’il Belağa-i İbn-i Ebi’l-Hadid, 6/90

[1271] Sahih-i Muslim, 1908

[1272] a. g. e 1909

[1273] Kenz’ul Ummal, 11200

[1274] Mustedrek’ul Vesail, 8/302/9501

[1275] Kenz’ul Ummal, 11202

[1276] a. g. e 11237

[1277] a. g. e 11236

[1278] a. g. e 11205

[1279] a. g. e 11197

[1280] a. g. e 11174

[1281] a. g. e 11209

[1282] a. g. e 11203

[1283] Nehc’ul Belağa, 474. hikmet

[1284] Bihar, 81/245/30

[1285] Sahih-i Muslim, 1914

[1286] a. g. e 1916

[1287] Bihar, 68/140/82

[1288] a. g. e s. 137/76

[1289] a. g. e 82/173/6

[1290] Nur’us Sakaleyn, 5/244/74

[1291] Bihar, 68/142/86

[1292] Nehc’ul Belağa, 190. hutbe

[1293] Fezail’uş Şia, 73/37

[1294] Bihar, 82/173/6

[1295] Kenz’ul Ummal, 11120

[1296] Nehc’ul Belağa, 28. mektup

[1297] Bihar, 22/280/35

[1298] Kenz’ul Ummal, 11144

[1299] Bihar, 27/217/18

[1300] Uyun-u Ahbar’ir Rıza, 2/203/5

[1301] Bihar, 27/209/7

[1302] İnşirah suresi, 4. ayet

[1303] Meryem suresi, 96. ayet

[1304] Şuara suresi, 84. ayet

[1305] Bihar, 77/166/3

[1306] Bihar, 71/372/6

[1307] a. g. e 95/298/17

[1308] Emali et-Tusi, 303/603

[1309] Kenz’ul Ummal, 8433

[1310] Sahih-i Muslim, 2642

[1311] Bihar, 70/24/23

[1312] a. g. e 71/372/5

[1313] a. g. e s. 371/2

[1314] Kasas suresi, 83. ayet

[1315] Şerh-u Nehc’il Belağa-i İbn-i Ebi’l-Hadid, 2/181

[1316] Kenz’ul Ummal, 5936

[1317] a. g. e 5949

[1318] Bihar, 78/73/41

[1319] Gurer’ul Hikem, 8868

[1320] Kenz’ul Ummal, 6144

[1321] Bihar, 67/271/3

[1322] a. g. e 78/252/105

[1323] Mişkat’ul Envar, 320

[1324] Bihar, 101/13/8

[1325] a. g. e 72/297/27

[1326] a. g. e 70/252/5

[1327] a. g. e 79/314/15

[1328] Tenbih’ul Havatir, 1/65

[1329] el-kafi, 6/445/1

[1330] a. g. e h. 3

[1331] Bihar, 76/20/6

[1332] a. g. e 101/26/29

[1333] Şura suresi, 38. ayet

[1334] Al-i İmran suresi, 159

[1335] Mehasin, 2/436/2512

[1336] Emali et-Tusi, 136/220

[1337] ed-Dehret’ul Bahire, 34

[1338] Gurer’ul Hikem, 8634

[1339] a. g. e 1509

[1340] a. g. e 1207

[1341] a. g. e 1217

[1342] a. g. e 1857

[1343] Nehc’ul Belağa, 211. hikmet

[1344] Bihar, 75/105/41

[1345] Nur’us Sakaleyn, 4/584/118

[1346] Tuhef’ul Ukul, 233

[1347] el-mehasin, 2/435/2509

[1348] Nehc’ul Belağa, 54. hikmet

[1349] Gurer’ul Hikem, 5754

[1350] a. g. e 4156

[1351] Mekarim’ul Ahlak, 2/99/2283

[1352] Gurer’ul Hikem, 10693

[1353] a. g. e 4920

[1354] Mehasin, 2/436/2510

[1355] Gurer’ul Hikem, 3908

[1356] Mekarim’ul Ahlak, 2/98/2279

[1357] İlel’uş Şerayi’, 559/1

[1358] Dehret’ul Bahire, 31

[1359] Bihar, 103/253/56

[1360] Nehc’ul Belağa, 53. mektup

[1361] Tuhef’ul Ukul, 316

[1362] Misbah’uş Şeria, 315

[1363] Gurer’ul Hikem, 10348

[1364] a. g. e 10349

[1365] a. g. e 10351

[1366] Emali es-Seduk, 250/8

[1367] Bihar, 75/98/5

[1368] Gurer’ul Hikem, 5756

[1369] Emali et-Tusi, 153/252

[1370] Mehasin, 2/438/2519

[1371] el-İrşad, 1/300

[1372] Gurer’ul Hikem, 5755

[1373] a. g. e 3279

[1374] a. g. e 4990

[1375] a. g. e 2462

[1376] a. g. e 2471

[1377] Mehasin, 2/440/2526

[1378] Mekarim’ul Ahlak, 2/98/2280

[1379] Kenz’ul Ummal, 14456

[1380] Tuhef’ul Ukul, 283

[1381] Bihar, 75/105/40

[1382] el-Hisal, 570/1

[1383] Tuhef’ul Ukul, 374

[1384] Uyun-u Ahbar’ir Rıza, 2/66/296

[1385] Mehasin, 2/438/2521

[1386] Bihar, 75/104/36

[1387] Gurer’ul Hikem, 5075

[1388] a. g. e 6037

[1389] Nehc’ul Belağa, 3. hutbe

[1390] a. g. e 6. mektup

[1391] Nehc’ul Belağa, 173. hutbe; Şerh-u Nehc’il Belağa-i İbn-i Ebi’l-Hadid, 9/328

[1392] a. g. e 139. hutbe

[1393] Bihar, 44/65/13

[1394] Nehc’ul Belağa, 216. hutbe

[1395] a. g. e 321. hikmet; Şerh-u Nehc’il Belağa-i İbn-i Ebi’l-Hadid, 19/233

[1396] Nehc’ul Belağa, 205. hutbe

[1397] Bihar, 78/355/9

[1398] Kehf suresi, 23, 24. ayetler

[1399] Tefsir i Ayyaşi, 2/324/14

[1400] a. g. e s. 325/19

[1401] Kenz’ul Ummal, 5468

[1402] Nehc’ul Belağa, 45. mektup

[1403] Meryem suresi, 4. ayet

[1404] Rum suresi, 54. ayet

[1405] Gurer’ul Hikem, 1202

[1406] a. g. e 1456

[1407] a. g. e 4039

[1408] a. g. e 7019

[1409] a. g. e 10076

[1410] a. g. e 10099

[1411] a. g. e 4169-4170

[1412] İlel’uş Şerayi’, 104/2

[1413] Bihar, 77/174/9

[1414] İlel’uş Şerayi’, 104/3

[1415] a.g.e, 104/1

[1416] Emali et-Tusi, 699/1492

[1417] el-Kafi, 2/165/1

[1418] a. g. e h. 3

[1419] a. g. e h. 2

[1420] Kenz’ul Ummal, 6013

[1421] Saffat suresi, 83, 84. ayetler

[1422] Kasas suresi, 15. ayet

[1423] İrşad, 1/41

[1424] a. g. e s. 43

[1425] Bihar, 68/162/11

[1426] a. g. e s. 167/23

[1427] a. g. es. 169/29

[1428] Tuhef’ul Ukul, 295

[1429] el-Kafi, 2/233/7

[1430] a. g. e h. 9

[1431] Bihar, 83/22/40

[1432] Tefsir’ul Mensub ila İmam Askeri, 307/149

[1433] Tuhef’ul Ukul, 303

[1434] el-kafi, 2/73/1

[1435] Bihar, 7/219/132

[1436] Emali et-Tusi, 576/1189

[1437] el-Kafi, 2/236/24

[1438] Gurer’ul Hikem, 3554

[1439] Tenbih’ul Havatir, 2/106

[1440] Bihar, 78/29/96

[1441] Mustedrek’ul Vesail, 8/313/9530

[1442] Tenbih’ul Havatir, 2/151

[1443] el-Kafi, 8/228/290

[1444] Mişkat’ul Envar, 62

[1445] Bihar, 78/28/95

[1446] el-Kafi, 8/215/260

[1447] Tuhef’ul Ukul, 302

[1448] Bihar, 68/164/13

[1449] Tuhef’ul Ukul, 380

[1450] Besair’ud Derecat, 247/10

[1451] Bihar, 68/164/13

[1452] a. g. e. 2/80/76

[1453] Tenbih’ul Havatir, 2/105

[1454] Bihar, 68/166/17

[1455] a. g. e. 69/9/11

[1456] el-Hisal, 131/137

[1457] el-Kafi, 2/173/10

[1458] Bihar, 74/313/69

[1459] Tenbih’ul Havatir, 2/85

[1460] el-Hisal, 103/61

[1461] Yani hiçbir sırrı saklamaz.

[1462] Bihar, 78/186/24

[1463] Mişkat’ul Envar, 63

[1464] Tuhef’ul Ukul, 514

[1465] a. g. e. 325

[1466] el-Kafi, 2/75/6

[1467] Mişkat’ul Envar, 67

[1468] a. g. e. 180

[1469] el-Kafi, 8/229/293

[1470] Bihar, 2/77/62

[1471] Emali es-Seduk, 327/17

[1472] Tuhef’ul Ukul, 488

[1473] Bihar, 68/9/4

[1474] Uyun-u Ahbar’ir-Rıza, 2/60/232

[1475] Emali et-Tusi, 72/104

[1476] Uyun-u Ahbar’ir-Rıza, 2/52/201

[1477] a. g. e. s. 60/238

[1478] Tefsir-u Mensub-i İla İmam Askeri (a.s), 311/157

[1479] a. g. e. s. 312/158

[1480] a. g. e. 313/159, bak. Tüm söze

[1481] a. g. e. 315/160

[1482] a. g. e. s. 316/161, bak. Tüm söze

[1483] Muddessir suresi, 34. ayet

[1484] Tekvir suresi, 18. ayet

[1485] En’am suresi, 96. ayet

[1486] Kasas suresi, 71. ayet

[1487] Nur’us Sakaleyn, 1/749/198

[1488] Bihar, 74/307/59

[1489] Emali et-Tusi, 640/1323

[1490] Bihar, 76/18/3

[1491] a. g. e. 41/164/58

[1492] Emali et-Tusi, 640/1324

[1493] a. g. e. 641/1329

[1494] Cami’ul Ahbar, 237/605

[1495] a. g. e. h. 606

[1496] Bihar, 78/113/7

[1497] Cami’ul Ahbar, 237/604

[1498] a.g.e, 237/603

[1499] a. g. e. s. 238/607

[1500] Emali et-Tusi, 641/1331

[1501] el-İhtisas, 226

[1502] Tuhef’ul Ukul, 8

[1503] Nehc’ul Belağa, 228. hikmet

[1504] el-Kafi, 2/163/1

[1505] Emali et-Tusi, 580/1198

[1506] el-Hisal, 161/211

[1507] Tuhef’ul Ukul, 36

[1508] Bihar, 74/307/59

[1509] Tuhef’ul Ukul, 58

[1510] a. g. e. 302

[1511] Bihar, 78/30/96

[1512] Nehc’ul Belağa, 193. hutbe

[1513] Emali et-Tusi, 208/357

[1514] Mekarim’ul Ahlak, 2/364/2661

[1515] Nehc’ul Belağa, 176. hutbe

[1516] el-Kafi, 2/534/37

[1517] Nehc’ul Belağa, 215. hutbe, bak. Tüm dua

[1518] Bihar, 77/266/1

[1519] Al-i İmran suresi, 146. ayet

[1520] Enfal suresi, 46. ayet

[1521] Gurer’ul Hikem, 1893

[1522] Müsekkin’ul Fuad, 47

[1523] a. g. e. 48

[1524] Tuhef’ul Ukul, 364

[1525] Müsekkin’ul Fuad, 48

[1526] a. g. e. 47

[1527] a. g. e. 50

[1528] Nehc’ul Belağa, 4. hikmet; Şerh-u Nehc’il Belağa-i İbn-i Ebi’l-Hadid, 18/90

[1529] Bihar, 78/11/70

[1530] Gurer’ul Hikem, 1248

[1531] Tuhef’ul Ukul, 90

[1532] Kenz’ul Fevaid lil Keraceki, 1/139

[1533] a. g. e.

[1534] el-İrşad, 1/300

[1535] Gurer’ul Hikem, 1334

[1536] a. g. e. 2096

[1537] a. g. e. 763

[1538] a. g. e. 765

[1539] a. g. e. 766

[1540] a. g. e. 654

[1541] a. g. e. 762

[1542] a. g. e. 764

[1543] a. g. e. 533

[1544] a. g. e. 767

[1545] a. g. e. 1821

[1546] Şerh-u Nehc’il Belağa-i İbn-i Ebi’l-Hadid, 1/319

[1547] Tuhef’ul Ukul, 363

[1548] Gurer’ul Hikem, 1608

[1549] a. g. e. 4205

[1550] Bihar, 78/11/70

[1551] Emali et-Tusi, 146/240

[1552] Mişkat’ul Envar, 23

[1553] el-kafi, 2/93/24

[1554] Kenz’ul Fevaid lil Keraceki, 1/140

[1555] Bihar, 82/136/21

[1556] Mekarim’ul Ahlak, 2/377/2661

[1557] Bihar, 40/348/29

[1558] Keşf’ul Gumme, 3/139

[1559] el-Kafi, 2/92/18

[1560] A’raf suresi, 137. ayet

[1561] Secde suresi, 24. ayet

[1562] Fussilet suresi, 35. ayet

[1563] Gurer’ul Hikem, 4227

[1564] a. g. e. 4276

[1565] Bihar, 71/95/60

[1566] Nehc’ul Belağa, 3. hutbe

[1567] a. g. e. 217

[1568] a. g. e. 169

[1569] el-Kafi, 2/90/9

[1570] a. g. e. s. 87/1

[1571] a. g. e. h. 2

[1572] Bihar, 71/92/46

[1573] Enfal suresi, 65. ayet

[1574] Bakara suresi, 249. ayet

[1575] Al-i İmran suresi, 120. ayet

[1576] Al-i İmran suresi, 125. ayet

[1577] Bihar, 77/88/2

[1578] a. g. e. 78/79/56

[1579] Nehc’ul Belağa, 153. hikmet

[1580] Mişkat’ul Envar, 22

[1581] Gurer’ul Hikem, 760

[1582] a. g. e. 2232

[1583] a. g. e. 2096

[1584] a. g. e. 4882

[1585] Bihar, 71/96/61

[1586] a. g. e. 78/45/46

[1587] Bakara suresi, 155-157

[1588] el-Hisal, 130/135

[1589] Bihar, 71/94/53

[1590] et-Temhis, 59/125

[1591] Bihar, 81/210/25

[1592] a. g. e. 67/240/66

[1593] Tıbb’ul Eimme, 17

[1594] Kısas’ul Enbiya, 206/268

[1595] el-Kafi, 2/88/3

[1596] Bihar, 78/311/1

[1597] a. g. e. 82/136/21

[1598] Emali et-Tusi, 153/251

[1599] Nehc’ul Belağa, 193. hutbe

[1600] Mean’il-Ahbar, 261/1

[1601] Gurer’ul Hikem, 1874

[1602] Bihar, 77/93/1

[1603] a. g. e. 71/83/25

[1604] Kenz’ul Ummal, 6499, 6518

[1605] el-Kafi, 2/81/3

[1606] a.g.e, 2/92/19

[1607] Nur’us Sakaleyn, 1/76/182

[1608] el-Kafi, 2/90/11

[1609] Nehc’ul Belağa, 55. hikmet

[1610] el-kafi, 2/91/15

[1611] Şerh-u Nehc’il Belağa-i İbn-i Ebi’l-Hadid, 1/319

[1612] Gurer’ul Hikem, 1927

[1613] Nehc’ul Belağa, 142. hutbe

[1614] Gurer’ul Hikem, 2975

[1615] a. g. e. 3030

[1616] Mearic suresi, 5. ayet

[1617] Yusuf suresi, 18. ayet

[1618] el-kafi, 2/93/23

[1619] Bihar, 71/87/37

[1620] Bakara suresi, 155-156. ayetler

[1621] İlel’uş Şerayi’, 498/1

[1622] el-Kafi, 2/93/25

[1623] Bihar, 71/84/27

[1624] el-kafi, 2/90/10

[1625] Cami’ul-Ahbar, 316/882

[1626] Mişkat’ul Envar, 22

[1627] Nehc’ul Belağa, 413. hikmet

[1628] Gurer’ul Hikem, 3712

[1629] Nehc’ul Belağa, 414. hikmet

[1630] Gurer’ul Hikem, 8987

[1631] A’lam’ud Din, 295

[1632] Nehc’ul Belağa, 291. hikmet

[1633] Bihar, 71/95/58

[1634] Nehc’ul Belağa, 189. hikmet; Şerh-u Nehc’il Belağa-i İbn-i Ebi’l-Hadid, 18/415

[1635] Bihar, 78/229/107

[1636] a.g.e, 71/95/57

[1637] a. g. e. 78/79/55

[1638] Gurer’ul Hikem, 10872

[1639] a. g. e. 9144

[1640] a. g. e. 3084

[1641] Kenz’ul Ummal, 6522

[1642] Nehc’ul Belağa, 31. mektup; Şerh-u Nehc’il Belağa-i İbn-i Ebi’l-Hadid, 16/64

[1643] Bihar, 77/200/1

[1644] a. g. e. s. 207/1

[1645] Gurer’ul Hikem, 2897

[1646] Kenz’ul Ummal, 1389

[1647] Nehc’ul Belağa, 31. hikmet

[1648] Bakara suresi, 250. ayet

[1649] A’raf suresi, 126. ayet

[1650] et-Terğib ve’t-Terhib, 3/64/13

[1651] Nehc’ul Belağa, 144. hikmet

[1652] a. g. e. 173. hutbe

[1653] Gurer’ul Hikem, 5839

[1654] a. g. e. 5841

[1655] a. g. e. 5842

[1656] a. g. e. 5868

[1657] a. g. e. 6462

[1658] a. g. e. 7034

[1659] a. g. e. 7206

[1660] a. g. e. 7518

[1661] a. g. e. 9783

[1662] Gurer’ul Hikem, 1050

[1663] a. g. e. 1660

[1664] a. g. e. 5812

[1665] a. g. e. 2961

[1666] a. g. e. 4228

[1667] a. g. e. 4289

[1668] a. g. e. 5454

[1669] Bihar, 81/170/2

[1670] a. g. e. s. 171/4

[1671] Mean’il-Ahbar, 408/87

[1672] Şerh-u Nehc’il Belağa-i İbn-i Ebi’l-Hadid, 19/337

[1673] Tevbe suresi, 119. ayet

[1674] Gurer’ul Hikem, 1552-1553

[1675] a. g. e. 387

[1676] a. g. e. 1056

[1677] a. g. e. 265

[1678] Bihar, 78/269/109

[1679] Gurer’ul Hikem, 275

[1680] a. g. e. 304

[1681] a. g. e. 1118-1119

[1682] a. g. e. 1115-1116

[1683] Kenz’ul Ummal, 6853

[1684] Bihar, 77/67/6

[1685] Emali es-Seduk, 395/1

[1686] Tarih-i Bağdad, 11/82

[1687] Bihar, 69/386/51

[1688] el-Kafi, 2/104/3

[1689] Bihar, 71/9/12

[1690] el-Kafi, 2/104/4

[1691] Gurer’ul Hikem, 15

[1692] Emali et-Tusi, 223/385

[1693] Bihar, 78/353/9

[1694] Nehc’ul Belağa, 47. hikmet

[1695] Bihar, 78/164/1

[1696] el-Kafi, 2/99/29

[1697] Bihar, 78/9/64

[1698] Kenz’ul Ummal, 6854

[1699] Nehc’ul Belağa, 458. hikmet

[1700] Gurer’ul Hikem, 1579

[1701] a. g. e. 1754

[1702] a. g. e. 1993

[1703] a. g. e. 2120

[1704] a. g. e. 1451

[1705] a. g. e. 458

[1706] a. g. e. 517

[1707] Nehc’ul Belağa, 86. hutbe

[1708] Gurer’ul Hikem, 3409

[1709] el-Kafi, 2/104/6

[1710] a. g. e. h. 2

[1711] Bihar, 71/9/13

[1712] el-kafi, 2/104/1

[1713] Nisa suresi, 122. ayet

[1714] Nisa suresi, 87. ayet

[1715] Bihar, 77/378/1

[1716] Gurer’ul Hikem, 3302

[1717] a. g. e. 7636

[1718] el-Hisal, 87/20

[1719] Bihar, 71/11/19

[1720] Şuara suresi, 84. ayet

[1721] Meryem suresi, 50. ayet

[1722] Nehc’ul Belağa, 87. hutbe

[1723] a. g. e. 23. hutbe

[1724] Kenz’ul Ummal, 6861

[1725] Tenbih’ul Havatir, 1/43

[1726] el-Kafi, 2/105/8

[1727] Nur’us Sakaleyn, 5/243/70

[1728] el-Kafi, 8/365/556

[1729] el-Müheccet’ul Beyza, 8/141

[1730] Nisa suresi, 69. ayet

[1731] Hadid suresi, 19. ayet

[1732] Maide suresi, 75. ayet

[1733] Meryem suresi, 41. ayet

[1734] Meryem suresi, 56. ayet

[1735] Bihar, 92/295/6

[1736] a. g. e. 38/212/14

[1737] a. g. e. 67/205/4

[1738] a. g. e. 97/47/34

[1739] Uyun-u Ahbar’ir-Rıza, 2/13/30

[1740] Nur’us Sakaleyn, 5/243/71

[1741] Nehc’ul Belağa, 192. hutbe

[1742] Nur suresi, 61. ayet

[1743] Şuara suresi, 100-101. ayetler

[1744] Gurer’ul Hikem, 674

[1745] a. g. e. 1669

[1746] a. g. e. 8760

[1747] a. g. e. 2059

[1748] Nur’us Sakaleyn, 4/60/61

[1749] Emali et-Tusi, 518/1135

[1750] Bihar, 74/188/17

[1751] Tenbih’ul Havatir, 2/249

[1752] Bihar, 78/92/100

[1753] a. g. e. 78/82/78

[1754] Gurer’ul Hikem, 1179-1180

[1755] a. g. e. 6865

[1756] a. g. e. 6866

[1757] a. g. e. 6863

[1758] a. g. e. 10604

[1759] a. g. e. 10602

[1760] a. g. e. 10603

[1761] a. g. e. 1920

[1762] Saffat suresi, 51-55. ayetler

[1763] Zuhruf suresi, 38. ayet

[1764] Fussilet suresi, 25. ayet

[1765] Bihar, 74/167/32

[1766] a. g. e. s. 199/37

[1767] Gurer’ul Hikem, 2599

[1768] a. g. e. 7152

[1769] Emali es-Seduk, 532/7

[1770] Bihar, 78/239/5

[1771] Emali et-Tusi, 646/1339

[1772] Tuhef’ul Ukul, 357

[1773] Bihar, 76/267/9

[1774] Bihar, 44/139/6

[1775] Gurer’ul Hikem, 3129

[1776] a. g. e. 5838

[1777] a. g. e. 5837

[1778] a. g. e. 5842

[1779] a. g. e. 6277

[1780] a.g.e, 8775

[1781] Nehc’ul Belağa, 31. mektup

[1782] Bihar, 74/185/2

[1783] Gurer’ul Hikem, 5839

[1784] a. g. e. 9835

[1785] Bihar, 74/198/34

[1786] Furkan, 27-29

[1787] En’am suresi, 68. ayet

[1788] Zuhruf suresi, 67. ayet

[1789] Bihar, 74/191/5

[1790] Gurer’ul Hikem, 9041

[1791] Bihar, 77/47/3

[1792] a. g. e. 78/10/67

[1793] a. g. e. 74/198/34

[1794] Gurer’ul Hikem, 2601

[1795] Şerh-u Nehc’il Belağa-i İbn-i Ebi’l-Hadid, 18/42

[1796] Bihar, 78/229/11

[1797] ed-Dehret’ul Bahire, 19

[1798] a. g. e. 20

[1799] Gurer’ul Hikem, 2649

[1800] Bihar, 78/10/68

[1801] Gurer’ul Hikem, 5829

[1802] Bihar, 78/12/70

[1803] a. g. e. s. 352/9

[1804] Nur’us Sakaleyn, 4/612/80

[1805] a. g. e.

[1806] Tenbih’ul Havatir, 2/121

[1807] Gurer’ul Hikem, 2702

[1808] Bihar, 74/199/36

[1809] a. g. e. 78/249/85

[1810] Gurer’ul Hikem, 2692

[1811] a. g. e. 2416

[1812] el-Kafi, 2/377/7

[1813] Emali et-Tusi, 39/42

[1814] Bihar, 74/193/13

[1815] a. g. e. s. 198/35

[1816] Gurer’ul Hikem, 5841

[1817] a. g. e. 6732

[1818] Bihar, 74/199/36

[1819] el-Kafi, 2/638/1

[1820] Bihar, 77/174/9

[1821] Nehc’ul Belağa, 395. hikmet

[1822] Bihar, 77/209/1

[1823] a. g. e. s. 174/9

[1824] Tuhef’ul Ukul, 409

[1825] Bihar, 74/165/28

[1826] a. g. e. 78/291/2

[1827] A’lam’ud Din, 311

[1828] Bihar, 73/160/7

[1829] Nehc’ul Belağa, 218. hikmet

[1830] el-Hisal, 147/178

[1831] Bihar, 77/207/1

[1832] a. g. e. 78/229/1

[1833] Gurer’ul Hikem, 8582

[1834] Bihar, 78/195/14

[1835] Gurer’ul Hikem, 8772

[1836] a. g. e. 8976

[1837] a. g. e. 9085

[1838] Bihar, 78/379/4

[1839] a. g. e. 74/156/1

[1840] Gurer’ul Hikem, 8152, 8319

[1841] Bihar, 78/249/90

[1842] a. g. e. 74/163/28

[1843] Gurer’ul Hikem, 1151

[1844] a. g. e. 1904

[1845] a. g. e. 2078

[1846] a. g. e. 3877

[1847] a. g. e. 2014

[1848] a. g. e. 5857

[1849] Bihar, 78/239/2

[1850] a. g. e. 103/86/21

[1851] Gurer’ul Hikem, 10257

[1852] Bihar, 78/172/7

[1853] a. g. e. 74/165/29

[1854] Gurer’ul Hikem, 2463

[1855] a. g. e. 10167

[1856] Tuhef’ul Ukul, 321

[1857] Gurer’ul Hikem, 6214

[1858] a. g. e. 6472

[1859] Bihar, 74/178/21

[1860] a. g. e. s. 188/17

[1861] Tuhef’ul Ukul, 368

[1862] Bihar, 78/239/4

[1863] a. g. e. s. 10/67

[1864] Tuhef’ul Ukul, 35

[1865] Gurer’ul Hikem, 1142

[1866] Tenbih’ul Havatir, 2/123

[1867] Bihar, 77/164/2

[1868] a. g. e. 74/7/1

[1869] Bihar, 74/8/1

[1870] Tenbih’ul Havatir, 2/21

[1871] Gurer’ul Hikem, 10196

[1872] Bihar, 74/179/22

[1873] Mean’il-Ahbar, 232/1

E-Kitap: http://kitab.nur-az.com/tr - http://gadir.free.fr

Bir Sünnet Çıkaranın Cezası